- فضیح
رسوا، آنکه کار زشتش فاش شود و نزد مردم شرمنده و بی آبرو شود، بی آبرو، بدنام
معنی فضیح - جستجوی لغت در جدول جو
- فضیح(فَ)
خوی. (منتهی الارب). عرق. (اقرب الموارد)
- فضیح
رسوا، ولگسار
- فضیح
شرم آور، فضاحت بار، ننگین
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَءْ)
لغت نامه دهخدا
نیک رسوا کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). فضیحت و رسوا کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج) ، برآمدن بامداد. (از اقرب الموارد)
دوشاب انگور، می غوه، شیر آبکی، چشم بر کنده، می خرما، شکسته، شکافته
ریزه، تراشه، پراشه، پریشان پراکنده، نخستین شکوفه، سوراخ شده، باز شده
بوی خوش دهنده: در اثنا قصیده ای که به ثنای فایحش موشح دارم، مستمع
بدنامی، بی آبرویی، رسوایی، فضاحت، ننگ، ویله
افتضاح، بدنامی، رسوایی، فضاحت، رسواسازی، رسوا کردن