معنی فسردن در فرهنگ فارسی عمید

منجمد شدن، یخ بستن، پژمرده شدن، خاموش شدن

معنی فسردن در لغت نامه دهخدا

بسته شدن و منجمد گردیدن. (برهان). افسردن. (فرهنگ فارسی معین) :، خاک دریا شود بسوزد آب، بفسرد آفتاب و بشجاید.، دقیقی.، به گوش تو گر نام من بگذرد، دم و جان و خون دلت بفسرد.، فردوسی.، که چونان شدیم از بد یزدگرد، که خون در دل نامداران فسرد.، فردوسی.، بیامد بنزد پدر یزدگرد، چو دیدش دم اندر دهانش فسرد.، فردوسی.، حاسدم بر من همی بیشی کند این زو خطاست، بفسرد چون بشکند گل پیش ماه فروردین.، منوچهری.، شده آبگیران فسرده ز یخ، چنان کوس رویین اسکندران.، منوچهری.، ز بادش خون همی بفسرد در تن، که بادش داشت طبع زهر قاتل.، منوچهری.، همچون روغن که هوای سرد بر وی آید بفسرد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).، ز سهم و هیبت آن کو نشستی اندر زین، فسرد آذر برزین و آذر خرداد.، مسعودسعد.، پوستین سازی مر دیدۀ خود را مانا، تا بدی نفسرد ار هیچ بصحرا مانی.، سوزنی.، چشمۀ دل فسرده بود مرا، ز آتش صبح در زمان بگشاد.، خاقانی.، زین سردباد حلقۀ آتش فسرده باد، تا نعل زر کنم پی سم سمند او.، خاقانی.، بفسرد چون نمک ز چشمۀ نور، چشمۀ خور ز آذر تیغش.، خاقانی.، سرافکنده چون آب در پای خویش، ز سردی فسردند بر جای خویش.، نظامی.، چو زر پالودم از گرمی کشیدن، فسردم چون یخ از سردی چشیدن.، نظامی.، سوخته شد خرمن روز از غمم، چشمۀ خورشید فسرد از دمم.، نظامی.، ور نبودی او کبود از تعزیت، کی فسردی همچو یخ این ناحیت ؟، مولوی.، چون خدا خواهد که مردی بفسرد، سردی از صد پوستین هم بگذرد.، مولوی.،، از سرما بی حس شدن. (یادداشت بخط مؤلف) :، یخچه بارید و پای من بفسرد، ورغ بربند یخچه را ز فلک.، رودکی.، چوبرنیزه بر دستهاشان فسرد، نیارست بنمود کس دستبرد.، فردوسی.،، بهم چسبیدن. (یادداشت بخط مولف).، - برفسردن، فسردن. بهم چسبیدن دو چیز در اثر سرما و یخ زدگی:، یکی تندباد اندرآمد چو گرد، ز سردی همان لب بهم برفسرد.، فردوسی.،، سخت شدن. (یادداشت بخط مؤلف) : عدسه آماسی است خرد و سخت که اندر پلک چشم گرد آید و بفسرد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)، سست شدن. از خود بیخود شدن: افشین را دیدم که از در درآمد با کمر و کلاه من بفسردم و سخن را ببریدم. (تاریخ بیهقی)