- فحاص (فَحْ حا)
بسیارفحص. (اقرب الموارد). رجوع به فحص شود
معنی فحاص - جستجوی لغت در جدول جو
- فحاص
بسیار فحص کننده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(فَحْ حا)
لغت نامه دهخدا
مرد فحش گوی. (منتهی الارب). مؤنث آن فحاشه است. (اقرب الموارد). زشتگوی. (ربنجنی). آنکه دشنام بسیار گوید. بدزبان. دهن دریده. آنکه در جواب از حد درگذرد. (یادداشت بخط مؤلف)
(فَحْ حا)
لغت نامه دهخدا
این نسبت ذغال فروش را میرساند. (سمعانی). انگشت گر. انگشت فروش. ذغال فروش. ذغالی. (یادداشت بخط مؤلف)
(دُ)
لغت نامه دهخدا
گریستن کودک چندان که سپری شود آواز وی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، بانگ کردن گوسفند و کودک. (منتهی الارب)
(فُحْ حا)
لغت نامه دهخدا
خرمابن نر. ج، فحاحیل، فحل، فحول. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : فحال النخل، خرمابنان بی بر، یعنی نر. (یادداشت بخط مؤلف)
(ذَ قَ طَ)
لغت نامه دهخدا
بیان کردن سخن. (آنندراج). مفاوصه. مصدر دوم باب مفاعله از این ریشه در مآخذ معروف لغت عرب یافت نشد
(مُ حاص ص)
لغت نامه دهخدا
بهره بهره کننده چیزی را میان خودشان. (از منتهی الارب). کسی که بهره میکند چیزی را با دیگری، آن که میگیرد حصه و بهرۀ خود را. (ناظم الاطباء)
(مَحْ حا)
لغت نامه دهخدا
درخشان از برق، سراب، الدویهالمحاص، دشت که درآن بکوشش تمام راه روند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(شَ جَ عَ)
لغت نامه دهخدا
حیص. حیصه. حیوص. محیص. حیصان. به یک سوی شدن از چیزی (یا درحق دوستان ’حاصوا’ گویند و در حق دشمنان ’انهزموا’). (از منتهی الارب). بگردیدن. (تاج المصادر بیهقی)
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
قسمت کردن وامخواهان مال را میان خود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ازناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)
بدزبان، دشنام گو، ناسزاگو، هتاک
متضاد: خوش زبان
متضاد: خوش زبان