- فاق
شکاف مثلاً فاق قلم
در خیاطی فاصلۀ خشتک شلوار تا کمر
وسط چلۀ کمان، سوفار
نوعی پارچۀ تافته
در خیاطی فاصلۀ خشتک شلوار تا کمر
وسط چلۀ کمان، سوفار
نوعی پارچۀ تافته
معنی فاق - جستجوی لغت در جدول جو
- فاق
سوفار تیر، (از چراغ هدایت)، و آنچه از استادان فن تیراندازی مسموع شده این است که فاق ریسمان خامی است که در وسط چلۀ کمان به عرض یک انگشت پیچند تا سوفار برآن بند کرده و زه بکشند، (آنندراج) (فرهنگ نظام)
- فاق
شکاف قلم و شکاف ریش بلند، (یادداشت بخط مؤلف)، هر یک از دو قسمت جداشده از یکدیگر قلم و ریش و امثال آن، در تداول عام، خط یا شکاف موی سررا نیز گویند، و در این معنی محرّف فرق است، (فرهنگ نظام) : ریش دوفاق، قلم دوفاق، (یادداشت بخط مؤلف)، نام قسمی از پارچۀ ابریشمی، و در این معنی یک لفظ اروپایی است، (فرهنگ نظام)، نوعی تافته، (یادداشت بخط مؤلف)، در اروپایی بودن ’فاق’ بهمین صورت تردید باید کرد، مگر آنکه صورت مشابهی باشد، معرب فاژ است که باز کردن دهان باشد، (از لغات محلی شوشتر، خطی)، رجوع به فاژ و فاژه شود
- فاق
کاسۀ پر از طعام، روغن زیتون پخته، دشت هموار، مرغی است آبی درازگردن، (منتهی الارب)، طائری طویل العنق، (فهرست مخزن الادویه)،
مرد درازبالای برهم و مضطرب اندام، (از منتهی الارب)
مرد درازبالای برهم و مضطرب اندام، (از منتهی الارب)
- فاق
شکاف سر قلم
- فاق
کاسه پر از طعام، روغن زیتون پخته، دشت هموار
- فاق
شکاف میان قلم، شکاف میان ریش بلند، سوفار، بخش انتهایی تیر، وسط چله کمان، طول شلوار از خشتک تا کمر
- فاق
ترک، چاک، شکاف، دشت، هامون
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پوست نازکی که زیر پوست ظاهر بدن است، پوست نازک درونی که شکم را از قسمت پایین مجزا می کند، پردۀ درون شکم که روده ها در میان آن قرار دارد و هرگاه قسمت پایین آن شکاف پیدا کند، سبب عارضۀ فتق می شود
مقابل واجد، آنکه یا آنچه چیزی را ندارد، محروم، بی نصیب، ویژگی زنی که شوهر یا فرزند خود را از دست داده
کرانه های آسمان، کشورها، جهان هستی، وجود، همۀ جهان، مردم جهان، کنارها، اطراف
(قَ)
لغت نامه دهخدا
فاقه. فقر وبینوائی: اهل مکنت به فقر و فاقت ممتحن گشتند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 4). رجوع به فاقه شود
(قِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه چیزی یا کسی از دست او رفته باشد. (اقرب الموارد). مقابل واجد.
- فاقد چیزی بودن، نداشتن آن. (یادداشت بخط مؤلف).
، زن شوی یا پسر گم کرده. زن شوی یا پسر مرده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، گاو ماده که بچه اش را دده خورده، و کذا ظبیه فاقد. (منتهی الارب). رجوع به فقد و فقدان شود
- فاقد چیزی بودن، نداشتن آن. (یادداشت بخط مؤلف).
، زن شوی یا پسر گم کرده. زن شوی یا پسر مرده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، گاو ماده که بچه اش را دده خورده، و کذا ظبیه فاقد. (منتهی الارب). رجوع به فقد و فقدان شود
(قِ)
لغت نامه دهخدا
سخت زرد. (منتهی الارب). هر چیز بسیار زرد و أصفر. (آنندراج) : صفراء فاقع، زرد زلال. زردی زرد. (یادداشت بخط مؤلف) ، هر رنگ خالص بی آمیغ، سپید باشد یا غیر آن. (منتهی الارب) : احمر فاقع، سرخ خالص. (یادداشت بخط مؤلف)
(قَ / قِ)
لغت نامه دهخدا
فاقت. فقر و نیازمندی. از این کلمه فعل از باب افتعال آید نه از ثلاثی مجرد. (از اقرب الموارد). درویشی. (منتهی الارب) :
ناقۀ همت به راه فاقه ران تا گرددت
توشه خوشۀ چرخ و منزلگاه راه کهکشان.
خاقانی.
شاکرم از عزلتی که فاقه و فقر است
فارغم از دولتی که نعمت و ناز است.
خاقانی.
داد بخششها و خلعت های خاص
آن عرب را کرد از فاقه خلاص.
مولوی.
طاقت بار فاقه ندارم. (گلستان).
مرد درویش که بار ستم فاقه کشید
به در مرگ همانا که سبکبار آید.
(گلستان).
طایفه ای از درویشان از جور فاقه به جان آمده بودند و از درویشی به فغان. (گلستان)
ناقۀ همت به راه فاقه ران تا گرددت
توشه خوشۀ چرخ و منزلگاه راه کهکشان.
خاقانی.
شاکرم از عزلتی که فاقه و فقر است
فارغم از دولتی که نعمت و ناز است.
خاقانی.
داد بخششها و خلعت های خاص
آن عرب را کرد از فاقه خلاص.
مولوی.
طاقت بار فاقه ندارم. (گلستان).
مرد درویش که بار ستم فاقه کشید
به در مرگ همانا که سبکبار آید.
(گلستان).
طایفه ای از درویشان از جور فاقه به جان آمده بودند و از درویشی به فغان. (گلستان)
((ق ِ))
فرهنگ فارسی معین
نایابنده، کسی که چیزی یا کسی را نداشته باشد، زنی که شوهر یا فرزند خود را از دست داده باشد
((ص))
فرهنگ فارسی معین
پرده ای است دوجداره و دارای ترشح مخصوص در بین دو جدار که منضم به اعضای داخل بطن و لگن می باشد، صفاق اصل مزودرمی دارد و لایه مجاور به احشاء آن را صفاق احشایی و لایه مجاور به عضلات شکم را صفاق جداری گویند
افلاس، تنگدستی، تنگی، تهیدستی، عسرت، فقر، نداری، نیازمندی