معنی غلطسیر - جستجوی لغت در جدول جو

غلطسیر

لغت نامه دهخدا

آنکه غلط های یک متن چاپی را اصلاح می کند، نمونه خوان، آنچه با آن غلط های یک متن را اصلاح می کنند مثلاً لاک غلط گیر

دهی بزرگ در خلخ است. در حدود العالم آمده: غنکسیر دهی است بزرگ (از خلخ) ، و اندروی قبیله های بسیار از خلخ و جایی آبادان - انتهی

لغت نامه دهخدا

غطیر

(غِ یَرر)

درشت اندام، یا نمایان و پرگوشت میانه قامت. (منتهی الارب) (آنندراج). المتظاهر اللحم المربوع القامه، و قیل القصیر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غلبیر

(غَ)

غربال. (فرهنگ جهانگیری). لغتی در غربال و غربیل، و امروز در اراک (سلطان آباد) همین تلفظ متداول است. (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین). رجوع به غربال شود:
گر خاک زمین جمله به غلبیر ببیزند
چه سودکه یک ذره نیابند اثر از من.
شیخ عطار (از جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

غطیر

(غُ یَرر)

لغتی است در غطیرّ. (منتهی الارب). رجوع به غطیرّ شود

لغت نامه دهخدا

غلط گیر

(بُ لَ کُ نَنْ دَ / دِ)

ناقد. نقدکننده، مصحح. تصحیح کننده. آنکه نوشته و گفتۀ دیگران را تصحیح کند

لغت نامه دهخدا

غلطبین

(بُ لَ)

غلطبیننده. آنکه در دیدن خطا و اشتباه کند:
گر غلطبین و غلطپندار پنداری مرا
خاک درچشم غلطبین و غلطپندار زن.
سوزنی.
این طبیبان غلطبین همه محتالانند
همه را نسخه بدرید و به سر بازدهید.
خاقانی.
هرکه دندان ضعیفی میکند
کار آن شیر غلطبین میکند.
مولوی.
جای رحم است بر آن چشم غلطبین کز جهل
خوابها بیند و بیدار نماید خود را.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

غلطکار

(غَ لَ)

فریبنده. حیله ساز. رنگ آمیز. (ناظم الاطباء). گمراه کننده:
از نظر دل به جهان کن نظر
زآنکه غلطکار بود چشم سر.
امیرخسرو دهلوی.
، غلطکننده. خطاکننده. خطاکار

لغت نامه دهخدا

غلطگیری

(غَ لَ)

نقد. انتقاد کردن از نوشته یا گفتۀ کسی، تصحیح. تصحیح نوشته و گفتۀ کسی. کار غلطگیر

لغت نامه دهخدا

غلبیر

آلتی است دارای سطحی مشبک که از روده یا مفتول بافند و دیواره ای مدور از تخته دارد و بدان آرد و اشیای دیگر بیزند، جمع غرابیل. یا غربال آبگون. فلک. یا آب به غربال پیمودن، کاری بیهوده کردن، یا آب با (در) غربال بیختن، (پیمودن) کاری عبث کردن امری بیهوده انجام دادن، یا غربالش کن. در جواب کسی گویند که پس از گفتن چیزی از شخصی گوید: کم است

فرهنگ لغت هوشیار