- غضی (غُ ضَ)
آبی متعلق به قبیلۀ عامر بن ربیعه جز بنی البکاء است. (از معجم البلدان)
به قولی کوههای بصره است. (از معجم البلدان)
به قولی کوههای بصره است. (از معجم البلدان)
معنی غضی - جستجوی لغت در جدول جو
- غضی (غُ ضَی ی)
مصغر غضا (درخت). (معجم البلدان). رجوع به غضا شود
- غضی (غَ)
آنکه از خوردن غضا شکم وی به درد آید، یقال: بعیر غض وناقه غضیه. (از اقرب الموارد). رجوع به غض شود
- غضی (غَضْیْ)
یا قفا الغضی، کوه کوچکی است. کثیر عزه گوید:
کأن لم یدمنهاانیس و لم یکن
لها بعد ایام الهدمله عامر
و لم یعتلج فی حاضر متجاور
قفا الغضی من وادی العشیره سامر
قفا الغضن نیز روایت شده است. (از معجم البلدان)
کأن لم یدمنهاانیس و لم یکن
لها بعد ایام الهدمله عامر
و لم یعتلج فی حاضر متجاور
قفا الغضی من وادی العشیره سامر
قفا الغضن نیز روایت شده است. (از معجم البلدان)
- غضی (غَ ضا)
بیشه و جنگل. (منتهی الارب) (آنندراج). غیضه. (تاج العروس) ، اهل الغضی، باشندگان نجد. (منتهی الارب). اهل نجد. (تاج العروس)
- غضی (غَ ضا)
وادیی است به نجد. (منتهی الارب) (قاموس). در تاج العروس آمده: ذوالغضی، واد بنجد، ذوالغضی. رجوع به شرح فوق شود
- غضی (دَ)
غضی ابل، دردناک شکم گردیدن (شتر) از خوردن غضا. (منتهی الارب). دردناک شدن شکم شتر از خوردن غضا: غضیت الابل غضی، اشتکت بطنها من اکل الغضا. (اقرب الموارد)
- غضی (دَرْ / دِرْ یَ)
صاحب منتهی الارب آرد: ’غضی از باب ضرب یضرب به معنی نیکوحال و بسند شد عیال را’ و ظاهراًمصدر آن غضی باید باشد، و همچنین آرد: ’رجل غاض، مرد نیکوحال و دلبنده عیال خویش را’. در فرهنگهای معتبر از قبیل اقرب الموارد و تاج العروس غضی تنها از باب علم یعلم آمده و مصدر آن غضاً ذکر شده، اما غاض از غضو است نه از غضی. رجوع به فرهنگهای مذکور شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خشم گرفتن، خشم کردن بر کسی، خشمگینی، خشم
غضب راندن بر کسی: خشم و تندی نشان دادن بر او
غضب کردن: خشم گرفتن، خشمگین شدن
غضب راندن بر کسی: خشم و تندی نشان دادن بر او
غضب کردن: خشم گرفتن، خشمگین شدن
خشمگین، عصبانی، خشمناک، برآشفته، غضبناک، غضب آلود، ارغند، ارغنده، شرزه، دژ آلود، ژیان، خشمن، خشمگن، آرغده، آلغده، غرمنده، ساخط، غراشیده، غضبان، غضوب
از درختان جنگلی شبیه درخت گز که چوب آن را برای سوزاندن به کار می برند و آتش آن بادوام و زغالش نیز معروف است، تاخ، تاغ، طاق، توغ، آق خزک
غذا، آنچه خورده شود و به نمو جسم کمک کند و انرژی لازم برای بدن به وجود بیاورد، خوراک، خوردنی، خورش، برای مثال تا غذی گردی بیامیزی به جان / بهر خواری نیست این امتحان (مولوی - ۴۹۷)
(غُ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است. (منتهی الارب). یاقوت در معجم البلدان گوید: جایی بین حجاز و شام است، ابن اعرابی سراید:
تعشبت من اول التعشب
بین رماح القین و ابنی تغلب
من یلحهم عند القری لم یکذب
فصبحت والشمس لم تقضب
عینا\’ بغضیان سحوح العنبب.
و به قولی غضیان و غضبان یکی است
تعشبت من اول التعشب
بین رماح القین و ابنی تغلب
من یلحهم عند القری لم یکذب
فصبحت والشمس لم تقضب
عینا\’ بغضیان سحوح العنبب.
و به قولی غضیان و غضبان یکی است
(غَ رَ)
لغت نامه دهخدا
زمین پاکیزۀ نیکوخاک. (منتهی الارب). در اقرب الموارد غضیر آمده و قول صاحب منتهی الارب ظاهراً به اعتبار ارض (ارض غضیره) است
(غَ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن یوسف بن صباح. محدث است. وی متولی حمدویه دختر غضیض ام ولد هارون الرشید بود. رجوع به انساب سمعانی ورق 409ب شود
(مُ)
لغت نامه دهخدا
لیل مغض، شب تاریک (لغه قلیله). (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، فلان مغض لهذا الأمر، یعنی فلان نسبت به این کار کراهت دارد. (از اقرب الموارد)
(غَ)
لغت نامه دهخدا
تازه. (منتهی الارب) (آنندراج). طری. (اقرب الموارد). باطراوت. تر و تازه، شکوفۀ نرم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، ناقص و خوار. ج، اغضّه. ناقص ذلیل. (اقرب الموارد) ، چشم سست نگاه. (منتهی الارب) (آنندراج). چشمی که سست باشد و پلکهای آن فروهشته، وصاحبش آن را شکسته و سست کند. (از اقرب الموارد)
(غَ)
لغت نامه دهخدا
ابن حارث سامی، مکنی به ابواسماء. تابعی است. صاحب الاصابه گوید: غضیف بن حارث کندی تابعی معروفی است و ابن عبدالبر بین این غضیف بن حارث کندی و غضیف بن حارث دیگر فرق قائل شده است لیکن نگفته است که شخص اخیر صحابی بوده یا نه. رجوع به الاصابه جزء خامس ص 199 شود
(غُ ضَ)
لغت نامه دهخدا
ابن حارث بن غضیف ثمالی یا سکونی. صحابی است، و الصواب بالظاء. (منتهی الارب). صاحب تاج العروس گوید: غضیف بن حارث کندی یا حارث بن غضیف ثمالی یا یمانی یا سکونی، نزیل حمص بود. یا درست آن به طاء است. رجوع به الاصابه جزء خامس ص 189 و 199 و رجوع به غطیف شود
(غَضْ یَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث غضی. ج، غضایا. یقال: ابل غضیه و غضایا. (منتهی الارب). یقال: بعیر غض و ناقه غضیه. (اقرب الموارد). شتر دردشکم رسیده از خوردن غضا. (آنندراج). رجوع به غض و غضی شود
