معنی غانماً در لغت نامه دهخدا

در آن حالت که غنیمت دارنده باشد. (غیاث) : خواجه احمد عبدالصمد دررسید غانماً ظافراً. (تاریخ بیهقی).، - سالماً غانماً، یعنی قرین با سلامت و غنیمت. مؤلف حبیب السیر آرد: و در سنۀ ثلاث و خمسین و ستمائه از والی ارده قتلق خان مخالفت گونه ای فهم کرد ملک بکتم به استیصال او مأمور گشت و در حدود وان بین الجانبین آتش جنگ اشتعال یافته ملک بکتم به ملک عدم شتافت و سلطان ناصرالدین محمود به نفس نفیس جهت تدارک آن حادثه نهضت فرموده قتلق خان به صوب کالنجر گریخت و الغخان او را تعاقب نموده و بدو رسیده سالماً غانماً بازگشت. (حبیب السیر چ قدیم طهران ج 2 جزو 4 ص 225)

معنی غانماً در فرهنگ فارسی معین

بهره گیرنده، سالماً، تندرست و بهره گیرنده

معنی غانماً - جستجوی لغت در جدول جو

غانماً

لغت نامه دهخدا

غانماً

فرهنگ فارسی معین

خانمان

خانه، زن و فرزند، اهل خانه، برای مثال غریب اگرچه وزیر شه جهان باشد / همیشه میل دلش سوی خانمان باشد (ابن یمین - لغت نامه - خانمان)، خانه و اسباب خانه، اسباب زندگانی

فرهنگ فارسی عمید

جانماز

پارچۀ کوچکی که که در آن مهر و تسبیح می گذارند و هنگام خواندن نماز پیش روی خود پهن می کنند، سجاده
جانماز آب کشیدن: کنایه از زهد و تقوا نشان دادن و اظهار دین داری کردن

فرهنگ فارسی عمید

غانیات

غانیه ها، زنانی که به واسطۀ زیبایی خود بی نیاز از زینت باشند، جمع واژۀ غانیه

فرهنگ فارسی عمید

خانمان

(نْ / نُ / نِ)

خانه با اهل خانه. (ناظم الاطباء). اهل و عیال و خانه و اسباب خانه. رجوع به خان و مان شود:
که در ارگ باشد مرا خانمان
به آسودگی امشب آنجا بمان.
فردوسی.
لیکن چو خان بخدمت درگاه او دوید
حرّی نمود و نستد ازو ملک و خانمان.
فرخی.
تو نیکبختی کز مهر خاندان رسول
غریب و رانده و بی نان و خانمان شده ای.
ناصرخسرو.
گرد ایشان رمیده کرد مرا
از سر خانمان و نعمت و ناز.
ناصرخسرو.
بلکه از چسبندگی بر خانمان
تلخ آیدشان شنیدن این بیان.
مولوی.
، خویشان و اهل و عیال:
جلب کشی و همه خانمانت پرجلب است
بلی جلب کش و کرده به کودکی جلبی.
عسجدی.
در زینهار خویش بداری و بند خویش
او را و خانمان و تنش را ز روزگار.
منوچهری.
غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد
همیشه میل دلش سوی خانمان باشد.
ابن یمین.
، خانه و اسباب خانه:
چون دیو ببرد خانمان از من
به زین بجهان نیافتم داری.
ناصرخسرو.
اگر دوستی خاندان بایدت هم
چو ناصربه دشمن بده خانمان را.
ناصرخسرو.
بود شخصی مفلسی بی خانمان
مانده در زندان و بند بی امان.
مولوی.
به دوستان گله آغاز کرد و حجّت ساخت
که خانمان من این شوخ دیده پاک برفت.
سعدی (گلستان).
- از خانمان برکندن، آواره ساختن. ریشه کن نمودن از خانه و منزل. (ناظم الاطباء).
- بی خانمان، بی کس و کار. بی خانواده. بی کس.
- خانمان برانداز، امری که اساس و پایۀ خانمانی را از بین ببرد. نابودکننده خانمان. پریشان کننده خانمان.
- نوخانمان، تازه بدوران رسیده. آنکه تازه خانمانی بهم زده.
، میهن. وطن. چون:از خانمان بیرون کردن، بمعنی: از وطن راندن. اجلاء. (مجمل اللغه) ، حیوان اهلی. جانور خانگی، دولت و ثروت خصوصاً ثروت موروثی که قابل حمل باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

غانمیان

(نِ)

جمع فارسی کلمه غانمی منسوب به غانم یعنی غنیمت برندگان و طالبان غنیمت:
وای بر عالم ار فکندی حق
کار عالم بدست غانمیان.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

بانماز

(نَ)

مرکّب از: با + نماز، نمازخوان. که نماز دارد. که نماز گزارد. آنکه همیشه نماز گزارد. آنکه نمازش هرگز ترک نشود. مقابل بی نماز.

لغت نامه دهخدا

عالماً

(نُ تَ)

از روی علم. از روی دانش. با علم و اطلاع

لغت نامه دهخدا

غانیات

جمع واژۀ غانیه، رجوع به غانی-ه ش-ود

لغت نامه دهخدا

غانمیه

(نَ)

قریۀ کوچکی است از ده رأس از دهستان جزیره صلبوخ بخش مرکزی شهرستان آبادان. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

دائماً

(نَ / نِ گِ رِ تَ)

دائم. همیشه. پیوسته. مدام. (آنندراج) : و دائماً از آن زمان که توجه بخدمت ایشان کردم در خاطر من این بود که در بخارا اول بخدمت ایشان مشرف گردم. (انیس الطالبین نسخۀ خطی مؤلف ص 82).
او بیان میکرد با ایشان فصیح
دائماً ز افعال و اقوال مسیح.
مولوی

لغت نامه دهخدا

غالباً

(نِ کَ / کِ دَ)

اکثر اوقات. بیشتر. در غالب. رجوع به غالب شود:
من و انکار شراب این چه حکایت باشد
غالباً این قدرم عقل و کفایت باشد.
حافظ.
، باحتمال اغلب. ظاهراً:
محتسب گوید که بشکن ساغر و پیمانه را
غالباً دیوانه میداند من فرزانه را.
سلمان

لغت نامه دهخدا

سالماً

(نَ فَ غَ شُ دَ)

باسلامت. در حال سلامت. بی گزند. رجوع به سالم شود

لغت نامه دهخدا

دایماً

(نَ / نِ کَ دَ)

دائماً. بطور پیوسته. همیشه. مدام. علی الدوام همه وقت:
دایماً یکسان نماند حال دوران غم مخور.
حافظ.
و دایماً درویشان و دوستان بواسطۀ قدم شریف ایشان می آمدند. (انیس الطالبین نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف ص 134)

لغت نامه دهخدا

واهماً

(نَ لَ / لِ بَ دَ)

سهواً. (ناظم الاطباء). از روی سهو

لغت نامه دهخدا

ثانیاً

(نَ شُ دَ)

دوم بار، باز، دیگر، بار دیگر. ددیگر، دوباره، سپس

لغت نامه دهخدا

پانما

جورابی نازک که پوست پا از پشت آن دیده شود

فرهنگ لغت هوشیار

انماط

جمع نمط، روش ها، گونه ها

فرهنگ لغت هوشیار

انماس

آشوب انگیزی تبه انگیزی

فرهنگ لغت هوشیار

انمار

جمع نمر، پلنگان به آب خوشگوار ارسیدن

فرهنگ لغت هوشیار

غانیات

جمع غانیه، برنا زنان پاک زنان بساز زنان سازگار مونث غانی زنی که به سبب حسن خویش بی نیاز از زیور باشد، زنی که به سبب سرمایه خویش از شوهر خود بی نیاز باشد، زن جوان پاکدامن با شوی، جمع غانیات

فرهنگ لغت هوشیار