- علوا
صبر و نبات اوست. (تحفۀ حکیم مؤمن)
معنی علوا - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دخترانه و پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
ستاره، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از دلاوران ایرانی و نیزه دار رستم پهلوان شاهنامه
بانگ، فریاد، شور و غوغا، هیاهو، برای مثال گر چو ما گیتی مجبور قضا و قدر است / پس چرا از ما بر گیتی چندین عللاست (مسعودسعد - ۸۵)
خوراکی که با آرد گندم یا آرد برنج، روغن، شکر، گلاب و زعفران تهیه می شود، کنایه از شیرینی
هر مکان مرتفع، جای بلند، سرکوه، آسمان
مقابل سفلیٰ، ویژگی جای بلند، بالا، والا، با ارزش
مقابل سفلیٰ، ویژگی جای بلند، بالا، والا، با ارزش
شبکور، ویژگی آنکه در شب جایی را نبیند، در علم زیست شناسی جانور پستانداری با پوزۀ باریک، گوش های برجسته، دندان های بسیار تیز و قوۀ بینایی ضعیف که دست و پایش با پردۀ نازکی به هم متصل شده و به شکل بال درآمده است که با آن می تواند مثل پرندگان پرواز کند، بیواز، خربیواز، شب پره، شب یازه، شبکور، مرغ عیسی، شیرمرغ، وطواط
(عَلْ)
لغت نامه دهخدا
قیصر بن یوسف جبران. قس (کشیش) (متولد در 1287 هجری قمری). وی را تصانیف بسیاری است که از آنجمله است: 1- تاریخ کتاب مقدس. 2- خلاصه الصرف و النحو. 3- فرائد المجانی لصفی الخطابه و المعانی. 4- المثال الصحیح لکاهن المسیح. 5- موجز بحث المطالب. (از معجم المؤلفین ج 8 ص 136 از تقویم بکفیا)
نام پدر ضحاک است که عجمان وی را مرداس میگفتند. وی از ملوک عرب و برادر شداد بن عاد بود. (از حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 180). صاحب مجمل التواریخ و القصص (ص 26) علوان را فرزند عبید بن عویج ذکر کرده است
نام پدر ضحاک است که عجمان وی را مرداس میگفتند. وی از ملوک عرب و برادر شداد بن عاد بود. (از حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 180). صاحب مجمل التواریخ و القصص (ص 26) علوان را فرزند عبید بن عویج ذکر کرده است
(خَ لَ)
لغت نامه دهخدا
عنوان کردن کتاب، و دیباچه نوشتن بر آن. (از ناظم الاطباء) : علونت الکتاب بر کتاب عنوان گذاردم. (از لسان العرب)
(عُلْ)
لغت نامه دهخدا
علوان الکتاب، سرنامه. (منتهی الارب). عنوان آن. (از لسان العرب) (از اقرب الموارد). عنوان کتاب و دیباچه و مقدمۀ آن. (ناظم الاطباء)
مرگ، دیو، پتیار (بلا)، زن پیمان شکن، مادینه بی مهر از ستور، دایه شیر ده دوست داشتن دل بستن، دشمنی کردن از واژگان دو پهلو، بار دار گشتن
مونث اعشی شب کور، ضعیف چشم، ماده شتری که جلو خود را نبیند و دست بر هر چیزی گذارد، نوعی خرما
خوراکی که بوسیه آرد و روغن و شکر (یا قند و عسل) و مواد دیگر تهیه کنند: شیرینی، جمع حلاوی
