معنی عفس - جستجوی لغت در جدول جو

عفس

لغت نامه دهخدا

عفت

(دخترانه)

پاکدامنی، پرهیزکاری، پارسایی

فرهنگ نامهای ایرانی

عفو

کثیرالعفو، بسیار آمرزنده و درگذرنده از گناه

فرهنگ فارسی عمید

عرس

زفاف
مهمانی و جشن عروسی، عروسی، ازدواج، جشنی که به مناسبت ازدواج دو نفر برگذار می شود، پیوگانی، طو، بیوگانی، طوی، زلّه
مهمانی و طعامی که بعد از آوردن عروس به خانۀ داماد می دهند

فرهنگ فارسی عمید

عدس

گیاهی بوته ای از خانوادۀ باقلا با گل های سفید رنگ و برگ های باریک که دانۀ گرد و محدب این گیاه که مصرف خوراکی دارد، دانچه، انژه، مژو، نسک، نرسک، نرسنگ، مرجو، مرجمک، بنوسرخ

فرهنگ فارسی عمید

عسس

پاسبان
کسی که در شب گردش می کند، شوکار، شبگرد، میر شب

فرهنگ فارسی عمید

عبس

سیسنبر، گیاهی شبیه نعناع، با برگ های خوش بو، گل های سفید مایل به سرخی و تخم های ریز شبیه تخم ریحان که در قدیم آن را برای معالجۀ عقرب گزیده به کار می بردند
سوسنبر، سه سنبل، هرفولیون

فرهنگ فارسی عمید

عکس

برگرداندن، باژگونه کردن، وارون کردن، صورت شخص، شیء یا منظره ای که با دستگاه مخصوص عکاسی گرفته می شود
عکس و طرد: در ادبیات در فن بدیع آن است که شاعر کلماتی را که در یک مصراع یا نیم مصراع آورده در مصراع یا نیم مصراع دیگر قلب و مکرر کند برای مثال در چهرۀ تو دیدم لطفی که می شنیدم / لطفی که می شنیدم در چهرۀ تو دیدم

فرهنگ فارسی عمید

نفس

هوایی که در حال تنفس از بینی و دهان به ریه داخل و از آن خارج می شود، دم، عمل تنفس
زمان کوتاه
نفس عمیق: نفسی که هوا را به اعماق ریه برساند
نفس کشیدن: تنفس کردن، دم زدن

فرهنگ فارسی عمید

نفس

حقیقت هر چیز، جان، تن، جسد، شخص انسان، خون
نفس اماره: در فلسفه نفس شیطانی که انسان را به هواوهوس و کارهای ناشایسته وامی دارد
نفس لوامه: در فلسفه نفس ملامت کننده که انسان را از ارتکاب کارهای ناپسند ملامت می کند و از کردار زشت باز می دارد
نفس مطمئنه: در فلسفه قوۀ روحانی که خاص پیغمبران و پیشوایان دین و زهاد و پرهیزکاران است، وجدان آرام
نفس ناطقه: در فلسفه نفس ناطق، نفس انسانی

حقیقت هر چیز، جان، تن، جسد، شخص انسان، خون
نَفس اماره: در فلسفه نفس شیطانی که انسان را به هواوهوس و کارهای ناشایسته وامی دارد
نَفس لوامه: در فلسفه نفس ملامت کننده که انسان را از ارتکاب کارهای ناپسند ملامت می کند و از کردار زشت باز می دارد
نَفس مطمئنه: در فلسفه قوۀ روحانی که خاص پیغمبران و پیشوایان دین و زهاد و پرهیزکاران است، وجدان آرام
نَفس ناطقه: در فلسفه نفس ناطق، نفس انسانی

فرهنگ فارسی عمید

عفو

بخشودن، از گناه کسی درگذشتن، بخشایش

فرهنگ فارسی عمید

عبس

هشتادمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۴۲ آیه
اعمی
اخم کردن، رو ترش کردن، اخم، چین و شکنی که هنگام نارضایتی، عصبانیت یا فکر کردن بر پیشانی و ابرو می افتد، تجهّم، ترش رویی، عبوس، سخت رویی، تندرویی

فرهنگ فارسی عمید

دعفس

(دِ فِ)

شتری که آب پس ماندۀ شتران خورد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دعرم. و رجوع به دعرم شود

لغت نامه دهخدا

معفس

(مَ فِ)

بند استخوان. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تفس

گرمی و حرارت

معنی عفس - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما