معنی عفج در لغت نامه دهخدا

زدن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عصا زدن. (تاج المصادر بیهقی)، گائیدن. (از منتهی الارب). جماع کردن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی)، زدن جامه را معفاج. (از منتهی الارب). و رجوع به معفاج شود، فعل قوم لوط کردن. (از منتهی الارب)، بزرگ وفربه شدن رودۀ کسی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و چنین شخصی را عَفِج گویند. (از اقرب الموارد)

معنی عفج در لغت نامه دهخدا

رودۀ مردم و اسب و سباع که طعام از معده بدان نقل کند، و آن مصارین است برای سم داران و سپل داران. (از منتهی الارب). رودگان فراخ. (زمخشری). هزارخانه و رودگانی. (دهار). رودگان و معی، و گویند آن گوشتی است در نزدیکی روده در طبقۀ داخلی رودۀ راست. (از بحر الجواهر). آنچه طعام بدان منتقل می شود پس از معده، و آن برای انسان و تمام سباع به منزلۀ روده ها است برای سم داران و سپل داران که به کرش می پیوندند. (از اقرب الموارد). آن روده که طعام از معده در آن داخل می گردد. (ناظم الاطباء). ج، أعفاج. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

معنی عفج در فرهنگ لغت هوشیار

زدن با چوب رختشویی (معفجه)، کونگایی دوازدهه (روده اثنی عشر) خراب تباه: یارب چه شاهی عزیزاست این خاک که چندین عروسان را می آرایند مادر و پدر به نزد وی می فرستند تا در وی عفج می شوند و می پوسند. توضیح ضبط کلمه به درستی معلوم نیست. روده ای که طعام از معده در آن داخل گردد جمع اعفاج

معنی عفج در فرهنگ فارسی معین

روده ای که طعام از معده در آن داخل گردد، جمع اعفاج

معنی عفج - جستجوی لغت در جدول جو

عفج

لغت نامه دهخدا

عفج

لغت نامه دهخدا

عفج

فرهنگ لغت هوشیار

عفج

فرهنگ فارسی معین

عفج

فرهنگ فارسی معین

عفت

(دخترانه)

پاکدامنی، پرهیزکاری، پارسایی

فرهنگ نامهای ایرانی

بفج

کف دهان
آب دهان، آب لزج که از دهان انسان یا حیوان خارج می شود، آب دهن، بزاق، تف، تفو، خیو، خدو برای مثال قی افتد آن را که سر و ریش تو بیند / زآن خلم و زآن بفج چکان بر سر و رویت (شهیدبلخی - شاعران بی دیوان - ۲۸)

فرهنگ فارسی عمید

عفو

کثیرالعفو، بسیار آمرزنده و درگذرنده از گناه

فرهنگ فارسی عمید

عفو

بخشودن، از گناه کسی درگذشتن، بخشایش

فرهنگ فارسی عمید

عاج

دو دندان سفید و سخت پیشین فیل، گراز و کرگدن که برای ساختن اشیای زینتی به کار می رود، ماده ای سفید و سخت در زیر مینای دندان

فرهنگ فارسی عمید

نفج

کاغذی که بر آن چیزی بنویسند

فرهنگ فارسی عمید

لفج

لب ستبر مانند لب شتر، برای مثال خروشان ز کابل همی رفت زال / فروهشته لفج و برآورده یال (فردوسی - ۱/۲۲۷)

فرهنگ فارسی عمید

غفج

آبگیر، تالاب، مغاک، گودال، برای مثال به هر تلی بر، از خسته گروهی / به هر غفجی بر، ازفر خسته پنجاه (عنصری - لغت نامه - غفج)
شمشیر تیز و برّان، حسام، صارم، جوهردار، شربت الماس، شمشیر آبدار، جراز، صمصام، قاضب
سندان آهنگری

آبگیر، تالاب، مغاک، گودال، برای مِثال به هر تلی بر، از خسته گروهی / به هر غفجی بر، ازفر خسته پنجاه (عنصری - لغت نامه - غفج)
شمشیر تیز و برّان، حُسام، صارِم، جُوهَردار، شَربَتِ اَلماس، شَمشیرِ آبدار، جُراز، صَمصام، قاضِب
سندان آهنگری

فرهنگ فارسی عمید

اعفج

(اَ فَ)

فراخ و بزرگ روده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، استوار بستن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). سخت بستن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تعفج

(بُ)

کج رفتن شتر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (ازآنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عفجه

(عَ فِ جَ)

حوض خرد در جنب حوضهای بزرگ که هرگاه آب حوض بلند گردد و برآید از آن آب خورند و گیرند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)