معنی عطیات در فرهنگ فارسی عمید

عطیه ها، بخشش ها، دهش ها، جمعِ واژۀ عطیه

معنی عطیات در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ عَطیه. (اقرب الموارد). عطایا. رجوع به عطیه و عطیت شود

معنی عطیات - جستجوی لغت در جدول جو

عطیات

فرهنگ فارسی عمید

عطیات(عَ طی یا)

لغت نامه دهخدا

عطریات

خوش بوها، بوهای خوش، چیزهای عطردار

فرهنگ فارسی عمید

عطیت

(عَ طی یَ)

عطیه. چیزی که به کسی عطا کنند. بخشش. (فرهنگ فارسی معین). دهش:
نیل دهنده توئی به گاه عطیت
پیل دمنده تو به گاه کینه گزاری.
رودکی.
ای طالبان نعمت و سائلان عطیت چگونه رود حال شما. (ترجمه تاریخ یمینی ص 253). رجوع به عطیه و عطیه شود.
- عطیت الهی، بخشش خداوندی. فیض الهی. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

طیات

(طَ)

جنسی از نخل که در مصر میشود. (فهرست مخزن الادویه). در فرهنگ نفیسی آمده: قسمی از خرمابن در بصره

لغت نامه دهخدا

عطلات

(عَ طِ)

جمع واژۀ عطله. (منتهی الارب). رجوع به عطله شود

لغت نامه دهخدا

عطرات

(عَ طِ)

جمع واژۀ عطره. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عطره شود

لغت نامه دهخدا

عطریات

(عِ ری یا)

جمع واژۀ عطریه. بویهای خوش. خوشبویها. (ناظم الاطباء). مشک، عنبر، عبیر، غالیه، کافور، ند، مشک، زباد و گلاب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به عطریه شود

لغت نامه دهخدا

عطشات

(عَ طِ)

جمع واژۀ عطشه. (منتهی الارب). رجوع به عطشه شود

لغت نامه دهخدا

عشیات

(عَ شی یا)

جمع واژۀ عشی ّ. (منتهی الارب). ج، عشیّه. (اقرب الموارد). رجوع به عشی ّ و عشیه شود

لغت نامه دهخدا

عیطات

جمع واژۀ عائط، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، رجوع به عائط شود، جمع واژۀ عیط، (ناظم الاطباء)، رجوع به عیط شود

لغت نامه دهخدا