- عدی (عَ دی ی)
قبیله ای است و عدوی یا عدی منسوب بدان است. (از اقرب الموارد) (از قطرالمحیط) (منتهی الارب)
معنی عدی - جستجوی لغت در جدول جو
- عدی (عَ دی ی)
گروه مردم که مهیای قتال باشند، پیشروان جنگ. و قیل أول من یحمل من الرحاله. (قطرالمحیط) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). ج، عاد
- عدی (عَ دی ی)
نسبت است به عدی بن افلت. رجوع به عدی بن افلت شود، نسبت است به عدی بن جندب. رجوع به عدی بن جندب شود، نسبت به عدی بن اسامه بن مالک بن بکر بن حبیب است. رجوع به عدی بن اسامه شود. (از لباب الانساب ج 2 ص 127)
- عدی (عُ دا / عِ دا)
دشمنان. اسم جمع است. یقال هؤلاء قوم عدی،أی اعداء. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) و یقال العدی الاعداء الذین لانقاتلهم. (از اقرب الموارد)
- عدی (عِ دا)
کرانۀ وادی، چوب که میان دو چوب باشد، سنگ تنک که بدان چیزی را پوشند، دور شوندگان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، غرباء. (اقرب الموارد). مسافران. (منتهی الارب)
- عدی (عِدْ دی)
طلاق عدی، در مقابل طلاق غیر عدی. طلاق غیر عدی که زن عده نداشته باشد مانند طلاق قبل از دخول و طلاق زن یائسه. و طلاق عدی طلاقی است که عده داشته باشد و آن یا رجعی است که مرد در حال عده حق رجوع دارد یا بائن است که مرد این حق را ندارد مانند طلاق خلعی. رجوع به طلاق رجعی و نیز به عده و به شرایع صص 184- 186 شود
- عدی
طلاق غیر عدی که زن عده نداشته باشد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
فرخندگی، خجستگی، سعد (عربی) + ی (فارسی)، لقب شاعر بزرگ قرن هفتم، مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی
تجاوز کردن، دست اندازی کردن به چیزی، ستم کردن، از حد درگذشتن
تعدی کردن: تجاوز کردن، دست اندازی کردن
تعدی کردن: تجاوز کردن، دست اندازی کردن
(عَ)
لغت نامه دهخدا
گول، دیوانه، نیازمند. درویش. (منتهی الارب). ج، عدماء، معدوم. (ناظم الاطباء) ، گاه بمنزلۀ کلمه نفی است که بر سر اسم معرف به الف و لام درآید و آن را منفی سازد و در حقیقت نوعی صفت مرکب درست کند چون عدیم الخیر، بی خیر.
- عدیم الحرکه، بی حرکت.
- عدیم الرائحه، بی بو.
- عدیم الرأس، بی سر.
- عدیم الطعم، بی مزه.
- عدیم الفضل، بی خرد.
- عدیم المثال، بی مثال. بی مانند.
- عدیم المثل، بی مثل. بی مانند.
- عدیم النظیر،بی نظیر.
- عدیم الوفاء، بی وفا
- عدیم الحرکه، بی حرکت.
- عدیم الرائحه، بی بو.
- عدیم الرأس، بی سر.
- عدیم الطعم، بی مزه.
- عدیم الفضل، بی خرد.
- عدیم المثال، بی مثال. بی مانند.
- عدیم المثل، بی مثل. بی مانند.
- عدیم النظیر،بی نظیر.
- عدیم الوفاء، بی وفا
(عَ)
لغت نامه دهخدا
شمار. اسم است از عد. (قطرالمحیط) (اقرب الموارد) (از منتهی الارب). و منه: هم عدیدالحصی و بنوفلان فی العدید الاکثر، همتا. ندّ. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، حریف. (از منتهی الارب). القرن. (از اقرب الموارد) ، همدست در شجاعت. (منتهی الارب) ، آنکه از قومی باشد، فلان عدیدالقوم، او از ایشان است، حصه. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، بانگ کمان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (قطرالمحیط) ، عدید الشی ٔ مثلهم فی العدد، یقال دنانیر فلان عدید دنانیرک. (منتهی الارب)
(عَ)
لغت نامه دهخدا
مثل. مانند. همتا. همانند. (اقرب الموارد) (قطرالمحیط). ج، عدلا، هم کجاوه. (از اقرب الموارد). دو کس که هر دو جانب یک کجاوه نشینند هر یکی مر دیگری را عدیل باشد. (آنندراج) (غیاث اللغات) ، برابر در قدر و مرتبت. (غیاث اللغات) ، هم شأن. هم رتبه. رقیب:
خرد و جهل کی شوند عدیل
برز را نیست آشنا ردّاس.
ناصرخسرو.
بارت ز خرد باید و طاعت به سوی آنک
او را نه عدیل است و نه فرزند و نه یار است.
ناصرخسرو.
تا دهک راه سخت شوریده ست
جفت عقل تو و عدیل هنر.
مسعودسعد.
، هم وزن. عدیلک هو الذی یعادلک فی الوزن والقدر. (قطرالمحیط). هم سنگ. ج، عدلاء، همسر. (منتهی الارب) :
نیم روز اندر بهشت آدم عدیل ملک بود
هفتصد سال از جگر خون راند، بر سنگ و گیا.
سنایی.
، شوهران دو خواهر
خرد و جهل کی شوند عدیل
برز را نیست آشنا ردّاس.
ناصرخسرو.
بارت ز خرد باید و طاعت به سوی آنک
او را نه عدیل است و نه فرزند و نه یار است.
ناصرخسرو.
تا دهک راه سخت شوریده ست
جفت عقل تو و عدیل هنر.
مسعودسعد.
، هم وزن. عدیلک هو الذی یعادلک فی الوزن والقدر. (قطرالمحیط). هم سنگ. ج، عدلاء، همسر. (منتهی الارب) :
نیم روز اندر بهشت آدم عدیل ملک بود
هفتصد سال از جگر خون راند، بر سنگ و گیا.
سنایی.
، شوهران دو خواهر
جفت، قرین، لنگه، مانند، مثل، نظیر، همتا
بسیار، بی شمار، زیاد، عدیده، کثیر، شمار، شماره
متضاد: معدود
متضاد: معدود
