- عتی (عُ تی ی)
جمع واژۀ عات. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
معنی عتی - جستجوی لغت در جدول جو
- عتی (عَتْ تا)
لغتی است در حتّی. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
- عتی (تَ)
از حد درگذشتن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (تاج المصادر) ، بزرگ منشی کردن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (غیاث اللغات) ، به غایت پیری رسیدن. (تاج المصادر) (غیاث اللغات). کلانسال شدن و پشت دو تا کردن: و قد بلغت من الکبر عتیاً. (قرآن 8/19) ، نافرمانی کردن. (تاج المصادر). در منتهی الارب بفتح و ضم اول سرکشی کردن. (منتهی الارب)
بزرگ منشی کردن. (منتهی الارب) ، درگذشتن از حد. (منتهی الارب)
بزرگ منشی کردن. (منتهی الارب) ، درگذشتن از حد. (منتهی الارب)
- عتی (حَ طَ رَ)
عتوّ. (قطرالمحیط) (اقرب الموارد). رجوع به عتو و عتی (ع ی ی) و (ع ی ی) شود
- عتی (عَ تی ی)
متکبر. درگذرنده از حد. (منتهی الارب)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
سخن کنایه آمیز که معمولاً به منظور توهین یا تمسخر و سرزنش بر زبان می آید، تفش، بیغار، بیغاره، تفشه، نکوهش، سرزنش، پیغاره، زاغ پا، ملامت، سرکوفت، سراکوفت، تفشل، طعنه
برای مثال مکن با من ناشکیبا عتیب / که در عشق صورت نبندد شکیب (سعدی۱ - ۱۰۲) ،
خشم
خشم
(بَ)
لغت نامه دهخدا
نافرمانی کردن. (تاج المصادر بیهقی). بزرگ کردن و درگذشتن از حد. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). استکبار و درگذشتن از حد. (از اقرب الموارد)
(عِ)
لغت نامه دهخدا
ممال عتاب:
در یک سخن آن همه عتیبش بین
در یک نظر آن همه فریبش بین.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 654).
خواجه کز مهر با شکیب آمد
باسهی سرو در عتیب آمد.
نظامی.
رومیانه روی دارد زنگیانه زلف و خال
و آن کمان ابروانش بین که باشد پر عتیب.
مولوی
در یک سخن آن همه عتیبش بین
در یک نظر آن همه فریبش بین.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 654).
خواجه کز مهر با شکیب آمد
باسهی سرو در عتیب آمد.
نظامی.
رومیانه روی دارد زنگیانه زلف و خال
و آن کمان ابروانش بین که باشد پر عتیب.
مولوی
(عَ)
لغت نامه دهخدا
حاضر و آماده. (از اقرب الموارد) (ترجمان عادل بن علی) (منتهی الارب) (آنندراج). حاضر و مهیا. (غیاث اللغات) : و قال قرینه هذا ما لدی عتید. (قرآن 23/50).
گر بدانی که شقیی یا سعید
آن بود بهتر ز هر فکر عتید.
مولوی
گر بدانی که شقیی یا سعید
آن بود بهتر ز هر فکر عتید.
مولوی
(عَ)
لغت نامه دهخدا
دیرینه و کهنه. (اقرب الموارد) (از آنندراج) ، آزاد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). ج، عتق، عتقاء، یقال عبد عتیق و امه عتیق
(عَ)
لغت نامه دهخدا
ابن تعلبه بن الدؤلی. از بکر از عدنانیه جد جاهلی است. نسبت بدو عتکی است از فرزندان او محکم الیمامه.
(عَ)
لغت نامه دهخدا
تشنه. (غیاث اللغات از لطائف) ، مزدور. (مهذب الاسماء). مزدور و خادم. (منتهی الارب) (آنندراج) ، داء عتیل، شدید، بیماری سخت. (اقرب الموارد)
از پارسی هاتا ایچ فاید خداوند است و میر و میرزاه - ز عهد و عصر آدم فاید اکنون (قطران) تا تا آنکه: (حتی باو گفتم که نزد شما بیاید)
خشم گرفتن، ناز کردن، ملامت کردن، قهر غضب، ملامت. یا عتاب وخطاب. سرزنش ملامت
باستان، دیرینه، دیرین، عتیقه، قدیم، قدیمی، کهنه
متضاد: جدید
متضاد: جدید