معنی عبدالدار - جستجوی لغت در جدول جو

عبدالدار(عَ دُدْ دا)

لغت نامه دهخدا

عبدالقاهر

(پسرانه)

بنده پروردگار چیره و توانا

فرهنگ نامهای ایرانی

عبدالقادر

(پسرانه)

بنده پروردگار توانا

فرهنگ نامهای ایرانی

عبدالغفار

(پسرانه)

بنده پروردگار بخشاینده گناه

فرهنگ نامهای ایرانی

عبدالستار

(پسرانه)

بنده پروردگار عیب پوشاننده

فرهنگ نامهای ایرانی

عبدالجبار

(پسرانه)

بنده پروردگار که دارای جبروت است

فرهنگ نامهای ایرانی

عبدالناصر

(پسرانه)

بنده پروردگار یاریگر

فرهنگ نامهای ایرانی

ابدالدهر

به طور همیشگی، تا ابد

فرهنگ فارسی عمید

عبدالغفار

(عَ دُلْ غَفْفا)

جمال الدین بن مولانا جلال الدین اسحاق سمرقندی. وی مردی مورخ بود. (از رجال حبیب السیر ص 98)

لغت نامه دهخدا

عبدالبر

(عَ دُلْ بَرر)

ابن عبدالقادر بن محمدالعوفی معروف به فیومی. وی ادیب بود و به مکه و شام سفر کرد و در حدود دو سال در دمشق بماند. سپس به بلاد روم رفت و درآنجا منصبها یافت و به سال 1071 هجری قمری در قسطنطنیه درگذشت. از تألیفات اوست: حسن الصنیع فی علم البدیع القول الوافی بشرح الکافی. منتزه العیون و الالباب فی بعض المتأخرین من اهل الاّداب. اللطائف المنیفه فی فضائل الحرمین. بدیعیه علی حرف النون. بلوغ الارب و السول، بالتشرف بذکر نسب الرسول. (الاعلام زرکلی)

ابن عبدالقادر بن محمدالعوفی معروف به فیومی. وی ادیب بود و به مکه و شام سفر کرد و در حدود دو سال در دمشق بماند. سپس به بلاد روم رفت و درآنجا منصبها یافت و به سال 1071 هجری قمری در قسطنطنیه درگذشت. از تألیفات اوست: حسن الصنیع فی علم البدیع القول الوافی بشرح الکافی. منتزه العیون و الالباب فی بعض المتأخرین من اهل الاَّداب. اللطائف المنیفه فی فضائل الحرمین. بدیعیه علی حرف النون. بلوغ الارب و السول، بالتشرف بذکر نسب الرسول. (الاعلام زرکلی)

لغت نامه دهخدا

عبدالجبار

(عَ دُلْ جَبْ با)

ابن احمد بن عمر الطر سوسی، مکنی به ابوالقاسم. وی عالم به قراآت بود و کتابی بنام المجتبی الجامع در علم قرائت تألیف کرده است. او به سال 331 متولد شد ودر 420 هجری قمری به مصر درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
ابن خالد بن بن عمران السرتی، مکنی به ابوحفض. وی فقیهی فاضل و زاهد و در فضل ودینداری ضرب المثل بود. به سال 194 هجری قمری متولد شد و به سال 281 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
ابن عبدالله بن احمد قرطبی قیروانی، مکنی به ابوطالب. به ادب و عربیت و تاریخ معرفتی داشت. او را شعری است و تاریخی تصنیف کرد. وی به سال 510 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)

لغت نامه دهخدا

عبدالجبار

(عَ دُلْ حَ سَ)

دهی است از دهستان بدوستان بخش هریس شهرستان اهر. واقع در 31هزارگزی باختر هریس و دوهزارگزی شوسۀ تبریز به اهر. کوهستانی و هوای آن معتدل است و 582 تن سکنه دارد. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصولات آن غلات و حبوبات است. شغل اهالی زراعت و گله داری است، صنایع دستی گلیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

عبدالظاهر

(عَ دُظْ ظا هَِ)

ابن فضل معروف به ابن العجمی. وی از وزراء فاطمیان مصر و ملقب به خلیل امیرالمؤمنین بود. چند بار وزارت یافت سرانجام به دست تاج الملوک به سال 465 هجری قمری به قاهره کشته شد. (از الاعلام زرکلی)

لغت نامه دهخدا

رب الدار

(رَبْ بُدْ دا)

بزرگ و رئیس خانه. (ناظم الاطباء). خداوند سرای. (دهار). خداوند خانه

لغت نامه دهخدا

عبدالقاهر

(عَ دُلْ هَ)

ابن حاج عبدالرجب بن المخلص العبادی. وی مردی فاضل، عالم، متکلم و فقیه بود و شعر میگفت. از تألیفات اوست: عقاید الدینیه علی البراهین العقلیه المستمسکات القطعیه الیقینیه. ریاض الجنان و حدائق الغفران. نیلوفریه (که ناقص است). فرائد الصافیه علی الفوائد الوافیه. (حاشیه بر شرح جامی). رفع الغوایه (شرح الهدایه) وجز آن، و او را دیوان شعری است. (از روضات ص 360)
ابن عبدالله بن الحسین الحلبی، مکنی به ابوالفرج شاعر مجید بود. او راست: شرح بر دیوان المتنبی. وی به سال 551 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)

لغت نامه دهخدا

عبدالقاهر

(عَ دُلْ هَِ)

ابن عبدالله بن محمد البکری الصدیقی، مکنی به ابوالنجیب و معروف به سهروردی. رجوع به ابوالنجیب سهروردی و به الاعلام زرکلی شود
ابن طاهر بن محمد بن عبدالله البغدادی التمیمی الاسفراینی، مکنی به ابومنصور. رجوع به ابومنصور بغدادی و به الاعلام زرکلی شود

لغت نامه دهخدا

ابدالدهر

(اَ بَ دُدْ دَ)

همیشه:
آنکس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند.
؟

لغت نامه دهخدا

بالدار

(فَ)

مرکّب از: بال + دار، دارای بال، که بال داشته باشد، پرنده و هر چیز که صاحب بال باشد، رجوع به بال در معانی مختلفه شود

لغت نامه دهخدا