ابن حاج عبدالرجب بن المخلص العبادی. وی مردی فاضل، عالم، متکلم و فقیه بود و شعر میگفت. از تألیفات اوست: عقاید الدینیه علی البراهین العقلیه المستمسکات القطعیه الیقینیه. ریاض الجنان و حدائق الغفران. نیلوفریه (که ناقص است). فرائد الصافیه علی الفوائد الوافیه. (حاشیه بر شرح جامی). رفع الغوایه (شرح الهدایه) وجز آن، و او را دیوان شعری است. (از روضات ص 360) ابن عبدالله بن الحسین الحلبی، مکنی به ابوالفرج شاعر مجید بود. او راست: شرح بر دیوان المتنبی. وی به سال 551 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
