- طوی
جشن، شادی
عروسی، ازدواج، جشنی که به مناسبت ازدواج دو نفر برگذار می شود، عرس، پیوگانی، زلّه، طو، بیوگانی
عروسی، ازدواج، جشنی که به مناسبت ازدواج دو نفر برگذار می شود، عرس، پیوگانی، زلّه، طو، بیوگانی
معنی طوی - جستجوی لغت در جدول جو
- طوی (طُ وا / طَ وا)
ذوطوی، موضعی است نزدیک مکه. شاعر گوید:
اذا جئت اعلی ذی طوی قف و نادها
علیک سلام الله یا ربه الخدر
هل العین ریا منک ام انا راجع
بهم ّ مقیم لایریم عن الصدر.
(از معجم البلدان).
و رجوع به ذوطوی شود
اذا جئت اعلی ذی طوی قف و نادها
علیک سلام الله یا ربه الخدر
هل العین ریا منک ام انا راجع
بهم ّ مقیم لایریم عن الصدر.
(از معجم البلدان).
و رجوع به ذوطوی شود
- طوی (طُ وا / طِ وا)
نام وادیی که موسی علیه السلام بدان وادی کلام حق تعالی بیواسطه شنید. (مهذب الاسماء). وادیی است که آن را وادی ایمن و وادی مقدس گویند. (منتخب اللغات). موضعی است بشام نزدیک طور. (معجم البلدان). یاقوت گوید: نامی عجمی است برای وادیی که در قرآن کریم مذکور است و در تلفظ آن چهار وجه جایز است: طوی بضم اول هم بی تنوین و هم با تنوین و اگر با تنوین خوانده شود نام وادیی است و مذکر باشد بر وزن فعل مانند عظم و صرد، و اگر با تنوین خوانده نشود غیرمنصرف خواهد بود چون دو سبب منع صرف در آن وجود دارد: یکی عدل یعنی از ’طاو’ معدول است و آنوقت مانند عمر است که معدول از عامر باشد، و دیگر اینکه نام علم برای بقعه باشد... و بکسر خوانده شود مانند معی ً (م عن ) و طلی ً (ط لن ) ، و آنکه بتنوین نخواند آن را اسم مبالغه داند. رجوع به معجم البلدان شود
- طوی (طَ وی ی)
چاه از سنگ و جز آن برآورده. (منتهی الارب). چاه پیراسته. (مهذب الاسماء) ، پشتواره از سلاح و متاع، ساعتی از شب. (منتهی الارب)
- طوی (طَ وا)
وادیی است به مکه. داودی گوید: آن ابطح است، و چنین نیست که گفته. (معجم البلدان)
- طوی (طَ)
طو. طاو. مرد لاغرشکم. شاعر گوید:
فقام فادنی من وسادی وساده
طوی البطن ممشوق الذراعین شرحب.
؟ (ازمنتهی الارب).
رجل ٌطوی البطن، مرد باریک میان. (مهذب الاسماء)
فقام فادنی من وسادی وساده
طوی البطن ممشوق الذراعین شرحب.
؟ (ازمنتهی الارب).
رجل ٌطوی البطن، مرد باریک میان. (مهذب الاسماء)
- طوی (حَ لَ بَ)
بی اراده نخوردن چیزی را. (منتهی الارب)
- طوی (طُ دِ)
کوهی و چاههائی است بدیار محارب و آن کوه را قرن الطوی خوانند و عنتره و زهیر ذکر آن در شعر خویش بکرده. زبیربن ابی بکر گوید: طوی، چاهیست که عبدشمس بن عبدمناف بکند بالای مکه... و سبیعه دختر وی بسرود:
ان الطوی اذا ذکرتم مأها
صوب السحاب عذوبه و صفاء.
(از معجم البلدان)
ان الطوی اذا ذکرتم مأها
صوب السحاب عذوبه و صفاء.
(از معجم البلدان)
- طوی (طُیْ)
طو. عروسی: برادرزادگان با تو جمعیتی بزرگ ساختند و روزها طوی کردند. (جهانگشای جوینی). چون بحدود آلمالیغرسیدند اورغنه خاتون به استقبال آمد و طویهای متواترکرد. (رشیدی). و دیگر شهزادگان باتفاق موافقت نموده بهارگاه در قراقروم همچنین طویها کردند. (رشیدی)
- طوی
ترکی تازی گشته از توی شادی جشن جشن زناشویی گرسنگی، خیک، کجی دم ملخ و دیگر ها درنوردیده پیچیده گرسنه دخشک پنهانی (دخشک خبر)، جامه پیچیده، چاه دیوار دار، پشتواره، پاسی از شب جشن شادی، ضیافت مهمانی
- طوی ((طُ))
جشن، شادی، ضیافت، مهمانی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دخترانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
پرنده سبز رنگ و سخنگوست و نام برخی زنان در فارسی دری است.، پرنده ای که بیشتر در نواحی استوایی و جنگلها زندگی می کند
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
از شخصیتهای شاهنامه، بنا به بعضی از نسخه های شاهنامه، نام یکی از چهار پسر اسفندیار، فرزندگشتاسپ پادشاه کیانی
(بَءْیْ)
لغت نامه دهخدا
حلقه زدن مار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به تحوی شود
(شَ طَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به شطا یا شطاه، شهرکی به مصر در سه میلی دمیاط. (یادداشت مؤلف). منسوب است به جامۀ شطویه و آن منسوب است به شطا از سرزمین مصر. (از لباب الانساب) ، جامه ای که منسوب است به شطا یا شطاه شهرکی در مصر. و یاقوت گوید: جامه ای گرانبها دارد که هر جامۀ آن به هزار درهم است و زر در آن بکار نبرند. جامه ای فاخر بوده که باوجود زرکش نبودن گاهی قیمت هر جامه به هزار درهم رسیدی. (یادداشت مؤلف). جامه ای است که از مصر آرند. (مهذب الاسماء) : هیچکدام آن را ندیدم بی طیلسان شطوی یا توزی یا... (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 463).
عدوت با تو برابر بود به اصل و نسب
اگر برابر باشد گلیم با شطوی.
سوزنی.
رجوع به شطویه شود
عدوت با تو برابر بود به اصل و نسب
اگر برابر باشد گلیم با شطوی.
سوزنی.
رجوع به شطویه شود
(شَ طَ)
لغت نامه دهخدا
ابوبکر محمد بن احمد بن هلال شطوی. از سفیان بن وکیع و ابوکریب و دیگران روایت شنید و عبدالعزیز بن جعفر خرقی و جز وی از او روایت دارند. شطوی از ثقات است و به سال 310 هجری قمری درگذشت. (از لباب الانساب)
فلزی که سفیدرنگ که برای ساختن انواع ظروف و برخی چیزهای دیگر بکار میرود چهره، رخ، رخسار، صورت، طلعت، گونه
رود کوچک، مجرائی که آبرا از آن جهت مشروب کردن زمین عبور دهند حادثه جوی، جنگجوی حادثه جوی، جنگجوی
