معنی ضواحک در فرهنگ فارسی عمید

دندان های بین دندان های نیش و آسیا

معنی ضواحک در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ ضاحکه. چهار دندان که از پس نیش بود. (مهذب الاسماء). دندانها که وقت خندیدن ظاهر شود، یا چهار دندان که میان انیاب و اضراس است. (منتخب اللعات)

معنی ضواحک در فرهنگ لغت هوشیار

دندانخند چهار دندان پیش جمع ضاحکه دندانهای جلو دهان که هنگام خنده نمایان شود

معنی ضواحک - جستجوی لغت در جدول جو

ضواحک

فرهنگ فارسی عمید

ضواحک

لغت نامه دهخدا

ضواحک

فرهنگ لغت هوشیار

ضواحی

بارز، آشکار، ظاهر

فرهنگ فارسی عمید

ضاحک

خندان، خنده کننده، درحال خندیدن، سبک روح، خنده رو، خنداخند، ضحوک، منبسط، خندنده، خندناک، خنده ناک، شکفته

فرهنگ فارسی عمید

ضویحک

(ضُ وَ حِ)

کوهی در پایین فرش. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ضواحی

(ضَ)

جمع واژۀ ضاحیه. (منتهی الارب). ضواحیک، آنچه از تو پیدا باشد در آفتاب مانند دوش و شانه. (منتهی الارب).
- ضواحی الحوض، کرانهای آن. (منتهی الارب).
- ضواحی الرّوم، شهرهای ظاهر روم. (منتهی الارب).
، آسمانها. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضاحک

(حِ)

خندان. (دهار). خندنده. (منتهی الارب). مرد بسیارخند. (منتهی الارب). خنده کننده، رأی ضاحک، ظاهر. غیرملتبس، سنگ درخشنده. (مهذب الاسماء). سنگ نیک سپید نمایان در کوه. (منتهی الارب) ، ابر که سایه افکند. (مهذب الاسماء) ، ابر بابرق. (منتخب اللغات) ، روضه ضاحک، موضعی است در صمان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضاحک

(حِ)

آبی است در بطن السّر، بسرزمین بلقین شام. (معجم البلدان)
برقۀ ضاحک، جائیست به دیار بنی تمیم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا