معنی ضواحی
- ضواحی
- بارز، آشکار، ظاهر
واژههای مرتبط با ضواحی
ضواحی
- ضواحی
- جمع ضاحیه، آشکاره ها آسمان ها
ضواحی
- ضواحی
- جَمعِ واژۀ ضاحیه. (منتهی الارب). ضواحیک، آنچه از تو پیدا باشد در آفتاب مانند دوش و شانه. (منتهی الارب).
- ضواحی الحوض، کرانهای آن. (منتهی الارب).
- ضواحی الرّوم، شهرهای ظاهر روم. (منتهی الارب).
، آسمانها. (منتهی الارب)
ضواحک
- ضواحک
- دندان های بین دندان های نیش و آسیا
نواحی
- نواحی
- ناحیه، جانب، جهت، طرف، کرانه، قسمتی از کشور، قسمتی از شهر در تقسیمات اداری، بخش
ضواری
- ضواری
- ضاری ها، حیوانات شکاری و درنده ها و گوشت خواران مانند شیر، ببر و گرگ، سگهای حریص به شکار، جمعِ واژۀ ضاری
ضواحک
- ضواحک
- دندانخند چهار دندان پیش جمع ضاحکه دندانهای جلو دهان که هنگام خنده نمایان شود
نواحی
- نواحی
- مناطق، جمع ناحیه
نواحی
- نواحی
- جمع ناحیه، کناره ها، کرانه ها، اطراف شهر و ده، حدود یک خط، حوزه
ضواضی
- ضواضی
- سطبر درشت. (منتهی الارب)