معنی ضاحک
- ضاحک
- خندان، خنده کننده، درحال خندیدن، سبک روح، خنده رو، خنداخند، ضحوک، منبسط، خندنده، خندناک، خنده ناک، شکفته
واژههای مرتبط با ضاحک
ضاحک
- ضاحک
- خنده کننده، مرد خندان خندنده، سنگ تابان، رای روشن، ابر درخشدار خندان خندنده، (رمل) هم شکلی است که آن را لحیان نیز گویند
ضاحک
- ضاحک
- خندان، خندنده
ضاحک
- ضاحک
- خندان. (دهار). خندنده. (منتهی الارب). مرد بسیارخند. (منتهی الارب). خنده کننده، رأی ضاحک، ظاهر. غیرملتبس، سنگ درخشنده. (مهذب الاسماء). سنگ نیک سپید نمایان در کوه. (منتهی الارب) ، ابر که سایه افکند. (مهذب الاسماء) ، ابر بابرق. (منتخب اللغات) ، روضه ضاحک، موضعی است در صمان. (منتهی الارب)
ضاحک
- ضاحک
- آبی است در بطن السّر، بسرزمین بلقین شام. (معجم البلدان)
برقۀ ضاحک، جائیست به دیار بنی تمیم. (منتهی الارب)
ضحاک
- ضحاک
- بسیار خنده کننده، از شخصیتهای ستمگر شاهنامه، ایرانیان از گذاشتن این نام روی پسران پرهیز می کنند
تضاحک
- تضاحک
- با هم خندیدن همخندی با هم خندیدن با هم خندیدنخنده کردن باهم
ضواحک
- ضواحک
- دندان های بین دندان های نیش و آسیا
ضواحک
- ضواحک
- دندانخند چهار دندان پیش جمع ضاحکه دندانهای جلو دهان که هنگام خنده نمایان شود
ضاحی
- ضاحی
- جای آشکار، نپوشاندنی چون روی و دست ها
