معنی ضریه - جستجوی لغت در جدول جو

ضریه

لغت نامه دهخدا

رضیه

(دخترانه)

مؤنث رضی، نام تنها زنی که در زمان سلطنت مسلمانان در هند سلطنت کرد

فرهنگ نامهای ایرانی

آریه

(پسرانه)

نام سپهدار ایرانی طرفدار کورش صغیر پادشاه هخامنشی

فرهنگ نامهای ایرانی

ضرطه

باد صداداری که از مقعد خارج می شود، گوز، ضراط

فرهنگ فارسی عمید

بریه

مربوط به برّ مثلاً قوای بریه

فرهنگ فارسی عمید

ضریر

کور، نابینا، بیمار نزار، لاغر، نحیف، آنچه آمیخته به ضرر باشد

فرهنگ فارسی عمید

ضرمه

شراره، ریزۀ آتش که از زغال یا هیزم که در حال سوختن است جدا شود و به هوا بجهد، لخچه، بلک، جذوه، ژابیژ، جمره، خدره، آتش پاره، ایژک، جرقّه، سینجر، آییژ، جمر، ابیز، آلاوه، لخشه، اخگر

فرهنگ فارسی عمید

ضریبه

سرشت، خوی، عادت، طبیعت، سجیه، خراج، جزیه، زده شده به شمشیر

فرهنگ فارسی عمید

ضریب

عددی که نشان دهندۀ مقدار خاصیت یا مشخصه ای است، در ریاضیات عاملی عددی که قبل از یک کمیت مجهول در یک جملۀ جبری قرار می گیرد مثلاً در عبارت y١4 + ٢x٣y٧ + ٢x4، ضریب ٢x، 4 است، ضریب ٢x٣y، ٧ است و ضریب y، ١4 است

فرهنگ فارسی عمید

ضریع

غشای نازک روی استخوان، گیاهی بدبو، عوسج

فرهنگ فارسی عمید

خضریه

(خُ ضَ ری یَ)

نام محلی است به بغداد. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تضریه

برآغالانیدن کسی را به چیزی و حریص کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، تافتن کنارۀ جوال یا خرجین. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مضریه

(مُ ضَ ری یَ)

منسوب به مضربن نزار بن معدبن عدنان. گفته اند وی را از آن جهت مضر میگفتند که شیر ماضر می نوشید. و گفته اند چون رنگ او سفید بود او را بدین نام نامیدند. و مضریان را حمراء (سرخ) گفتند از آنجهت که در جنگ لواء سرخ همراه داشتند

لغت نامه دهخدا

خضریه

(خُ ری یَ)

نخلی است که سبز باشد و خرمای نیکو بار آرد. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

رضیه

خرسند

معنی ضریه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما