معنی ضباطه - جستجوی لغت در جدول جو

تأنیث ضابط. نگاهدارنده هر شیئی را بحد خودش، و مستعمل بمعنی قاعده و دستور. (غیاث اللغات) (آنندراج) ، قاعده. دستور: و امور مملکت و مصالح بر همان طریقه و ضابطه مجری و ممضی. (جامع التواریخ رشیدی). صاحب کشاف اصطلاحات الفنون آرد: ضابطه، حکمی است کلی که منطبق باشد با جزئیات. وفرق بین ضابطه و قاعده آن است که قاعده را فروعی ازابواب مختلفه است و ضابطه را جز از یک باب فقط، فروعی نباشد. هکذا فی فن الثانی من الاشباه و النظائر

لغت نامه دهخدا

ضباره

(ضَ رَ)

استواری خلقت، گویند: رجل ذوضباره، یعنی مرد گرداندام استوارخلقت، گروه مردم. ج، ضبائر. (منتهی الارب) ، آس دست. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

ضباره

(ضُ رَ)

پدر عمرو که دلاوری بود ربیعه را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضباره

(ضُ رَ / ضِ رَ)

بند هیزم و کاغذ و مانند آن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضباعه

(ضُ عَ)

دختر زفر بن حارث که اشاره کرد پدر را به رها کردن بند قطامی و منت نهادن بر سر وی که اسیر بود و پس رها کرد او را و بخشید به وی صد ناقه پس گفت قطامی:
قفی قبل التفرق یا ضباعاً
و لایک موقف منک الوداعا.
(اراد یا ضباعه فرخم، ای قفی و دعینا ان عزمت علی فرقتنا فلا کان منک الوداع لنا فی موقف). (منتهی الارب)
دختر عامر بن صعصعه. رسول صلوات الله علیه او را بزنی کرد و نادیده طلاق گفت
دختر عامر بن قشیر، و آن ضباعۀ کبری و از صحابیات است. (منتهی الارب)
دختر عمران بن حصین. (منتهی الارب)
دختر عامر بن قرط. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضباعه

(ضُ عَ)

کوهی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

زباطه

(زَ طَ)

مرغابی. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زباطه

(زَبْ با طَ)

لغتی است در زباطه (مرغابی). (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رباطه

(تَ قَصْ صُ)

رباطه. سخت شدن دل. (ناظم الاطباء). سنگین دل شدن. (اقرب الموارد) (ازمتن اللغه) ، الهام کردن صبر و قوی دل گردانیدن کسی را. (ناظم الاطباء). الهام صبر و قوت قلب. (از متن اللغه). شکیبا گردانیدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا