- صنو
هر یک از دو یا چند تنۀ درختی که از یک ریشه روییده اند
معنی صنو - جستجوی لغت در جدول جو
- صنو (صَنْوْ)
چوب ردی و هیچ کاره میان دو کوه. (منتهی الارب). العود الخسیس بین الجبلین. (اقرب الموارد) ، آب اندک میان دو کوه. (منتهی الارب) ، سنگی میان دو کوه. ج، صنوّ
- صنو (صِنْوْ)
هر واحد از چند تنه درخت که همه از یک بیخ رسته باشد یا خاص است به خرمابن. (منتهی الارب). تنه درخت که با تنه دیگر از یک بیخ باشد. (ترجمان علامۀ جرجانی ترتیب عادل). آن خرمابن که از بن دیگری رسته بود. ج، صنوان. (مهذب الاسماء). و رجوع به صنو شود، گو معطل و بی کار و خالی از اهل. (منتهی الارب). الحفر المعطل. (اقرب الموارد) ، برادر پدری و مادری. (منتهی الارب). برادر. (مهذب الاسماء) ، پسر عم مرد. ج، اصناء، مثل. مانند. (منتهی الارب). شبیه
- صنو (صُ نُوو)
جمع واژۀ صنو. رجوع به صنو شود
- صنو (صِنْوْ)
چاهی است مر بنی ثعلبه را. (منتهی الارب)
- صنو (صُنْوْ)
هر واحد از چند تنه درخت که همه از یک بیخ رسته باشند یا خاص است به خرمابن. (منتهی الارب). رجوع به صنو شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(صَنْ نُو)
لغت نامه دهخدا
زنبیل از برگ خرما. (منتهی الارب). الدوخله الصغیره. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، غلاف. قاروره و سرپوش آن. ج، صنانیت. (منتهی الارب)
جمع صنج، از پارسی سنج ها جمع صنج صنجها، حلقه های فرد که در دایره دف نهند
