معنی صراخه - جستجوی لغت در جدول جو

یاقوت آرد: صراه دو نهر است به بغداد، صراه کبری و صراه صغری و من (یاقوت) جز یکی را نشناسم و آن نهری است که از نهر عیسی از بلدی که آن را محول نامند گرفته میشود و بین آن بلد و بغداد یک فرسنگ است و ضیاع بادوریا را سیراب کند و از آن نهرها جدا شود تا آنکه به بغداد رسد و از قنطرۀ عباس و صبیبات و رحاالبطریق وعتیقه و جدیده بگذرد و بدجله ریزد و اکنون جز قنطرۀ عتیقه و جدیده بر آن نمانده است و از صراه نهری برده اند که آن را خندق طاهر بن حسین گویند اول آن اسفل از فوهه صراه است که از جانب حربیه گرد بغداد گردد وبر آن قنطرۀ باب الحرب است و از پیش باب البصره بدجله ریزد و اهل اثر گویند صراه عظمی را بنوساسان کندند، از آن پس که نبطی ها را براندند. (معجم البلدان)

یاقوت آرد: صراه دو نهر است به بغداد، صراه کبری و صراه صغری و من (یاقوت) جز یکی را نشناسم و آن نهری است که از نهر عیسی از بلدی که آن را مُحول نامند گرفته میشود و بین آن بلد و بغداد یک فرسنگ است و ضیاع بادوریا را سیراب کند و از آن نهرها جدا شود تا آنکه به بغداد رسد و از قنطرۀ عباس و صبیبات و رحاالبطریق وعتیقه و جدیده بگذرد و بدجله ریزد و اکنون جز قنطرۀ عتیقه و جدیده بر آن نمانده است و از صراه نهری برده اند که آن را خندق طاهر بن حسین گویند اول آن اسفل از فوهه صراه است که از جانب حربیه گرد بغداد گردد وبر آن قنطرۀ باب الحرب است و از پیش باب البصره بدجله ریزد و اهل اثر گویند صراه عظمی را بنوساسان کندند، از آن پس که نبطی ها را براندند. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

صراه

(صَ)

ناقه ای است که آن را نادوشیده باشند تا بزرگ پستان و پرشیر نماید. (منتهی الارب) ، نطفهٌصراه، نطفۀ محبوس و بازداشته شده. (منتهی الارب)
آب ایستاده

لغت نامه دهخدا

صارخه

(رِ خَ)

بلده ای است در روم و بسال 339 هجری قمری سیف الدوله به جنگ بدانجا رفت. متنبی گوید:
مخلی له المرج منصوباً بصارخه
له المنابر مشهوداً بها الجمع.
(معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

صرابه

(صِ بَ)

خنطس که مایل بزردی باشد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صراره

(صَ رَ)

صرّار. پزدک. تزدک. جزد. رجوع به صرار شود

لغت نامه دهخدا

صراره

(صَ رَ)

آنکه حج نکرده باشد، آنکه گرد زن نگردد، جمع واژۀ صروره بهمین معنی. (منتهی الارب)