- صباغت
حرفۀ صباغ، رنگرزی
معنی صباغت - جستجوی لغت در جدول جو
- صباغت
رنگرزی
- صباغت((صَ بّ غَ))
رنگرزی
- صباغت
رنگرزی، رنگ سازی، صباغی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ)
لغت نامه دهخدا
آشگری. دباغه. پوست پیرایی. آش کردن. پوست پیراستن. آش نهادن. حرفۀ دباغ. دباغی. پیراستن چرم. پیرایش پوست. پیراستن و پاک کردن پوست. (غیاث اللغات). دباغی کردن. پیراهش. پیراهیدن. دبغ. دباغ. (منتهی الارب) :
وآن نمطهای گوهرآموده
چرمهای دباغت آلوده.
نظامی.
در دباغت گر خلق پوشید مرد
خواجگی خواجه را آن کم نکرد.
مولوی.
مناخه، نشان دباغت. (منتهی الارب). اندباغ، دباغت یافتن پوست. ادیم مأروط، پوست دباغت داده شده به برگ ارطی. (منتهی الارب). افق، دباغت ناتمام دادن. (منتهی الارب). و رجوع به دباغه شود، آلودن و خشک کردن رطوبات اصلیه از چیزی. (غیاث اللغات)
وآن نمطهای گوهرآموده
چرمهای دباغت آلوده.
نظامی.
در دباغت گر خلق پوشید مرد
خواجگی خواجه را آن کم نکرد.
مولوی.
مناخه، نشان دباغت. (منتهی الارب). اندباغ، دباغت یافتن پوست. ادیم مأروط، پوست دباغت داده شده به برگ ارطی. (منتهی الارب). افق، دباغت ناتمام دادن. (منتهی الارب). و رجوع به دباغه شود، آلودن و خشک کردن رطوبات اصلیه از چیزی. (غیاث اللغات)
(صَبْ با)
لغت نامه دهخدا
صیغۀمبالغت از صبغ. رنگرز. رنگ ساز، دروغ گوی که سخن را رنگ میدهد و دگرگون می سازد و فی الحدیث:اکذب الناس الصباغون قیل یحتملهما. (منتهی الارب)
پارسی تازی گشته سباغ نانخورش، سرخین، رنگ رنگریز رنگرز رنگساز، دروغگوی که سخن را رنگ می دهد و دگرگون می سازد رنگرز رنگ ساز، جمع صباغین. یا صباغ اثمار. ماه قمر. یا صباغ ارض. آفتاب شمس. یا صباغ تنگار. ماه قمر. یا صباغ جواهر. آفتاب شمس. یا صباغ فلک. ماه قمر
پوست پیرایی پیراهیدن پوستگری پاک و پرداخت کردن پوست حیوانات پیراهیدن، دباغی
طفولیت، کودکی، نوباوگی، نوجوانی
متضاد: کهولت
متضاد: کهولت
جمال، خوبرویی، خوشگلی، زیبایی، وجاهت، حوری، سپیدرویی
متضاد: زشتی، ملاحت
متضاد: زشتی، ملاحت
رنگرز، رنگ ساز