معنی شنیل - جستجوی لغت در جدول جو

شنیل

لغت نامه دهخدا

شمیل

(پسرانه)

باد شمال، نام روستایی در نزدیکی بندرعباس

فرهنگ نامهای ایرانی

آنیل

(پسرانه)

معروف، نامدار

فرهنگ نامهای ایرانی

شنگل

(پسرانه)

شوخ، از شخصیتهای شاهنامه، نام شاه هند و جزو سپاهیان افراسیاب تورانی

فرهنگ نامهای ایرانی

شکیل

مکر، حیله، فریب، دلام، نارو، خاتوله، ترفند، حقّه، تزویر، ترب، اشکیل، غدر، گول، دستان، دویل، دغلی، گربه شانی، شید، خدعه، روغان، چاره، ستاوه، کلک، احتیال، ریو، قلّاشی، کید، نیرنگ، تنبل

مَکر، حیلِه، فَریب، دِلام، نارُو، خاتولِه، تَرفَند، حُقِّه، تَزویر، تَرب، اِشکیل، غَدر، گول، دَستان، دُویل، دَغَلی، گُربِه شانِی، شَید، خُدعِه، رَوَغان، چارِه، سَتاوِه، کَلَک، اِحتیال، ریوْ، قَلّاشی، کَید، نِیرَنگ، تُنبُل

فرهنگ فارسی عمید

شپیل

پایه، مرتبه، منزلت، سوت، صدایی که با گذاشتن دو سرانگشت میان لب ها از دهان برمی آورند، سافوت، صفیر، شپل، شپلت، سپیل

فرهنگ فارسی عمید

شنیع

قبیح، زشت

فرهنگ فارسی عمید

شلیل

درختی از تیرۀ گل سرخیان با میوه ای لطیف و شیرین و شبیه زردآلو به رنگ سرخ و زرد، تالانک، رنگینان، شفترنگ، شکیر، شلیر، مالانک، رنگینا، تالانه، شفرنگ

فرهنگ فارسی عمید

شنگل

شنگ، شوخ، ظریف، زیبا، عیار، سرخوش، سرمست

فرهنگ فارسی عمید

شخیل

سوت، سفیر، ناله، فریاد، شخل، شخول

فرهنگ فارسی عمید

شکیل

خوشگل، زیبا، خوش اندام، خوش ریخت

فرهنگ فارسی عمید

شنیر

بسیار شر، بدخوی

فرهنگ لغت هوشیار

شنید

شنیدن: گفت و شنید

فرهنگ لغت هوشیار

شنیب

خوشابدندان

فرهنگ لغت هوشیار

شنیع

زشت، قبیح

فرهنگ لغت هوشیار

شکیل

خوشگل و خوش صورت و خوش اندام و زیبا و بمعنای کف خون آمیخته ای که بر دهانه لگام پیدا شود حیله، تزویر

فرهنگ لغت هوشیار

شعیل

اسپ دم سپید، زیرک، افروخته، گنبدک در ته دیگ

فرهنگ لغت هوشیار

شغیل

سر گرم در کار

فرهنگ لغت هوشیار

شندل

چکاوک فرنگی از پرندگان

فرهنگ لغت هوشیار

شنگل

ظریف، زیبا، سرخوش

فرهنگ لغت هوشیار

شلیل

زیر زره پیراهنچه، زیر پالانی، مغز تیره (نخاع)، آبرو، ابر بی باران (شلیل شلیر از میوه ها پارسی است

فرهنگ لغت هوشیار

شپیل

آوازی باشد که کبوتربازان از دهان بر آورند شافوت

فرهنگ لغت هوشیار

شخیل

صفیر و صدائی که در وقت آب خوردن اسبان بگوش رسد، فریاد بانگ و غیره

فرهنگ لغت هوشیار

شنیق

پسر خوانده، کبتنگبین چوبی که بر سر آن موم انگبین دار گذارند و در کندو نهند تا کبت (زنبور عسل) بچگان را انگبین خوراند

فرهنگ لغت هوشیار

شکیل

((شَ))

در فارسی، خوش ریخت

فرهنگ فارسی معین

شکیل

((ش))

ریسمانی که بر پای اسب و ستر بدخو بندند، چدار، زنجیری که بدان کارد و خنجر را به کمربند متصل کنند، سیخ آهنین یا چوبین که بدان اجزای در را به هم متصل سازند، فریب، حیله، نیرنگ

فرهنگ فارسی معین

شنگل

((شَ گُ))

شوخ و ظریف، زیبا، عیار، سرمست، سرخوش، شنگول

فرهنگ فارسی معین

شلیل

((شَ))

شلیر، درختی است از تیره گل سرخیان، میوه آن لطیف و شیرین و شبیه زردآلو و یکی از گونه های هلوست. شکیر، شفترنگ، شفرنگ، مالانک، تالانک، تالانه، نگینان و رنگینا نیز گفته شده

فرهنگ فارسی معین