معنی شمیاء - جستجوی لغت در جدول جو

شمیاء

لغت نامه دهخدا

(شَ)

دختر پاکیزه دندان شیرین نفس (لغتی است در شنباء). (ناظم الاطباء). شنباء مؤنث اشنب به ابدال نون به میم. (از اقرب الموارد). رجوع به شنباء شود

لغت نامه دهخدا

شماء

(شَمْ ما)

مؤنث اشم، زن بلندبینی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از یادداشت مؤلف) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به اشم شود

لغت نامه دهخدا

مشیاء

(مُ شَیْ یَءْ)

مختلف و مختل ّ الخلقه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

لمیاء

(لَمْ)

بنت محمد القزاز. محدثه سمعت علی الجمال عبدالله الهیثمی الجزء الاول من فوائد الصلقی. و اجاز لها جماعه من المتأخرین و توفیت فی القرن التاسع للهجره. (اعلام النساء ج 3 ص 1362)

لغت نامه دهخدا

لمیاء

(لَمْ)

تأنیث المی. زن سیاه یا گندم گون لب: شفه لمیاء، لبی سیاه فام. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

شغیاء

(شَغْ)

زن دندان دراز ناهموار. (ناظم الاطباء). تأنیث اشغی ̍. (یادداشت مؤلف). و رجوع به اشغ̍ی و شغواء شود

لغت نامه دهخدا

شمطاء

(شَ)

مؤنث اشمط. زن دوموی. ج، شمط، شمطان. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). زن دوموی. (منتهی الارب) (از آنندراج). رجوع به اشمط شود

لغت نامه دهخدا

عمیاء

(عَمْ)

مؤنث أعمی ̍. کور. نابینا. ج، عمی، عمیاوات. رجوع به اعمی شود.
- علی العمیاء، کورانه. کورکورانه. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

ظمیاء

(ظَمْ)

تأنیث اظمی. ناقه ظمیاء، ناقۀ سیاه و لب پژمرده و گندمگون و چشم کم گوشت باریک مژه و ساق کم گوشت و بن دندان اندک خون، امراءه ظمیاءاللثات و ظمیاء الشفه و العین و الساق، زن کم خون بن دندان و گندمگون لب و کم گوشت چشم و باریک ساق

لغت نامه دهخدا

شیماء

(شَ)

زن خالدار. ج، شیم. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شمیا

(شَ)

آسمان. سماء. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا