معنی شلوغ در فرهنگ فارسی عمید

پرازدحام، بی نظم و ترتیب، پرسر و صدا، شلوغ کردن: سر و صدا کردن، نظم و ترتیب جایی را برهم زدن، کنایه از جلوه دادن موضوعی بزرگ تر از آنچه هست، اغراق کردن

معنی شلوغ در لغت نامه دهخدا

جای انبوه از جمعیت. جای باجمعیت انبوه. اجتماع مردم. جایی که در آن جمعیت ازدحام کرده باشد: آب انبار شلوغ کوزۀ بسیار شکند. (یادداشت مؤلف)، ناامن شدن جایی و وضع غیر عادی گرفتن آن: وقتی ناصرالدین شاه را کشتند شهر شلوغ شد. (فرهنگ لغات عامیانه)، نامنظم. نامرتب. (یادداشت مؤلف)، جنجالی. پرهیاهو: آدم شلوغی است. (فرهنگ فارسی معین). ندرتاً به صورت صفت برای اشخاص هارت و پورتی و افراطی و بی بند و بار و بریز و بپاش و پر سر و صدا استعمال شود: فلان کس آدم شلوغی است. این کلمه ظاهراً زبان فارسی اصیل نیست و باید از لهجۀ ترکی آذری و مانند آن باشد. (فرهنگ لغات عامیانه).، - شلوغ بودن سر کسی،کثرت مشغله و گرفتاری. ارباب رجوع فراوان داشتن. در برابر این ترکیب ’خلوت شدن...’ بکار میرود. (فرهنگ لغات عامیانه).،، پرحرف. (فرهنگ فارسی معین)، هرج و مرج. (یادداشت مؤلف). سر و صدا. غوغا. ازدحام:، تو میگویی قیامت هم شلوغ است...، ایرج میرزا.، - شلوغ شدن، هرج و مرج و بی نظمی پیش آمدن. (یادداشت مؤلف).، - شلوغ کاری، هرج و مرج راه انداختن. ایجاد بی نظمی. ایجاد هیاهو و غوغا. (یادداشت مؤلف).، -، درهم و برهم کردن کارها. (فرهنگ فارسی معین).، - شلوغ کردن، هرج و مرج ایجاد کردن. سر و صداکردن. (یادداشت مؤلف).، -، ازدحام کردن. (فرهنگ فارسی معین)