- شفاخانه (شِ / شَ نَ / نِ)
بیمارستان. (ناظم الاطباء). دارالشفاء، و آن مکانی بود که ملوک و امرا برای معالجۀ غربا و مساکین مقرر سازند. (آنندراج) :
دل ما را که ز مار سر زلف تو بخست
از لب خود به شفا خانه تریاک انداز.
حافظ.
مستیی را که خماری نبود در دنبال
از شفا خانه آن نرگس بیمار طلب.
صائب.
، اداره ای است که به بهداشت شاگردان آموزشگاهها رسیدگی کرده و بیماران را درمان میکند، پیشتر ’پست صحی امدادی مدارس’گفته میشد. (لغات فرهنگستان)
دل ما را که ز مار سر زلف تو بخست
از لب خود به شفا خانه تریاک انداز.
حافظ.
مستیی را که خماری نبود در دنبال
از شفا خانه آن نرگس بیمار طلب.
صائب.
، اداره ای است که به بهداشت شاگردان آموزشگاهها رسیدگی کرده و بیماران را درمان میکند، پیشتر ’پست صحی امدادی مدارس’گفته میشد. (لغات فرهنگستان)
