معنی شحح - جستجوی لغت در جدول جو

شحح

لغت نامه دهخدا

گشودن، وسعت دادن، فراخ کردن چیزی، آشکار نمودن و بیان کردن مساله یا امر غامض، توضیح و تفسیر مساله یا کلامی تا دیگری آن را بفهمد، نوشته ای که در توضیح کتاب، شعر یا نوشتۀ دیگر نوشته شود، نود و چهارمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۸ آیه، الم نشرح، انشراح
شرح دادن: توضیح دادن، بیان کردن، تفسیر کردن، شرح کردن

گشودن، وسعت دادن، فراخ کردن چیزی، آشکار نمودن و بیان کردن مساله یا امر غامض، توضیح و تفسیر مساله یا کلامی تا دیگری آن را بفهمد، نوشته ای که در توضیح کتاب، شعر یا نوشتۀ دیگر نوشته شود، نود و چهارمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۸ آیه، اَلَم نَشرَح، انشراح
شرح دادن: توضیح دادن، بیان کردن، تفسیر کردن، شرح کردن

فرهنگ فارسی عمید

شحم

پیه، چربی، در علم زیست شناسی قسمت گوشتی گیاه

فرهنگ فارسی عمید

شیح

درمنه، گیاهی بیابانی و خودرو دارای ساقۀ راست و سخت، برگ های ریز و بریده و پوشیده از کرک های سفید و گل های خوشه ای سرخ یا زرد رنگ که بلندیش تا نیم متر می رسد و آب و شیرۀ تلخ آن در طب به کار می رود، علف جاروب، ورک

فرهنگ فارسی عمید

شبح

موجود موهوم و ترسناکی که روح خبیث مردگان تصور می شود، شخص، تن، کالبد، سیاهی جسم که از دور به نظر آید

فرهنگ فارسی عمید

شحیح

بخیل، حریص، آزمند

فرهنگ فارسی عمید

شیح

درمنه را گویند و بهترین آن ترکی است، (برهان)، گیاهی است، بفارسی درمنه گویند، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، گیاهی است خوشبو که انواع مختلفی دارد، شیح بطور مطلق سه نوع است یکی دارای گلهایی زردرنگ که برگ آن به گیاه سداب ماند و آن ارمنی است و نوع دیگر آن سرخ رنگ دارای برگهای ستبر و آن ترکی است، نوع دیگر آن عربی است که در سرزمینهای عرب روید و علوفۀ چارپایان است، (از اقرب الموارد)، بفارسی درمنه گویند و خشک، اقسام او را میسوزانند و آن نباتی است گلش خوشبو و تلخ و بااندک حدت و شبیه به افسنتین رومی و او را اقسام می باشد، جبلی قویتر از دشتی و گلش مایل به زردی و برگش شبیه به سداب و نباتش از شبت کوچکتر، (از تحفۀ حکیم مؤمن) (از مخزن الادویه)، بپارسی درمنه گویند، بهترین آن ارمنی بود و آنرا درمنۀ ترکی گویند، (از اختیارات بدیعی)، خنجک، (یادداشت مؤلف)، گونه ای از گیاه است و دارای انواع ارمنی و ترکی است، (از بحر الجواهر)، ابوریحان گوید اهل زابلستان شیح برگ سرش را گویند و ابوالخیر گوید نبات سرش را عرب ختنی گویند، (ترجمه صیدنۀ بیرونی) : بگیرند افسنتین و شیح که آنرا درمنۀ ترکی گویند، (ذخیرۀ خوارزمشاهی)، و نیز رجوع به تذکرۀ داود ضریر انطاکی ص 225 شود،
- شیح ارمنی، نوعی از گیاه شیح است که دارای گلی زردرنگ و برگ آن شبیه به گیاه سداب است، (از اقرب الموارد)، شیح ارمنی را مستعمل گل اوست، (تحفۀ حکیم مؤمن)،
- شیح الربیع، دوائی است که به یونانی اریقارون نامند،
- شیح ترکی، یکی از انواع شیح است که برگ آن سرخ رنگ و ستبر و خوشبو است، (از اقرب الموارد)، درمنۀ ترکی، ساریفیون، افسنتین بحری، (یادداشت مؤلف)، رجوع به افسنتین شود،
- شیح جبلی، نوعی از شیح است که قویتر از شیح دشتی است، (از تحفۀ حکیم مؤمن)، افلیون، (یادداشت مؤلف)،
- شیح حبشی، فلفل سیاه است، (اختیارات بدیعی)،
- شیح البحری، و آنرا شیح یهودی و سمک یهودی و اهل مغرب نیل نامند، حیوانی است بحری و در دریای مغرب کثیرالوجود، شبیه به سنگ پشت بحری ولیکن صدفی است و پوست آن صلب است و سر بینی آن شبیه بگوساله و گویند روز شنبه از جای خود حرکت نمیکند از این جهت او را سمک الیهودی خوانند، (فهرست مخزن الادویه)، و اما ظاهراً صحیح شیخ البحر است، رجوع به مادۀ شیخ البحر شود،
- شیح رومی، افسنتین است، (از ذخیرۀ خوارزمشاهی)، رجوع به افسنتین شود

لغت نامه دهخدا

شیح

مرد جد در کارها، مرد برحذر، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، ج، شیاح،
نوعی از چادرهای یمن، (منتهی الارب)، برد یمانی، (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شنح

(شُ نُ)

جمع واژۀ شناح. (منتهی الارب). رجوع به شناح شود

لغت نامه دهخدا

شلح

(شُ)

جمع واژۀ شلحاء. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). جمع واژۀ شلحا. (از ناظم الاطباء). رجوع به شلحا و شلحاء شود

لغت نامه دهخدا