- سوداگر
بازرگان، کاسب
معنی سوداگر - جستجوی لغت در جدول جو
- سوداگر (سَ / سُو گَ)
تاجر. (آنندراج). آنکه معاوضه کند:
بر دکان بودی نگهبان دکان
نکته گفتی با همه سوداگران.
مولوی.
سوداگران هر بلاد و دیار نفایس اقمشه وامتعه جزایر و... (حبیب السیر).
- امثال:
سوداگر پنیر در شیشه میخورد.
سوداگر دزد مال خود است
بر دکان بودی نگهبان دکان
نکته گفتی با همه سوداگران.
مولوی.
سوداگران هر بلاد و دیار نفایس اقمشه وامتعه جزایر و... (حبیب السیر).
- امثال:
سوداگر پنیر در شیشه میخورد.
سوداگر دزد مال خود است
- سوداگر
بازرگان تاجر
- سوداگر ((~. گَ))
بازرگان، تاجر
- سوداگر
تاجر، کاسب
- سوداگر
بازرگان، بایع، پیشه ور، تاجر، کاسب، معامله گر
متضاد: صنعتگر
متضاد: صنعتگر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سَ / سُو گَ)
لغت نامه دهخدا
تجارت. معامله. (آنندراج). تجارت. بازرگانی. معاوضه. مبادله:
بسوداگری دست با وی ببست
همآنجا همه روز تا شب نشست.
فردوسی
بسوداگری دست با وی ببست
همآنجا همه روز تا شب نشست.
فردوسی
خشکسر (مالیخولیایی) باد ارچه به وزن خشکسر بود از من به عیار چرب تر بود (خاقانی) منسوب به سودا سوداوی
خشکسر (مالیخولیایی) باد ارچه به وزن خشکسر بود از من به عیار چرب تر بود (خاقانی) منسوب به سوداء. کسی که در مزاج وی سودا غالب باشد، مالیخولیایی وسواسی، دیوانه مجنون. یامزاج سوداوی. مزاجی که در آن سودا غالب باشد
بازرگانی، پیشه وری، تجارت، کسب، معامله
متضاد: صنعتگری
متضاد: صنعتگری