معنی سنجق در فرهنگ فارسی عمید

عَلَم، پرچم، بیرق، لوا، وآن سنجق صدهزار نصرت / بر موکب نوبهار آمد (مولوی۱ - ۲۸۳) ، در تقسیمات سابق مملکت عثمانی قسمتی از یک ولایت یا ایالت، چو بر بُراق سعادت کنون سوار شدم / به سوی سنجق سلطان کامیار روم (مولوی۲ - ۵۹۸) ، امیر، حاکم، سنجاق سر، ای پرچم از برای چه سر باز کرده ای؟ / و ای سنجق از برای که گیسو بریده ای؟ (سلمان ساوجی - ۵۱۱) ، سنجاق

معنی سنجق در لغت نامه دهخدا

نشان. (برهان). نشان فوج. (غیاث). لوا. رایت. (سنگلاخ). سانجاق. (سنگلاخ). علم. (برهان) (غیاث). ترکی سنجاق، معرب آن هم سنجق است. به معنی لواء و علم. رجوع کنید به سنجوق. (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین) :، تا کرده ای زبانۀ سنجق سوی هوا، تکبیر در زبان دوپیکر نهاده ای.، ظهیرالدین فاریابی.، هزاروچهل سنجق پهلوی، روان در پی رایت خسروی.، نظامی.، پروین ز حریر زرد و ازرق، بر سنجق زرکشیده بیرق.، نظامی.، چون سنجق شاهیش بجنبد، پولادین صخره را بسنبد.، نظامی.، دولت سلطان اویس عرصۀ دوران گرفت، ماه سر سنجقش سرحد کیوان گرفت.، سلمان ساوجی.، ماهچۀ سنجقت بر در سمنان و خوار، لشکر مازندران همچو خورآسان گرفت.، سلمان ساوجی.، ماه مریخ انتقام شیر پیکر سنجقش، روز کین با سعد اکبر در اسد دارد قران.، سلمان ساوجی.،، دامن قبا. (آنندراج). سنجوق. (آنندراج)، ماهچه. پرچم علم و ساختگی آن علم. (آنندراج)، امیری که صاحب نشان و علم باشد. (برهان) (ناظم الاطباء). معنی که مؤلف برهان نوشته است سهو است، زیرا مؤلف سنگلاخ گوید: امیر صاحب نشان علم را سنجق بیگی گویند. (سنگلاخ)، سوزن ناسفته که بر سر آن گره و تکمه باشد و زنان بر سر زنند. (سنگلاخ). سوزنی که یک سر آن گرهی و تکمه ای باشد از قلع و برنج و طلا و نقره. (برهان) (از ناظم الاطباء). سنجاق. سنجاق ته دار، (اصطلاح حکومت) ولایت کوچک بود که در تحت ولایت بزرگ باشد و آنرا تیمار هم گویند. (سنگلاخ). رجوع به سنجاق شود

معنی سنجق - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی سنجق در فرهنگ فارسی معین

سنجاق، سیخکی فلزی مانند سوزن که در ته آن دگمه کوچکی تعبیه شده برای وصل دو شیئی مثل پارچه به هم

سنجق

فرهنگ فارسی عمید

سنجق

لغت نامه دهخدا

سنجق

فرهنگ لغت هوشیار

سنجق

فرهنگ فارسی معین

سنجه

(پسرانه)

نام یکی از دلاوران مازندرانی در سپاه مازندران در زمان کیکاووس پادشاه کیانی، مرکب از سنج (ریشه سنجیدن) + ه (وسیله سنجش)

فرهنگ نامهای ایرانی

سنجر

(پسرانه)

شاهزاده، نام یکی از پادشاهان سلجوقی

فرهنگ نامهای ایرانی

سنجه

سنگی که با آن چیزی را وزن کنند، سنگ ترازو

فرهنگ فارسی عمید

سنجر

پرندۀ شکاری، مرد صاحب حال و وجد

فرهنگ فارسی عمید

سنجش

مقایسه، اندازه گیری

فرهنگ فارسی عمید

سناجق

سنجق ها، علم ها، پرچم ها، بیرق ها، لواها، جمع واژۀ سنجق

فرهنگ فارسی عمید

سنجاق

وسیلۀ کوچک فلزی مانند سوزن که می توان با آن اشیای نازک را به هم وصل کرد
سنجاق سر: گیره ای که زنان به مو های خود می زنند

فرهنگ فارسی عمید

سنجد

درختی کوتاه و خاردار با برگ های شبیه برگ بید، گل های خوشه ای سفید و خوشبو، میوه ای کوچک با پوست سرخ رنگ و مغز سفید و آردمانند شیرین که یک هستۀ دراز سخت دارد، چوب دانه، پستانک، پستنک
سنجد تلخ: در علم زیست شناسی درختی با گل های بنفش معطر و میوۀ بیضی شکل و آب دار و سمی که در نواحی شمال ایران و اطراف تهران می روید. پوست و ریشه و برگ و میوۀ خشک آن در طب به عنوان مسهل و ضد کرم به کار می رود، شل سنجد، زیتون تلخ، شیطان زیتون، آزاددرخت، آزادرخت
سنجد گرگان: در علم زیست شناسی عناب

فرهنگ فارسی عمید

سنجی

(سِ)

منسوب است به سنج که قریه ای است در هفت فرسخی مرو. (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

سنسق

(سَ سَ)

درخت آس ریزه. (آنندراج) (منتهی الارب). درخت ریزۀ مورد. (ناظم الاطباء). آس بری. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

سناجق

(سَ جِ)

جمع واژۀ عربی کلمه ترکی سنجاق و سنجق به معنی علم و نشان و رایت و سوزن مانندی که بر یک سر آن گره دگمه مانندی باشد. (از ناظم الاطباء) :
باز ندارد عنان و باز نماند
تا نزند در یمن سناجق اقبال.
منوچهری.
که وقت طلوع برجها و شرف بطلایع اعلام و سناجق چون آسمان بکواکب آراسته گشته بود. (جهانگشای جوینی).
رجوع به سنجق، سنجاق و سنجوق شود

جَمعِ واژۀ عربی کلمه ترکی سنجاق و سنجق به معنی علم و نشان و رایت و سوزن مانندی که بر یک سر آن گره دگمه مانندی باشد. (از ناظم الاطباء) :
باز ندارد عنان و باز نماند
تا نزند در یمن سناجق اقبال.
منوچهری.
که وقت طلوع برجها و شرف بطلایع اعلام و سناجق چون آسمان بکواکب آراسته گشته بود. (جهانگشای جوینی).
رجوع به سنجق، سنجاق و سنجوق شود

لغت نامه دهخدا

سلجق

(سَ جُ)

مخفف سلجوق است که پدر کلان سلجوقیان باشد با جیم فارسی هم آمده است. (برهان) (آنندراج). نام پادشاه سلاجقه که به چند واسطه بافراسیاب میرسد و این ترکی است. (رشیدی) :
جان محمود ار بگوهر باز شد
سلجق عهد از بهین گوهر بزاد.
خاقانی.
آفتاب گوهر سلجق که نعل رخش اوست
اصل آن گوهر کزو شمشیر حیدر ساختند.
خاقانی.
رجوع به سلاجقه و سلجوق و سلجوقیان شود

لغت نامه دهخدا

زنجق

(زِ جِ)

سک. سیخو. سیخکی و با زدن صرف شود، چون: زنجق زدن، سک زدن. (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

انجق

(شُ دَ)

بمجرد اینکه، بمحض اینکه. (از دزی ج 1 ص 40). در ترکی آذربایجانی، آنجاق به همین معنی استعمال دارد

لغت نامه دهخدا

سنجی

(سِ)

دهی است از دهستان برادوست بخش صوفای شهرستان ارومیه که دارای 123 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

سنیق

خانه گچکاری شده، گچه ستاره ای است

فرهنگ لغت هوشیار

سنسق

آس رند از درختان، پاجوش شاخه ای که از ریشه رسته و آن را می توان جدا کرد و جای دگر کاشت

فرهنگ لغت هوشیار

سنجه

پارسی تازی گشته سنجه (وزنه) سنگه سیاه و سپید سنگی که چیزها رابدان وزن کنند وزنه

فرهنگ لغت هوشیار

سنجوق

ترکی پرچم، کمربند دراز، دامن علم درفش رایت، کمر بند چهار زرعی

فرهنگ لغت هوشیار

سنجش

آزمودن و قیاس کردن، مقایسه، وزن

فرهنگ لغت هوشیار

سنجد

درختی است از تیره سنجدها که نزدیک به تیره زیتونیان میباشد. درختی است کوتاه و پر خار و برگهاش شبیه برگ بید و گلهایش خوشه یی سفید یا زرد و بسیار خوشبوست. میوه اش فندقه و دارای میانبر خوراکی و آردی نسبتا شیرین است. درخت سنجد در ایران خودروست و چون میوه اش مطبوع است در اکثر باغها آنرا کشت میدهند و میوه های با پوست قرمز یا زرد نسبتا درشت ماکول از آن حاصل میکنند. درون میوه سنجد هسته درازی شبیه هسته خرما موجود است بل ضرع الکلبه زقوم پستانک غبیده بادام نقد چوب دانه سرین کوچک. یا سنجد تلخ. درختی است از تیره سماقیان که داری گلهای بنفش و معطر میباشد و میوه آن دارای پوست سمی است. منشا این درخت را نواحی شرقی هندوستان و ایران ذکر کرده اند ولی امروز در اکثر نقاط آسیا و جنوب اروپا و شمال افریقا فراوان میروید. میوه اش شفت و آبدار است. پوست ریشه و برگ و میوه درخت مذکور را در تداوی به عنوان دفع کرم مصرف مینماید. به علاوه دارای خاصیت مسهلی نیز میباشد زیتون تلخ درخت زیتون تلخ شال پستانه شال زیتون شال سمجد آزاد درخت آزادرخت آزاده درخت زن زلخت قیقب. یا سنجد صحرایی. کام. یا سنجد گرجی. کنار. یا سنجد گرگان. عناب

فرهنگ لغت هوشیار

سنجر

پرنده شکاری

فرهنگ لغت هوشیار

سنجاق

سوزنی بی سوفار با سری مدور و آن از غیر آهن سازند که قابل ارتجاع است

فرهنگ لغت هوشیار

سنجه

((سَ جَ یا جِ))

سنگی برای وزن کردن اشیاء

فرهنگ فارسی معین

سنجش

((سَ جِ))

عمل سنجیدن

فرهنگ فارسی معین

سنجاق

((سَ نْ))

سیخکی فلزی مانند سوزن که در ته آن دگمه کوچکی تعبیه شده برای وصل دو شیئی مثل پارچه به هم، سنجق

فرهنگ فارسی معین

سنجد

((سِ جِ))

درختی است کوتاه و پر خار، برگ هایش شبیه برگ بید و گل هایش خوشه ای سفید یا زرد، میوه اش کمی بزرگتر از فندق با پوسته قرمز رنگ و نازک و آردش نسبتاً شیرین است. بل، ضرع الکلیه، زقوم، پستانک، غبیده نیز نامیده می شود

فرهنگ فارسی معین