- سلسبیل
نام چشمه ای در بهشت، کنایه از نرم و روان، کنایه از آب روان و گوارا، کنایه از می خوشگوار
معنی سلسبیل - جستجوی لغت در جدول جو
- سلسبیل
نام چشمه ایست در بهشت
- سلسبیل((سَ سَ))
نرم، روان، گوارا، نام چشمه ای در بهشت
- سلسبیل
چشمه، عین، کوثر، خوش گوار، گوارا، روان، نرم
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
شنگ، گیاهی بیابانی و خودرو با برگ های باریک خوراکی، اسفلنج، اسپلنج، ریش بز، لحیة التیس، مکرنه، دم اسب
(سَ سَ)
لغت نامه دهخدا
انتسابی است به سلسبیل که نام بعضی ازخواجه های دارالخلافۀ بغداد بود. (الانساب سمعانی)
(سَ)
لغت نامه دهخدا
آب شیرین و خوشگوار. (آنندراج) (غیاث). آب آسان گوارا. (دهار). آب شیرین و روشن و سرد که بگلو روان شود. (ناظم الاطباء) ، آب صافی. (آنندراج) (غیاث) ، می نرم روان فروشونده بگلو. (ناظم الاطباء)
(دِ)
لغت نامه دهخدا
لغتی است در دسبیل و آنرا دشبیل هم گویند، و بنا بر گفتۀ صاحب ’لغت محلی شوشتر’ یکی از نامهای دزفول یا محرف آن است
(اِ)
لغت نامه دهخدا
حصنی است در اقصای یمن و گویند حصنی است آنسوی نجیر. شاعر در وصف حمار وحشی گوید:
باسبیل کان بها برههً.
من الدهر مانبحته الکلاب.
و این صفت کوه است نه حصن. و ابن الدمینه گوید: اسبیل کوهی است در مخلاف ذمار و آن منقسم به دو نیمه است نصف آن بمخلاف رداع و نصف دیگر بشهر عنس کشد و بین اسبیل و ذمار پشته ایست سیاه و در آن چاهی است موسوم به حمام سلیمان و مردم از بیماریهای جرب وغیره بدان استشفا کنند. (معجم البلدان)
باسبیل کان بها برههً.
من الدهر مانبحته الکلاب.
و این صفت کوه است نه حصن. و ابن الدمینه گوید: اسبیل کوهی است در مخلاف ذمار و آن منقسم به دو نیمه است نصف آن بمخلاف رداع و نصف دیگر بشهر عنس کشد و بین اسبیل و ذمار پشته ایست سیاه و در آن چاهی است موسوم به حمام سلیمان و مردم از بیماریهای جرب وغیره بدان استشفا کنند. (معجم البلدان)
صقلّیه، نام جزیره ای است بزرگ به ایتالیا که در دریای مدیترانه واقع است، دارای 25740 کیلومتر مربع مساحت و جمعیت آن 4487000 تن سکنه می باشد، زمین آن حاصلخیز و شهرهای عمده آن عبارتند از شهرپالرم کاتان، مسین، تراپانی، این جزیره بدواً به استعمار فینیقیان، سپس یونانیان درآمد و بعد رومیان بسال 241 میلادی آن را تسخیر کردند، بعد تحت تسلط اسپانیائیها درآمد، و جزیره صقلیه در قرن 18 میلادی با ناپل متحد گردید و در 1860 میلادی ضمیمه ایتالیا شد، (از فرهنگ فارسی معین)، رجوع به صقلیه و جزیره صقلیه شود
(اِ ضِ)
لغت نامه دهخدا
سبیل کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). در باختن در راه خدای. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). قرار دادن چیزی در راه خیر و در راه خدا. (از المنجد) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) : یقال سبّل ضیعته و فی الحدیث: احبس اصلها وسبل ثمرتها. (اقرب الموارد). چنانکه در تعریف وقف گویند. هو حبس العین و تسبیل الثمره. و رجوع به وقف و حبس شود، مباح کردن چیزی را چنانکه گویی راهی برای رسیدن بدان قرار داده اند. (متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، سست کردن جامه. (متن اللغه). افکندن پرده و از آن معنی قول مردم که ’سبل شعره’ یعنی رها کرد آنرا. (المنجد)
(اَ لَ)
لغت نامه دهخدا
یا ال اسبی از درختان جنگلی ایران است. رجوع به درختان جنگلی ایران تألیف ثابتی ص 162 و جنگل شناسی تألیف کریم ساعی ج 2 (فهرست) شود
(اَ)
لغت نامه دهخدا
دزد اسب. (جهانگیری). که بغیر از اسب دزدیدن کار دیگر نکند. (سروری). و رجوع به اسپیل شود، فرمانده لشکر. سردار سپاه
نام پسرزادۀ هابیل، (مجمل التواریخ و القصص ص 89)
شیرین، زلال، گوارا (آب)
باغی قدیمی در ساری
از روی اهمال کاری را انجام دادن، سرسری، از روی بی میلی