Q: معنی سقط در فرهنگ فارسی عمید

پاره آجر، ویژگی کالای پَست و بی بها، دشنام، سهو و خطا در گفتن یا نوشتن، فضیحت، رسوایی، شخص ضعیف و فرومایه، سَقَط شدن: مردن، تلف شدن حیوان چهارپا، سَقَط گفتن: دشنام دادن، ناسزا گفتن

Q: معنی سقط در فرهنگ فارسی عمید

بچه نارس و مرده که پیش از فرارسیدن هنگام ولادت از شکم مادر بیفتد، سقط جنین: در پزشکی بچۀ نارس و مرده افکندن، سقط کردن، سقط کردن: در پزشکی بچۀ نارس و مرده افکندن

Q: معنی سقط در لغت نامه دهخدا

بچۀ ناتمام از شکم افتاده. (غیاث). بچه ای که از شکم بیفتد. (السامی). بچۀ ناتمام افتاده. (منتهی الارب). در اقرب الموارد بدین معنی به مثلث سین ضبط شده است، تمامی ریگ توده که تنگ گردیده منقطع شده باشد جای آن، آتش که برجهد از چقماق و درنگیرد. (منتهی الارب) :، هرچند کان سقط به دمش زنده گشته بود، چون دست یافت سوخت ورا سقط زند او.، خاقانی (دیوان چ سجادی ص 368)

Q: معنی سقط در لغت نامه دهخدا

کشته. افتاده:، زبان تیغ داند کرد تفسیر، سقط بانگ خروس بیگهی را.، اثیرالدین اخسیکتی.، که برو ازپیه این اشتر بخر، بیند او اشتر سقط در راه در.، مولوی.،، مردن چهارپای خصوصا مردن اسب، خر. (آنندراج) (غیاث). رجوع به سقط شدن و سقط گشتن شود

Q: معنی سقط در لغت نامه دهخدا

گوشه، ناحیه، دامن خیمه، بال شترمرغ یا عام است، گوشه ای از ابر که بر زمین افتاده نماید. (منتهی الارب) (آنندراج)

Q: معنی سقط در فرهنگ لغت هوشیار

غلط و خطا، سهو در حساب و نوشتن کشته، افتاده، بی فایده

Q: معنی سقط در فرهنگ فارسی معین

خطا، کالای پست، رسوایی، فضیحت

Q: معنی سقط در فرهنگ فارسی معین

بچه نارس یا مرده که پیش از فرا رسیدن هنگام ولادت از شکم مادر خارج شود، برف، شبنم

سقط

فرهنگ فارسی عمید

سقط

فرهنگ فارسی عمید

سقط

لغت نامه دهخدا

سقط

لغت نامه دهخدا

سقط

لغت نامه دهخدا

سقط

فرهنگ لغت هوشیار

سقط

فرهنگ فارسی معین

سقط

فرهنگ فارسی معین

سقط

فرهنگ واژه فارسی سره

سقطی

فروشنده کالای پست، فروشندۀ دوره گرد و خرده فروش که اشیای خرده ریزه مانند نخ، سوزن، مهره و مانند آن می فروشد، پیلور، خرده فروش، سقط فروش، چرچی، پیله ور

فرهنگ فارسی عمید

مسقط

سقط کننده، ازبین برنده

فرهنگ فارسی عمید

مسقط

محل سقوط، جای افتادن

فرهنگ فارسی عمید

سقطه

سقوط، کنایه از خطا، لغزش

فرهنگ فارسی عمید

مسقط

افکنده شده

فرهنگ فارسی عمید

سقطه

(سُ طَ)

پاره ای که از چیزی بیفتد، پارۀ ابر. (غیاث) (آنندراج) :
تا بپوشاند جهان را نقطه ای
مهر گردد منکسف از سقطه ای.
مولوی.
، چیزی که ساقط شود. (آنندراج) (غیاث)

لغت نامه دهخدا

تسقط

(اِ)

خطا جستن. (تاج المصادر بیهقی). خطا و لغزش جستن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). خطا و سقوط کسی را خواستن. (از متن اللغه). خواستن، درافتادن کسی را. (از اقرب الموارد) (ازالمنجد) : تسقط فلاناً، تتبع عثرته و ان یندر منه مایؤخذ علیه. (اقرب الموارد) ، اندک اندک گرفتن خبر را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) (از المنجد) ، سخن چینی نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، دروغ بربستن، برانگیختن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

خطا جستن. (تاج المصادر بیهقی). خطا و لغزش جستن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). خطا و سقوط کسی را خواستن. (از متن اللغه). خواستن، درافتادن کسی را. (از اقرب الموارد) (ازالمنجد) : تسقط فلاناً، تتبع عثرته و ان یندر منه ُ مایؤخذ علیه. (اقرب الموارد) ، اندک اندک گرفتن خبر را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) (از المنجد) ، سخن چینی نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، دروغ بربستن، برانگیختن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسقط

(مُ قِ)

نعت فاعلی از اسقاط. رجوع به اسقاط شود. ساقطکننده. اندازنده. (از اقرب الموارد).
- داروی مسقط جنین، دارو که سبب افکندن بار شود.
- مسقطالاجنه، بچه افکن. (یادداشت مرحوم دهخدا).
، زن که بچۀ ناتمام افکنده باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). سقطکننده

لغت نامه دهخدا

مسقط

(مَ قِ)

جای افتادن. مسقط. (منتهی الارب). موضع سقوط. (از اقرب الموارد).
- مسقط حجر، (اصطلاح هندسه) در اصطلاح هندسی، موقع عمودی است که از قسمت بالای شکلی بر قاعده آن خارج شود، و ممکن است مجازاً بر ارتفاع نیز اطلاق گردد، چه ارتفاع در واقع در موقعیت همین عمود قرار گرفته است، زیرا به تجربه ثابت شده است که اثقال بر سمت خطی که عمود بر سطح افق است، به مرکزعالم مایل هستند، و آن نیز عمود بر سطح موازی افق است، پس هرگاه از رأس آن ارتفاع، قطعه سنگی رها کنندموضع سقوط آن سنگ بر آن سطح، موقع همان عمود است. (از کشاف اصطلاحات الفنون). و رجوع به التفهیم ص 10 شود

جای افتادن. مَسقَط. (منتهی الارب). موضع سقوط. (از اقرب الموارد).
- مسقط حجر، (اصطلاح هندسه) در اصطلاح هندسی، موقع عمودی است که از قسمت بالای شکلی بر قاعده آن خارج شود، و ممکن است مجازاً بر ارتفاع نیز اطلاق گردد، چه ارتفاع در واقع در موقعیت همین عمود قرار گرفته است، زیرا به تجربه ثابت شده است که اثقال بر سمت خطی که عمود بر سطح افق است، به مرکزعالم مایل هستند، و آن نیز عمود بر سطح موازی افق است، پس هرگاه از رأس آن ارتفاع، قطعه سنگی رها کنندموضع سقوط آن سنگ بر آن سطح، موقع همان عمود است. (از کشاف اصطلاحات الفنون). و رجوع به التفهیم ص 10 شود

لغت نامه دهخدا

سقطم

(سِ طِ)

موش. (اقرب الموارد) (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سقطه

(تَ نَسْ سُ)

لغزیدن و افتادن. (غیاث) (آنندراج). شکوخیدن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اسقط

(اَ قَ)

نعت تفضیلی از ساقط. پست تر. فروتر. فرومایه تر: و الخوز الأم الناس و اسقطهم نفساً. (معجم البلدان چ مصر ج 3 ص 487 س 17)

لغت نامه دهخدا

سقطی

(سَ قَ)

منسوب به سقطفروشی یعنی خرده فروشی. (آنندراج) (غیاث). متاع نبهره فروش. (منتهی الارب). این انتساب فروش چیزهای بی اهمیت را میرساند مانند خرمهره و غیره. (الانساب)

لغت نامه دهخدا

مسقط

(مَ قَ)

روستایی است به ساحل دریای خزر. (منتهی الارب). رستاقی است در ساحل بحر خزر در نزدیکی باب الابواب که اهالی آن طایفه ای هستند از مسلمانان با قوت و شوکت، و در بین دربند و لگزستان واقع شده است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سقطری

دانا نکته سنج

فرهنگ لغت هوشیار

سقط همت

ناخود آگاه، سستکوش پست دون دون همت، آن کس که قوتهای باطن وی مرده بود و خود خبر ندارد و از فعلهای قوتهای باطن چنانکه ایشان را هنوز قوتهای باطنی به فعل تمام نیامده باشد

فرهنگ لغت هوشیار