معنی سخمط - جستجوی لغت در جدول جو

سخمط

لغت نامه دهخدا

سمط

آنچه از گلوبند آویزان باشد، رشتۀ مروارید یا مهره، گردن بند

فرهنگ فارسی عمید

سخط

خشم، غضب، ناخشنودی

فرهنگ فارسی عمید

سخط

خشم گرفتن بر کسی، ناخوش داشتن چیزی

فرهنگ فارسی عمید

سمط

(تَ)

پاکیزه کردن موی بزغاله جهت بریان کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). اورود کردن بزغاله را جهت بریان کردن. (ناظم الاطباء)، آویختن چیزی را، تیز کردن کارد،
{{صفت}} مرد سبک حال. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
سمط (س )
{{عربی، اسم}} جامۀ صوف. (منتهی الارب). جامۀ پشمین. (ناظم الاطباء)

پاکیزه کردن موی بزغاله جهت بریان کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). اورود کردن بزغاله را جهت بریان کردن. (ناظم الاطباء)، آویختن چیزی را، تیز کردن کارد،
{{صِفَت}} مرد سبک حال. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
سمط (س ُ)
{{عَرَبی، اِسم}} جامۀ صوف. (منتهی الارب). جامۀ پشمین. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سخط

(تَ)

غضب گرفتن. (اقرب الموارد). راضی نشدن. ضد رضا: ابونعیم مدتی بس دراز است در این سخط بماند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 418).
عیش ناخوش همی کنی به سخط
سود بیخود چرا کشی به ستم.
مسعودسعد.
یکی از سکرات ملک آن است که خاینان را... آراسته دارد و ناهمال را به وبال سخط مأخوذ. (کلیله و دمنه). سخط... از علتی زاید. (کلیله و دمنه)
خشم گرفتن و ناخشنود شدن. ضد رضا. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تخمط

(اِ)

بانگ کردن اشتر. (تاج المصادر بیهقی). بانگ کردن فحل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) ، آشوب کردن دریا. (تاج المصادر بیهقی). موج زدن دریا. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) ، تکبرکردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). گردن کشی کردن. (آنندراج) ، خشم گرفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). غضب کردن. (اقرب الموارد) (المنجد) (آنندراج) ، تخمط دندانهای نیش بعیر، ظاهر شدن و بلند گردیدن آنها. اوس گوید: تخمط فینا ناب آخر مقرم. (اقرب الموارد)

بانگ کردن اشتر. (تاج المصادر بیهقی). بانگ کردن فحل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) ، آشوب کردن دریا. (تاج المصادر بیهقی). موج زدن دریا. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) ، تکبرکردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). گردن کشی کردن. (آنندراج) ، خشم گرفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). غضب کردن. (اقرب الموارد) (المنجد) (آنندراج) ، تخمط دندانهای نیش بعیر، ظاهر شدن و بلند گردیدن آنها. اوس گوید: تخمط فینا ناب ُ آخر مقرِم. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سامط

(مِ)

شیر ترش یا شیری که حلاوت تازگی از وی رفته باشد و هنوز مزه نگردانیده. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، نان بی نمک. (مهذب الاسماء) ، آب جوشیده آمده که بریان کند چیزی را. الماء المغلی الذی یسمط الشی ٔ. (اقرب الموارد) ، آنچه آویخته باشد بریسمانی که پس آن است، المعلق الشی ٔ بحبل خلفه. (اقرب الموارد)

شیر ترش یا شیری که حلاوت تازگی از وی رفته باشد و هنوز مزه نگردانیده. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، نان بی نمک. (مهذب الاسماء) ، آب جوشیده آمده که بریان کند چیزی را. الماء المغلی الذی یَسْمطُ الشی ٔ. (اقرب الموارد) ، آنچه آویخته باشد بریسمانی که پس آن است، المعلق الشی ٔ بحبل خلفه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سخمه

(سُ مَ)

کینه. (منتهی الارب). حقد. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، سیاهی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سخوط

(سَ)

مکروه. (غیاث) (آنندراج). بدین معنی در اقرب الموارد و منتهی الارب مسخوط آمده است، در بیت زیر بمعنی نفرین شده و ملعون آمده است:
همچنان کاصحاب فیل و قوم لوط
کردشان مرجوم چون خود آن سخوط.
مثنوی

لغت نامه دهخدا

سرمط

(سَ مَ)

شتر درازهیکل. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سخم

(سَخَ)

سیاهی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خمط

(اِ)

بریان کردن گوشت. منه: خمط اللحم خمطاً، نیک ناپختن گوشت. منه: خمط اللحم خمطاً، بازکردن پوست چارپای حلال گوشت و بریان کردن آن. منه: خمط الجدی، کردن شیر را در خیک، خوشبوی شدن و فاسد گردیدن بوی آن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
تکبر کردن و خشم گرفتن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

خمط

(خَ)

هر گیاهی که مزۀ تلخی گرفته باشد، بار اندک از هر درخت، هر درخت بی خار، درختی مانند کنار، درختی کشنده، میوۀ پیلو، ثمر نوعی از سماروغ، ترش، تلخ از هر چیزی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب).
- لبن خمط، شیر خوش بوی و شیری که بوی نبق یا بوی سیب دهد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خمط

(خَ مِ)

موج زن. منه: بحر خمط الامواج، دریای موج زن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا