معنی سبزقبا در لغت نامه دهخدا

مرغی است که آن را سبزک خوانند و آن سبز میباشد بسرخی مایل و تاجی هم دارد. (برهان) (آنندراج). به لغت اصفهانی اسم شقراق است. (تحفۀ حکیم مؤمن). شِقِرّاق. مرغی است کوچک با خجک های سرخ و سبز و سیاه و سپید. (منتهی الارب). رجوع به سبزگرا و سبزک و سبزه قبا شود، کنایه از بنگ و آن کیفی باشد معروف. (برهان) (آنندراج)

معنی سبزقبا در فرهنگ لغت هوشیار

سبزگرا کرکرا از پرند گان

معنی سبزقبا در فرهنگ فارسی معین

پرنده ایست حلال گوشت، کوچک تر از کلاغ با پرهای سبز و سرخ، کلاغ سبز هم گویند

معنی سبزقبا - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی سبزقبا در فرهنگ فارسی عمید

سبزه، گیاه سبز، صراحی که از شیشۀ سبز ساخته شده باشد، بنگ، پرنده ای حرام گوشت کوچک تر از کلاغ دارای پرهای سبز و سرخ، کاسانِه، سَبزَک، کاسکینِه، سَبزگَرا، کَلاغ سَبز، سَبزِه قَبا

سبزقبا

فرهنگ فارسی عمید

سبزقبا

لغت نامه دهخدا

سبزقبا

فرهنگ لغت هوشیار

سبزقبا

فرهنگ فارسی معین

سبزه قبا

(دخترانه)

سبزه لباس، پرنده ای به رنگ آبی لاجوردی و دم آبی مایل به سبز، سبزه (فارسی) + قبا (عربی)

فرهنگ نامهای ایرانی

سبزجا

جای سبز، سبزه زار

فرهنگ فارسی عمید

سبزباغ

تن و بدن انسان، آسمان، برای مثال بدان راست ناید کزاین سبزباغ / گلی چند را سر درآری به داغ (نظامی۶ - ۱۱۰۱)
بهشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، دارالقرار، گشتا، خلد، سرای جاوید، ارم، خلدستان، دار قرار، دارالسّرور، مینو، رضوان، دارالخلد، نعیم، فردوس، باغ بهشت، علّیین، فردوس اعلا، دارالنّعیم، جنّت، باغ خلد، قدس، دارالسّلام، باغ ارم، اعلا علّیین

تن و بدن انسان، آسمان، برای مِثال بدان راست ناید کزاین سبزباغ / گلی چند را سر درآری به داغ (نظامی۶ - ۱۱۰۱)
بِهِشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، دارُالقَرار، گُشتا، خُلد، سَرایِ جاوید، اِرَم، خُلدِستان، دارِ قَرار، دارُالسُّرُور، مینو، رِضوان، دارُالخُلد، نَعیم، فِردُوس، باغِ بِهِشت، عِلّیین، فِردُوسِ اَعلا، دارُالنَّعِیم، جَنَّت، باغِ خُلد، قُدس، دارُالسَّلام، باغِ اِرَم، اَعلا عِلّیین

فرهنگ فارسی عمید

سبزه قبا

سبزقبا، پرنده ای حرام گوشت کوچک تر از کلاغ دارای پرهای سبز و سرخ، کلاغ سبز، سبزگرا، کاسانه، سبزک، کاسکینه

فرهنگ فارسی عمید

سبزگرا

سبزقبا، پرنده ای حرام گوشت کوچک تر از کلاغ دارای پرهای سبز و سرخ، کاسکینه، کاسانه، سبزک، سبزه قبا، کلاغ سبز

فرهنگ فارسی عمید

سبز پا

شوم، کسی که هر کجا پا بگذارد بدبختی و مصیبت پیدا شود، مشوم، بدشگون، بداغر، شنار، نامیمون، سبز قدم، خشک پی، پاسبز، بدیمن، بدقدم، نامبارک، تخجّم، مرخشه، شمال، میشوم، منحوس، نافرّخ، نحس، سیاه دست برای مثال نه درد است طبیب ژاژخای است / که گاهی سرخ رو گه سبزپای است (امیرخسرو- مجمع الفرس - سبزپا)

شوم، کسی که هر کجا پا بگذارد بدبختی و مصیبت پیدا شود، مَشوم، بَدشُگون، بَداُغُر، شَنار، نامِیمون، سَبز قَدَم، خُشک پِی، پاسَبز، بَدیُمن، بَدقَدَم، نامُبارَک، تَخَجُّم، مَرَخشِه، شِمال، مَیشوم، مَنحوس، نافَرُّخ، نَحس، سیاه دَست برای مِثال نه درد است طبیب ژاژخای است / که گاهی سرخ رو گه سبزپای است (امیرخسرو- مجمع الفرس - سبزپا)

فرهنگ فارسی عمید

ربزبا

(رَ زَ)

بلغت زند و پازند خورشید را گویند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سبزغطا

(سَ غِ)

ظاهراً کنایه از آسمان است:
ای یک تنه صد لشکر جرار چو خورشید
کآرایش این دائرۀ سبزغطائی.
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 446)

لغت نامه دهخدا

سبزآب

(سَ)

قریه ای است بفاصله 2812 بر در جنوب شرق قلعۀ سرکاری بامیان متعلق به حکومت اعلی پروان که بخط 65 درجه و 59 دقیقه و 55 ثانیۀ طول البلد شرقی و 34 درجه و 42 دقیقه و 46 ثانیۀ عرض البلدشمالی واقع است. (از فرهنگ جغرافیایی افغانستان)

لغت نامه دهخدا

سبزآب

(سَ)

آبی که با پیدا شدن نباتات ذره بینی بسبزی زند. آبی که برای خزه رنگ سبزی گردانیده. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سبزپا

(سَ)

شوم قدم. (انجمن آرا) (رشیدی). مرد شوم قدم و نامبارک پی. (برهان). بدقدم. مقابل سپیدپا. رجوع به سبزپای شود

لغت نامه دهخدا

سبزآباد

(سَ)

دهی است از دهستان یک مهۀ بخش مسجد سلیمان شهرستان اهواز واقع در 40 هزارگزی جنوب خاوری مسجد سلیمان و 2 هزارگزی خاور راه شوسۀ مسجد سلیمان به هفت گل. هوای آن گرم و دارای 700 تن سکنه است. آب آنجا از گلگیر تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی کارگری شرکت نفت و زراعت و گله داری است. راه اتومبیل رو دارد. ساکنین از طایفه هفت لنگ بختیاری میباشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سبزآبه

(سَ بَ / بِ)

طحلب. (تفلیسی)

لغت نامه دهخدا

سبزباغ

(سَ)

تن صحیح. (آنندراج). کنایه از تن و بدن آدمی، کنایه از آسمان. (برهان) ، بهشت. (برهان) (رشیدی) :
بدین راست ناید کزین سبز باغ
گلی چند را سر در آری بداغ.
نظامی.
، قوه جوانی. (آنندراج) (انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

سبزبال

(سَ)

نام نوعی از انگور است. (برهان) (آنندراج). بجای بای ابجد میم بنظر آمده است که سبزمال باشد. (برهان)

لغت نامه دهخدا

سبزه قبا

(سَ زَ / زِ قَ)

نام پرنده ای است حرام گوشت و وحشی، دارای پرهای سبز. رجوع به سبزک و سبزقبا و سبزگرا شود

لغت نامه دهخدا

سبزقدم

(سَ قَ دَ)

کنایه از مدبر و بدبخت و شوم. (آنندراج)