- سافل
پایین، فرود، نشیب، پست، فرومایه، زبون
معنی سافل - جستجوی لغت در جدول جو
- سافل (فِ)
فرود و پست. (منتهی الارب) (غیاث) (آنندراج). نقیض عالی. (منتهی الارب) (قطر المحیط). پائین. نقیض بالا: فجعلنا عالیها سافلها و امطرنا علیهم حجاره من سجیل. (قرآن 15 / 74 و نظیر آن در سورۀ 11 آیه 82).
آیت عالیها سافلها خواند ملک
که شد از لشکر منصور ملک فتح مبین.
سوزنی.
، مردم فرومایه. (غیاث) (آنندراج). مرد فرومایه. (منتهی الارب) (استینگاس) ، دنی. دانی. دون. سفله. ناکس. بی سر و پا
آیت عالیها سافلها خواند ملک
که شد از لشکر منصور ملک فتح مبین.
سوزنی.
، مردم فرومایه. (غیاث) (آنندراج). مرد فرومایه. (منتهی الارب) (استینگاس) ، دنی. دانی. دون. سفله. ناکس. بی سر و پا
- سافل
نقیص عالی، فرود و پست، پائین
- سافل ((فِ))
فرود، پایین، فرومایه، پست، جمع سفله
- سافل
پایین، تحت، زیر، دون، فرود
متضاد: بالا، فراز، پست، نشیب
متضاد: فراز، فرومایه، زبون، سفله، دنی
متضاد: بالا، فراز، پست، نشیب
متضاد: فراز، فرومایه، زبون، سفله، دنی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
افراد طبقۀ پایین جامعه، طبقات پایین، افراد فرومایه، کنایه از آلت تناسلی
(فِلَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث سافل. رجوع به سافل شود، دبر مردم. (مهذب الاسماء). بن مردم. (منتهی الارب). المقعده و الدبر. (قطر المحیط). سوراخ. (دهار) ، سافله الرمح، زیر نیزه. (دهار). بن نیزه. (مهذب الاسماء). نیمۀ نیزه که متصل به آهن بن نیزه است. (منتهی الارب) (شرح قاموس) (قطر المحیط)
(اَ فِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ اسفل. پائین ترین ها. کمینها. (غیاث اللغات). پائین ها. زبون تران. ضد اعالی، سعتر. (مؤید الفضلاء). رجوع به کرفس و کرسب شود
جمع اسفل، فرودستان، سرین ها، شتران خرد جمع اسفل. زیرتران پایین تران، فروتران فرودستان (طبقه پست) زیر دستان مقابل اعالی. یا اسافل ناس. مردمان فرومایه. یا اسافل و اعالی. فروتران و برتران، سرینهای مردم کفلها. یا اسافل اعضا. اندامهای زیرین اعضای فرودین عضوهای پایینی بدن عضوهای بدن از سرین به پایین یا اسافل بدن، عضوهای زیرین بدن اندامهای پایینی تن
