معنی زیارتگاه در فرهنگ فارسی عمید

جای زیارت، مزار، مرقد امام یا امامزاده یا شخص بزرگ که مردم به زیارت آن می روند

معنی زیارتگاه در لغت نامه دهخدا

معروف. (آنندراج). محل زیارت. جای زیارت کردن. (ناظم الاطباء). مزار. زیارتگه. زیارت جای. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زیارتخانه:، بر سر دجله گذشته تا مداین خضروار، قصر کسری و زیارتگاه سلمان دیده اند.، خاقانی.، درختی در این وادی زیارتگاه است که مردمان به حاجت خواستن آن جایگه روند. (گلستان). رجوع به زیارت و زیارتخانه و زیارتگه و دیگر ترکیبهای زیارت شود

معنی زیارتگاه در لغت نامه دهخدا

دهی از دهستان سیاهکل است که در بخش سیاهکل دیلمان شهرستان لاهیجان واقع است و 186 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

معنی زیارتگاه در فرهنگ لغت هوشیار

محل زیارت، مزار، زیارتخانه

معنی زیارتگاه - جستجوی لغت در جدول جو

زیارتگاه

فرهنگ فارسی عمید

زیارتگاه

لغت نامه دهخدا

زیارتگاه

لغت نامه دهخدا

زیارتگاه

فرهنگ لغت هوشیار

زیارتگاه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

زیرگاه

کرسی، صندلی، تخت، چهارپایه ای برای نشستن، برای مثال نهادند زرّین یکی زیرگاه / نشست از برش پهلوان سپاه (فردوسی - ۷/۵۸۸)

فرهنگ فارسی عمید

سیاستگاه

محل مخصوص عقوبت کردن و به مجازات رسانیدن مجرمان، جای سیاست

فرهنگ فارسی عمید

زیارتگاه شهرضا

(رَ)

دهی از دهستان بخش حومه شهرستان شهرضا است که 1134 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

زیارتگری

(رَ گَ)

زیارت. زیاره. ملاقات. دیدار کردن:
چون نظری چند پسندیده رفت
دل به زیارتگری دیده رفت.
نظامی

لغت نامه دهخدا

زیرگاه

کرسی، (جهانگیری) (شرفنامۀ منیری)، کرسی که بر آن نشینند، (برهان)، کرسی و صندلی، (ناظم الاطباء)، کرسی باشد، چه پائین تر از گاه یعنی تخت می گذارند، (فرهنگ رشیدی)، کرسی که بر آن نشینند و آن کرسی را زیر تخت بزرگ گذارند از این روی زیرگاه گویند، (انجمن آرا) (آنندراج) :
بر تخت زرین یکی زیرگاه
نشسته بر او پهلوان سپاه،
فردوسی،
نهادند زرین یکی زیرگاه
نشست از برش پهلوان سپاه،
فردوسی،
همان میزبان را یکی زیرگاه
نهادند و بنشست نزدیک شاه،
فردوسی،
بر اورنگ بد پهلوان پیش شاه
سوی راستش سام بر زیرگاه،
اسدی،
بهرخانه در تختی از پیشگاه
بر تخت زیرین یکی زیرگاه،
اسدی

لغت نامه دهخدا

یاریگاه

جای یاری، موضع امداد، اصطلاحاً محلی است که در آن پذیرایی از مردمان ناتوان و بیچاره می شود، سابقاً آن را پست امدادی می گفتند، (فرهنگستان)

لغت نامه دهخدا

وارتگاه

(رَ)

بامداد. صبح، مشرق. (ناظم الاطباء) (شعوری) (اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

سیاستگاه

(سیا سَ)

قتلگاه و جایی که در آن اجرای سیاست و عقوبت میکنند. (ناظم الاطباء) :
در سیاستگاه قهرش بر قضای کائنات
لطف را دایم جنازه بر سر سه دختر است.
بدر چاچی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قیامتگاه

(مَ)

محل رستاخیز. (فرهنگ فارسی معین). جای رستاخیز:
چون که خلق از مرگ او آگاه شد
بر سر گورش قیامتگاه شد.
مولوی

لغت نامه دهخدا

زیارتخانه

(رَ نَ / نِ)

محل زیارت. زیارتگاه. جای زیارت:
ز خاکش گنبدی عالی برافراخت
وز آن گنبد زیارتخانه ای ساخت.
نظامی

لغت نامه دهخدا

زیارت جاه

(رَ)

دهی از دهستان شهرکی است که در بخش شیب آب شهرستان زابل واقع است و 310 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

زیارتنامه

(رَ مَ / مِ)

دستک و پروانۀ زوار و حجاج. (آنندراج). آنچه را که در وقت شرفیابی قبور متبرکه از دعاهای مأثور و جز آن قرائت می کنند. (ناظم الاطباء). رجوع به زیارت و زیارت عاشورا شود

لغت نامه دهخدا

تجارتگاه

(تِ رَ)

محل تجارت و بازرگانی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زیارتگه

(رَ گَهْ)

مزار. زیارتگاه. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
ز سمرقند بسی کس به دعای توشدند
به زیارتگه کاشان و عبادتگه اوش.
سوزنی.
رفت از آنجا و برگ راه بساخت
به زیارتگه مقدس تاخت.
نظامی.
زیارتگه اصل داران پاک
ولی نعمت فرع داران خاک.
نظامی.
وزین حال اگر نیز گردان شوم
زیارتگه نیکمردان شوم.
نظامی.
گرت در بیابان نباشد چهی
چراغی بنه در زیارتگهی.
سعدی (بوستان).
بر سر تربت ما چون گذری همت خواه
که زیارتگه رندان جهان خواهد بود.
حافظ.
رجوع به زیارتگاه شود