کرسی، (جهانگیری) (شرفنامۀ منیری)، کرسی که بر آن نشینند، (برهان)، کرسی و صندلی، (ناظم الاطباء)، کرسی باشد، چه پائین تر از گاه یعنی تخت می گذارند، (فرهنگ رشیدی)، کرسی که بر آن نشینند و آن کرسی را زیر تخت بزرگ گذارند از این روی زیرگاه گویند، (انجمن آرا) (آنندراج) : بر تخت زرین یکی زیرگاه نشسته بر او پهلوان سپاه، فردوسی، نهادند زرین یکی زیرگاه نشست از برش پهلوان سپاه، فردوسی، همان میزبان را یکی زیرگاه نهادند و بنشست نزدیک شاه، فردوسی، بر اورنگ بد پهلوان پیش شاه سوی راستش سام بر زیرگاه، اسدی، بهرخانه در تختی از پیشگاه بر تخت زیرین یکی زیرگاه، اسدی
