معنی زهرخورد - جستجوی لغت در جدول جو

زهرخورد

لغت نامه دهخدا

کسی که کم غذا می خورد، کم خور

تصادف، ملاقات، به هم رسیدن دو چیز یا دو تن هنگام رد شدن و گذشتن از جایی
برخورد کردن: همدیگر را دیدن، ملاقات کردن، تصادف کردن، کنایه از باشدت وخشونت رفتار کردن

فرهنگ فارسی عمید

زهرخند

خنده از روی خشم و غضب، برای مثال بخندید و گفت اندر آن زهرخند / که افسوس بر کار چرخ بلند (نظامی۵ - ۸۱۵)

فرهنگ فارسی عمید

زیرخرد

از الحان قدیمی موسیقی ایرانی

فرهنگ فارسی عمید

زیرخورد

(خُرْ)

نام پرده ای از موسیقی که در آخر شب سرایند. (غیاث). رجوع به زیرخرد شود

لغت نامه دهخدا

مهرخورد

(شَ دَ / دِ)

در بیت زیر از فردوسی ظاهراً به معنی درد عشق کشیده است و لاغر و رنجور از دوستی و عشق:
چراغی است مر تیره شب را بسیچ
به بد تا توانی تو هرگز مپیچ
چو سی روز گردش بپیمایدا
دو روز و دو شب روی ننمایدا
پدید آید آنگاه باریک و زرد
چو روی کسی کو بود مهرخورد.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

زارخورش

(خوَ / خُ رِ)

زنی را گویند که طعام اندک خورد و کم خورش باشد و او را قتین گویند. (برهان قاطع). زنی را گویند که کم خور باشد. (آنندراج). و رجوع به فرهنگ شعوری و رجوع به زاخورش شود

لغت نامه دهخدا

قورخورد

(رُ)

دهی است از دهستان رازلیق بخش مرکزی شهرستان سراب، سکنۀ آن 232 تن. آب آن از چشمه. محصول آن غلات وحبوب. محصول دامی و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

شیرخورد

(شِ / شُ مَ / مُ)

مخفف شیرخورده، شیرخوار. شیرخواره. شیرخور. کنایه از طفل که هنوز پا به سن نگذاشته است:
ز خفتان رومی و ساز نبرد
شگفتید از آن کودک شیرخورد.
فردوسی.
رجوع به شیرخوار و شیرخواره و شیرخور شود

لغت نامه دهخدا

زهرخورده

(رَ دَ / دِ)

کسی که ندانسته زهر خورده. آنکه سم خورده. (فرهنگ فارسی معین) ، به زهر آغشته. زهرخورد. زهرزده:
که تا من برم نامه نزدش دلیر
یکی دشنۀ زهرخورده به زیر.
اسدی (گرشاسبنامه چ یغمایی ص 111).
شد آنگه برش رازگوینده تنگ
نهان دشنۀ زهرخورده بچنگ.
(گرشاسبنامه).
رجوع به زهرخورد شود

لغت نامه دهخدا

زهر خورده

کسی که دانسته یا ندانسته سم خورده و مسموم گشته باشد، زهر زده

معنی زهرخورد - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما