معنی زخه در لغت نامه دهخدا

کینه و خشم. (منتهی الارب). کینه. ج، زخات. (مهذب الاسماء). خشم و کین. صخر گوید:، فلا تقعدن علی زخه، و تضمر فی القلب وجداً وخیفا.، (از مقاییس اللغه ج 3 ص 7) (از محیطالمحیط).،، زن. ج، زخات. (مهذب الاسماء). مزخه و زخه، زن را گویند. (از ترجمه قاموس)

معنی زخه در لغت نامه دهخدا

جایی است در سرزمین طی و علم منقول است از زخه بمعنی خشم و کین و یا از زخه بمعنی زوجه مرد. (از معجم البلدان). عتکۀ فزاری خطاب به عامر بن طفیل گوید:، اءَ حسبت ان طعان مره بالقنا، حلب الغزیزه من بنات الغیهب، عصباً دفعن من الابارق من قنا، فجنوب زخه فالرقاق فینقب.، (از معجم البلدان)

معنی زخه در لغت نامه دهخدا

یوم زخه، از روزهای معروف عربست. (از معجم البلدان)

معنی زخه در لغت نامه دهخدا

گوسپندان ریزه. (منتهی الارب). بچه های کوچک گوسفند را زخه نامند اززخ بمعنی راندن، زیرا آنها را میرانند. (از متن اللغه). در حدیث علی (ع) است که به عثمان بن حنیف نوشت: ’لاتأخذن من الزخه و النخه شیئاً’. (از تاج العروس)، گوسپندان ریزه. (منتهی الارب). بچه های کوچک گوسپند. (از کنز النثیر سیوطی)

معنی زخه در فرهنگ لغت هوشیار

زن همسر، خشم ریزه گوسپند

معنی زخه - جستجوی لغت در جدول جو

زخه

لغت نامه دهخدا

زخه

لغت نامه دهخدا

زخه

لغت نامه دهخدا

زخه

لغت نامه دهخدا

زخه

فرهنگ لغت هوشیار

زجه

زائو، زنی که کمتر از هفت روز از زایمان او گذشته، زاج، زاچ

فرهنگ فارسی عمید

یخه

کاک، نوعی نان شیرینی خشک و نازک و لایه لایه، یوخه

فرهنگ فارسی عمید

زله

ولیمه و مهمانی عروسی، ازدواج، جشنی که به مناسبت ازدواج دو نفر برگذار می شود، طوی، طو، عرس، بیوگانی، پیوگانی
خوردنی و خوراکی که از مهمانی با خود می بردند
جیرجیرک، زنجره، حشره ای سبز رنگ و شبیه ملخ که نوع نر آن به وسیلۀ اندام نازکی در زیر شکم صدای تیز و بلندی در کشتزارهای غله تولید می کند، سیرسیرک، جرواسک، چزد، جزد، زانه، برای مثال بانگ زله کرد خواهد کرّ گوش / وایچ ناساید به گرما از خروش (رودکی - ۵۳۳)

ولیمه و مهمانی عروسی، ازدواج، جشنی که به مناسبت ازدواج دو نفر برگذار می شود، طُویْ، طو، عُرُس، بَیوگانی، پَیوگانی
خوردنی و خوراکی که از مهمانی با خود می بردند
جیرجیرَک، زَنجَرِه، حشره ای سبز رنگ و شبیه ملخ که نوع نر آن به وسیلۀ اندام نازکی در زیر شکم صدای تیز و بلندی در کشتزارهای غله تولید می کند، سیرسیرَک، جَرواسَک، چَزد، جَزد، زانِه، برای مِثال بانگ زله کرد خواهد کرّ گوش / وایچ ناساید به گرما از خروش (رودکی - ۵۳۳)

فرهنگ فارسی عمید

زخم

هر نوع شکافی که بر روی پوست ایجاد شود، جراحت، ضربه، در موسیقی زخمه، کنایه از صدایی که از ساز بلند می شود
زخم خوردن: زخم برداشتن، زخمی شدن، مجروح شدن
زخم زبان: کنایه از سخن زشت که دل کسی را بیازارد و او را رنجیده سازد
زخم زدن: به کسی زخم و جراحت وارد کردن
زخم کاری: زخم سهمناک، جراحت مهلک، جراحت بزرگ که بر عضو مهمی از بدن وارد آید و کشنده باشد
زخم معده: از امراض معده، جراحتی که در معده یا اثناعشر به واسطۀ ازدیاد شیرۀ اسیدی معده یا علت دیگر پیدا می شود و درد شدید دارد

هر نوع شکافی که بر روی پوست ایجاد شود، جراحت، ضربه، در موسیقی زخمه، کنایه از صدایی که از ساز بلند می شود
زَخم خوردن: زخم برداشتن، زخمی شدن، مجروح شدن
زَخم زبان: کنایه از سخن زشت که دل کسی را بیازارد و او را رنجیده سازد
زَخم زدن: به کسی زخم و جراحت وارد کردن
زَخم کاری: زخم سهمناک، جراحت مهلک، جراحت بزرگ که بر عضو مهمی از بدن وارد آید و کشنده باشد
زَخم معده: از امراض معده، جراحتی که در معده یا اثناعشر به واسطۀ ازدیاد شیرۀ اسیدی معده یا علت دیگر پیدا می شود و درد شدید دارد

فرهنگ فارسی عمید

یخه

یقه، آن بخش از لباس که دور گردن قرار دارد، گریبان

فرهنگ فارسی عمید

زخمه

وسیلۀ کوچک فلزی که با آن سیم های ساز را به صدا درمی آورند، مضراب، زخ، برای مثال ما چو چنگیم و تو زخمه می زنی / زاری از ما نه تو زاری می کنی (مولوی - ۵۹)

فرهنگ فارسی عمید