معنی زامل در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان چنانه بخش شوش شهرستان دزفول. واقع در 42 هزارگزی جنوب باختری شوش و 45 هزارگزی باختری راه اهواز به دزفول. منطقۀ آن دشت، گرمسیر مالاریائی است و سکنۀ آن 450 تن اند که بزبان عربی و فارسی تکلم میکنند. آب آن از قنات و محصول آن غلات، برنج و کنجد است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

معنی زامل در لغت نامه دهخدا

پیرو و تابع. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)، ستور که از نشاط لنگان راه رود. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

معنی زامل در لغت نامه دهخدا

اسب معاویه بن مرداس سلمی. (منتهی الارب)

معنی زامل در لغت نامه دهخدا

ابن عفیر طائی از شعرای عصر جاهلی عرب و معاصر حارث اصغر از ملوک غسانی شام بوده است و پدرش که بر طبق گفتۀ برخی عقیل نام داشته و همچنین مادرش از قبیلۀ کلب (از قبائل قریش) بوده اند. پس از حوادثی که در حجاز در زندگی زامل رخ داد به شام مهاجرت کردو به حارث اصغر پیوست. وقتی وظیفۀ مستمری که از حارث دریافت میداشت بتأخیر افتاد و زامل برای یادآوری وی قصیده ای ساخت که چند بیت زیر از ابیات آن است:، ابلغ الحارث المردد فی المجد، و فی المکرمات حداً فحداً، لیس یستعذب الغریب مقاماً، فی سوی ارضه و ان نال جدا.، (از تاریخ ابن عساکر ج 5) (معجم البلدان چ دمشق)

معنی زامل - جستجوی لغت در جدول جو

زامل

لغت نامه دهخدا

زامل

لغت نامه دهخدا

زامل

لغت نامه دهخدا

زامل

لغت نامه دهخدا

شامل

(پسرانه)

حاوی، دارنده، کامل، فراگیرنده، نام یکی از رهبران مذهبی و سران عشایر قفقاز

فرهنگ نامهای ایرانی

کامل

(پسرانه)

بی عیب، بی نقص

فرهنگ نامهای ایرانی

زاهل

ثابت، تغییر ناپذیر، پابرجا، استوار، پایدار، همیشگی

فرهنگ فارسی عمید

کامل

تمام، مقابل ناقص، جمع کمله، بی عیب و نقص، در علوم ادبی در علم عروض بحری بر وزن «متفاعلن متفاعلن متفاعلن»

فرهنگ فارسی عمید

زابل

گوشه ای در دستگاه های سه گاه و چهارگاه، از شعبه های بیشت و چهارگانۀ موسیقی ایرانی

فرهنگ فارسی عمید

زامله

حیوان بارکش

فرهنگ فارسی عمید

خامل

گمنام، بی نام ونشان، فرومایه، بیقدر

فرهنگ فارسی عمید

تامل

درنگ کردن، دقت کردن در امری، دوراندیشی،
اندیشیدن، فکر کردن، پنداشتن، رای زدن، سگالیدن، اسگالیدن، اسگالش، تأمّل

فرهنگ فارسی عمید

زایل

زدوده، نابود، ناپدید

فرهنگ فارسی عمید

زامله

(مِ لَ)

شتر یا غیر او از ستوران که بار بر او نهند. تقول: رکب الراحله و حمل علی الزامله. (اقرب الموارد). شتر که رخت و توشه دان بر آن نهند. (منتهی الارب). و رجوع به جمهره الادب ج 3 ص 17 شود

لغت نامه دهخدا

ازامل

(اَ مِ)

جمع واژۀ ازمل، مویز کردن انگور را: ازب ّ العنب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

هزامل

(هََ مِ)

آوازها. (منتهی الارب). اصوات. اصل آن ازامل است. (اقرب الموارد از قاموس)

لغت نامه دهخدا

زاهل

آسوده خاطر، دور شونده

فرهنگ لغت هوشیار

حامل

حمل کننده، برنده، بار بردار، نگاه دارنده

فرهنگ لغت هوشیار

صامل

خشک

فرهنگ لغت هوشیار

شامل

فراگیرنده، عمومیت دارنده

فرهنگ لغت هوشیار

تامل

نیک نگریستن، تفکر درنگ، فرنگری نیک نگریستن نگرش، سکالش

فرهنگ لغت هوشیار

خامل

گمنام، بی ارزش گمنام بی نام و نشان، بی قدر فرومایه، جمع خاملین

فرهنگ لغت هوشیار

سامل

سعی کننده در سلاح کار و سلاح معیشت

فرهنگ لغت هوشیار

زابل

گوشه ایست از موسیقی (در سه گاه و چهار گاه)، کوتاه

فرهنگ لغت هوشیار

زاجل

مرد بلند آواز

فرهنگ لغت هوشیار

زامر

نوازنده نی نای زن. توضیح: لغویان عرب) زمار (را بدین معنی آورده اند و استعمال) زامر (رانفی کرده اند

فرهنگ لغت هوشیار

زامه

آواز سخت، نیاز، سخت شتابزده

فرهنگ لغت هوشیار

زاول

شعبه ایست از موسیقی قدیم زاولی

فرهنگ لغت هوشیار

زایل

دور شونده ناپدید یاوه بی آن که آن کار کند از شنیدن عقلش یاوه شود غم مخور یاوه نگردد او ز تو بلکه عالم یاوه گردد اندر او روند برطرف شونده زوال یابنده، نابود ناپدید

فرهنگ لغت هوشیار