معنی روزخسب در فرهنگ فارسی عمید

آنکه در روز می خوابد کار نمی کند، تنبل

معنی روزخسب در لغت نامه دهخدا

آنکه در کارها کاهل و غافل و سست باشد. آدم سست و تنبل در کار. (از ناظم الاطباء). مدبر. (انجمن آرا). کسی که به تنبلی روز را در خواب بگذراند:، رای ملک صبح خیز بخت عدو روزخسب، شبروی از رستم است خواب ز افراسیاب.، خاقانی.، - روزخسب شب خیز، عابد و زاهد شب زنده دار. (انجمن آرا) (آنندراج).، -، کنایه از عابد و زاهد ریائی. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء).، -، دزد و راهزن. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (انجمن آرا) (آنندراج). عیار. (انجمن آرا).، -، شبرو. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

معنی روزخسب - جستجوی لغت در جدول جو

روزخسب

فرهنگ فارسی عمید

روزخسب

لغت نامه دهخدا

روزخیز

(مُ رِ دَ / دِ)

آنکه دیر از خواب شب خیزد، (یادداشت مؤلف)، صفت صبح که روز از آن خیزد و شروع شود:
یارب این شام دوالک باز و صبح روزخیز
چند برجان و دل خاصان شبیخون کرده اند،
مجیر بیلقانی

لغت نامه دهخدا

روزخون

بی خبر تاخت بردن در روز بر سر دشمن، ضد شبیخون، (ازبرهان قاطع) (از آنندراج) (ازانجمن آرا) (از ناظم الاطباء) :
کنم آنگه خبردارت که چون است
شبیخون مصلحت یا روزخون است،
نزاری (از انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

کوزسب

(زِ)

نام پادشاهی است. (فرهنگ رشیدی). کوزشب. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

روسب

(رَ سَ)

بلا. (منتهی الارب) (آنندراج). بلا و سختی و آفت و آسیب. (ناظم الاطباء). داهیه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

روز خسب

آنکه در روز بخوابد کاهل تنبل سست در کارها. یا روز خسب شبخیز. عابد و زاهد ریایی، دزد راهزن، شبرو

فرهنگ لغت هوشیار