معنی رقاصی در لغت نامه دهخدا

عمل رقاص. (یادداشت مؤلف). عمل رقص و شغل رقص. (یادداشت مؤلف). عمل و شغل رقاص. رقص. پایکوبی. (فرهنگ فارسی معین) :، لبش با در به غواصی درآمد، سر زلفش به رقاصی در آمد.، نظامی.،، درتداول عامه کارهای بیهوده و سبک: حالا هم نوبت رقاصی من است. (امثال و حکم دهخدا).، - رقاصی کردن، رقص کردن. رقصیدن. (یادداشت مؤلف) :، کبک رقاصی کند مرغاب غواصی کند، این بدین معروف گردد آن بدان شاهر شود.، منوچهری.،، در تداول عامه، اعمال ناشایست و سبک انجام دادن

معنی رقاصی در فرهنگ لغت هوشیار

پایکوبی دست افشانی وشتندگی پایبازی گروهی با نشاط و اسپ تازی گروهی با سماع و پایبازی عمل و شغل رقاص رقص پایکوبی

معنی رقاصی در فرهنگ واژه مترادف متضاد

پای کوبی، دست افشانی، رقص، وشت

معنی رقاصی - جستجوی لغت در جدول جو

رقاصی

لغت نامه دهخدا

رقاصی

فرهنگ لغت هوشیار

رقاصی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

قاصی

دور، چیزی که در دسترس ما نیست یا فاصلۀ بسیار زمانی یا مکانی دارد، راهی که پیمودن آن وقت زیادی می بردبرای مثال خجسته مجلس او را سران اهل سخن / سزد که مدح سرایند قاصی و دانی (سوزنی - لغتنامه - قاصی)

فرهنگ فارسی عمید

رقاص

آنکه شغلش رقصیدن است، پاندول ساعت

فرهنگ فارسی عمید

اقاصی

اقصاها، دورترها، دورترین ها، جمع واژۀ اقصا

فرهنگ فارسی عمید

رقاصه

مؤنث واژۀ رقاص، آنکه شغلش رقصیدن است، پاندول ساعت

فرهنگ فارسی عمید

رقاعی

(رِ)

نسبت به رقاع، خط رقاع. (ناظم الاطباء). رجوع به رقاع شود، منسوب است به رقاع که بطنی است از جشم، منسوب است به رقاع که انتساب اجدادی است. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

رقاشی

(رَ شی ی / رَ)

ابوعبدالله محمد بن عبدالملک بن مسلم رقاشی... از مالک و حمادبن زید وجز آن دو روایت کرد و بخاری و ابوحاتم رازی و دیگران از او روایت دارند. مرگ رقاشی بسال 217 هجری قمریبود. رقاشی از ثقات بشمار است. (از لباب الانساب)
یونس بن ابی درده کاتب عیسی بن موسی. یکی از بلغای زبان عرب بود. (الفهرست ابن ندیم)

لغت نامه دهخدا

وقاصی

(وَقْ قا)

منسوب است به سعد بن ابی وقاص. (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

رقاحی

(رَ حی ی)

یقال: فلان رقاحی مال، یعنی تیماردار شتران است. (منتهی الارب). تاجر، منسوب است به رقاحه. (هو رقاحی مال) ، ای کاسبه و مصلحه و ازلؤه. (از اقرب الموارد). بازرگان. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

اقاصی

(اَ)

جمع واژۀ اقصی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). دورتران. (غیاث اللغات) (آنندراج). در تداول، آخرو منتهاالیه و جای دور. (ناظم الاطباء) : متعلقان او از حضرت در اقاصی و ادانی شرق و غرب... (جهانگشای جوینی). به قلعه ای در اقاصی ولایت خویش التجاساختند. (ترجمه تاریخ یمینی). رجوع به اقصی شود

جَمعِ واژۀ اقصی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). دورتران. (غیاث اللغات) (آنندراج). در تداول، آخرو منتهاالیه و جای دور. (ناظم الاطباء) : متعلقان او از حضرت در اقاصی و ادانی شرق و غرب... (جهانگشای جوینی). به قلعه ای در اقاصی ولایت خویش التجاساختند. (ترجمه تاریخ یمینی). رجوع به اقصی شود

لغت نامه دهخدا

رقاصه

(رَقْ قا صَ / صِ)

یا رقاصه. مؤنث رقاص. (اقرب الموارد). مؤنث رقاص، زن بازیگر و پای کوب. (یادداشت مؤلف). زن رقص کننده. زن پای کوب. (فرهنگ فارسی معین) ، پاندول ساعت و جز آن. (یادداشت مؤلف) ، بازیی است مر عربان را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بازیی است مخصوص اعراب. (از اقرب الموارد) ، زمینی که هیچ نرویاند با آنکه باران به آن رسیده باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج). زمینی که چیزی نرویاند اگر چه باران بدان برسد. (از اقرب الموارد)
رقّاصه. رجوع به رقاصه شود

یا رقاصه. مؤنث رقاص. (اقرب الموارد). مؤنث رقاص، زن بازیگر و پای کوب. (یادداشت مؤلف). زن رقص کننده. زن پای کوب. (فرهنگ فارسی معین) ، پاندول ساعت و جز آن. (یادداشت مؤلف) ، بازیی است مر عربان را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بازیی است مخصوص اعراب. (از اقرب الموارد) ، زمینی که هیچ نرویاند با آنکه باران به آن رسیده باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج). زمینی که چیزی نرویاند اگر چه باران بدان برسد. (از اقرب الموارد)
رَقّاصَه. رجوع به رقاصه شود

لغت نامه دهخدا

رقاصک

(رَقْ قا صَ)

رقاص کوچک. (فرهنگ فارسی معین) ، پاندول رقاص ساعت. (یادداشت مؤلف). رجوع به رقاص شود

لغت نامه دهخدا

رقاشی

(رَ شی ی / رَ)

منسوب است به رقاش که نام زنی است و او اولاد بسیار داشته تا اینکه قبیله ای از قیس غیلان تشکیل داده اند. (از انساب سمعانی). رجوع به عقدالفرید ج 3 ص 311 و ج 4 ص 120 شود

لغت نامه دهخدا