معنی رضاع در لغت نامه دهخدا

رِضاع. مکیدن کودک شیر مادر را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مکیدن شیرخوار شیر مادر را در دوران شیرخوارگی. (از تعریفات جرجانی). رَضْع. رِضْع. رَضاعه. شیر خوردن. (مصادر اللغۀ زوزنی). شیر خوردن. (تاج المصادر بیهقی). در لغت نوشیدن شیر است از پستان آدمی و گاو و گوسپند و مانند آن. (از کشاف اصطلاحات الفنون). شیر مکیدن بچه. (غیاث اللغات از منتخب اللغات و صراح اللغه). شیرخوارگی. (یادداشت مؤلف) (غیاث اللغات از منتخب اللغات و صراح اللغه) (دهار) : و چون ایام رضاع به آخر رسید در مشقت تعلم و تأدب... افتد. (کلیله و دمنه).، هم رضیع ملک سرمد باد عمر او چو عقل، کز رضاع مکرمت جان را ربیبش یافتم.، خاقانی.، ما به بحر نور خود راضع شدیم، وز رضاع اصل مسترضع شدیم.، مولوی.، هر درختی در رضاع کودکان، همچو مریم حامل از شاهی نهان.، مولوی.، وین زمین کدبانوییها می کند، بر ولادات و رضاعش می تند.، مولوی

معنی رضاع در لغت نامه دهخدا

مراضعه. (یادداشت مؤلف). مصدر به معنی مراضعه است. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بچه را به دایه دادن. (از ناظم الاطباء). شیر دادن زن باردار کودک را. شیر دادن کودک خود با کودک دیگر. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). و رجوع به مراضعه شود، (اصطلاح فقه) واگذاشتن و دادن بچه به زنی که به بچه های دیگر شیر میدهد. (از اقرب الموارد). شرب شیر از پستان باشد و در شرع نوشیدن طفل شیر است حقیقهً و حکماً و لازم است بر مادر که اولین شیر را به فرزند خودبدهد و مستحب است است که تا دو سال خود مادر عهده دار شیر دادن فرزند خود باشد به حکم ’الوالدات یرضعن اولادهن حولین کاملین’ (قرآن 233/2) و تواند که این امر را به عهدۀ شوهر گذارد تا هرکه را خواست برای شیردادن فرزندش معین کند که مادر رضاعی او می شود و در اسلام احکامی بر آن مترتب است. در روایت است که ’یحرم من الرضاع ما یحرم من النسب ’’و یحرم من الرضاع ما یحرم من القرابه’ ’و لاتصلح للمراءه ان ینکحها عمها ولا خالها من الرضاعه’ و بالجمله هرگاه کودکی از شیر زنی بجز مادر خود تغذیه کرد در حد معینی که در کتب فقهی مسطور است آن کودک در حکم فرزند آن زن و شوهر اومحسوب می شود و آن زن و شوی او پدر و مادر رضاعی او محسوبند و اولاد آنها و برادران و خواهران آن طفل در حکم خواهر و برادرند و میان آنها برقراری علقۀ زناشویی روا نباشد چنانکه در اقربای نسبی و سببی. (از فرهنگ علوم نقلی و ادبی تألیف سجادی از شرح لمعه و قواعد شهید و کشاف). در اصطلاح شرع نوشیدن کودک نوزاد است از شیر خالص آدمی یا مخلوط به شیر گوسپند و گاو در مدت معین که نزد ابوحنیفه دو سال و نیم است و نزد شافعی و مالکی دو سال فقط و پس از انقضای مدت معین باید کودک را از شیر برید والاّ ادامۀ رضاع بعد از مدت معین شده غیرمباح است. (از کشاف اصطلاحات الفنون).، شیر خوردن از زن با رعایت شرایط زیر باید باشد:، اولاً- حمل زن مرضعه ازنکاح باشد. ثانیاً- ارتضاع به مقداری باشد که در بدن طفل گوشت رویاند و استخوان او را محکم کند و یا طفل یک روز و یک شب ارتزاق کرده باشد. ثالثاً- سن طفل کمتر از دو سال باشد. رابعاً- در زمان ارتضاع زن دیگری طفل را شیر نداده باشد. موجب آن است که تمام زنهایی که بعلت قرابت نسبی ازدواج با آنها غیرجایز بود به سبب رضاع هم جایز نباشد. (از یادداشت مؤلف)، رَضاع. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به رَضاع. رَضاعَه شود

معنی رضاع در لغت نامه دهخدا

بخیل ناکس. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)

معنی رضاع در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ راضِع. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). رجوع به راضع شود

معنی رضاع در فرهنگ فارسی معین

شیر خوردن کودک از پستان مادر، شیر دادن به کودکی که مادرش فاقد شیر طبیعی می باشد، بچه شیرخوار را به دایه سپردن

معنی رضاع - جستجوی لغت در جدول جو

رضاع

فرهنگ فارسی عمید

رضاع

لغت نامه دهخدا

رضاع

لغت نامه دهخدا

رضاع

لغت نامه دهخدا

رضاع

لغت نامه دهخدا

رضاع

فرهنگ لغت هوشیار

رضاع

فرهنگ فارسی معین

رضاعی

ویژگی افرادی که از یک پستان شیر خورده باشند نسبت به یکدیگر مثلاً برادر رضاعی

فرهنگ فارسی عمید

رضاعت

رضاع، شیرخوارگی، شیر دادن مادر به کودک

فرهنگ فارسی عمید

ارضاع

شیر دادن

فرهنگ فارسی عمید

ارضاع

(کَ / کِ)

شیر دادن. (تاج المصادر بیهقی). شیر دادن زن. (منتهی الأرب)

لغت نامه دهخدا

رضاعت

(رِ عَ)

رضاعه. شیرخوارگی کودک. (ناظم الاطباء). شیر خوردن. شیرخوارگی. مکیدن کودک شیر را از پستان. رضاعه. (یادداشت مؤلف). شیرخواری بچگان. (غیاث اللغات).
- سن رضاعت، سن شیرخوارگی. (ناظم الاطباء). رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

رضاعه

(تَ کَرْ رُهْ)

مصدر به معنی رضاع. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). شیر مکیدن بچه مادر را. (منتهی الارب). شیر خوردن. (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 252) (دهار) (مصادر اللغۀ زوزنی). شیرخوارگی. (آنندراج). رجوع به رضاع شود، شیردادن. (دهار) (از یادداشت مؤلف) ، (از باب شرف یشرف) لئیم و بخیل گردیدن، و چون رضاعه به لاّمه ردیف کنند از باب کرم آید و گویند لؤم و رضع، ولی چون مفرد استعمال شود رضع از باب سمع و نیز ازباب فتح رضع گویند. (ناظم الاطباء). لئیم و بخیل شدن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). لئیم شدن. (دهار). فرومایه شدن. (تاج المصادر بیهقی)

مصدر به معنی رضاع. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). شیر مکیدن بچه مادر را. (منتهی الارب). شیر خوردن. (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 252) (دهار) (مصادر اللغۀ زوزنی). شیرخوارگی. (آنندراج). رجوع به رَضاع شود، شیردادن. (دهار) (از یادداشت مؤلف) ، (از باب شرف یشرف) لئیم و بخیل گردیدن، و چون رضاعه به لاَّمه ردیف کنند از باب کَرُم َ آید و گویند لؤم و رضع، ولی چون مفرد استعمال شود رضع از باب سمع و نیز ازباب فتح رضع گویند. (ناظم الاطباء). لئیم و بخیل شدن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). لئیم شدن. (دهار). فرومایه شدن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

رضاعه

(رَ عَ)

باد پس پشت که باد دبور باشد یا میان دبور و جنوب. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

رضاعه

(رِ عَ)

اسم است از ارضاع به معنی شیر دادن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رضاعی

(رِ)

منسوب به رضاع یعنی همشیر. (ناظم الاطباء).
- برادر و خواهر رضاعی، برادر و خواهر همشیر که از یک زن شیر خورده باشند و کوکه نیز گویند. (ناظم الاطباء). خواهر و برادر همشیر. خواهر و برادر شیری. برادر و خواهر شیر. (یادداشت مؤلف) : ما ترا به برادر دینی و رضاعی و هم پشتی و... قبول کردیم. (ترجمه تاریخ قم ص 251).
چل روز تمام است که با کرۀ خر
گوساله ! برادررضاعی شده ای.
؟ (از یادداشت مؤلف).
- پدر و مادر رضاعی، پدر و مادری که از راه شیر خوردن بچه از پستان آن مادر برای او پدر و مادر محسوب شوند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

رضاعه

(تَ کَ مُ)

رضاعه. رضاعه. رضاع. رضاع. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به رضاعه و رضاع شود

لغت نامه دهخدا

رضاه

جمع راض، خشنودان

معنی رضاع - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما