معنی رزیئه در لغت نامه دهخدا

رَزیّه. مصیبت. (ناظم الاطباء) (صراح اللغه) (از اقرب الموارد). و رجوع به رزیت و رزایا شود، عیب. (ناظم الاطباء). اصابه به انتقاص، و به ادغام رَزیّه نیز گفته شود. ج، رَزایا. (از اقرب الموارد). کمی. (از صراح اللغه)، آسیب. ج، رَزایا. (ناظم الاطباء). زیان. (مجمل اللغه)

معنی رزیئه - جستجوی لغت در جدول جو

رزیئه

لغت نامه دهخدا

رزیئه

فرهنگ لغت هوشیار

رزیئه

فرهنگ فارسی معین

رزیده

رنگ شده

فرهنگ فارسی عمید

رزیه

مصیبت عظیم، آسیب و بلا

فرهنگ فارسی عمید

رزیده

(رَ دَ / دِ)

رنگ شده و لکه شده. (ناظم الاطباء). رنگ کرده. (آنندراج) (انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

رطیئه

(رَ ءَ)

زن گول. رطیاءمثله. ج، رطء، رطاآت. (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ربیئه

(رَ ءَ)

طلایه. (فرهنگ فارسی معین). طلایه. ج، ربایا. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به ربایا شود، دیده بان. دیده بان لشکر. (دهار)

لغت نامه دهخدا

رویئه

(رَ ءَ)

رویه. فکر و اندیشه. (ناظم الاطباء). با قلب همزه به یاء و ادغام یاء گویند اسم است از روء، به معنی تفکر و نظر کردن در کارها و آن حالتی است بین بداهت و تصمیم، یعنی اندیشیدن امری را پس از تصور آن و پیش از تصمیم گرفتن به آن. (از اقرب الموارد)

رویه. فکر و اندیشه. (ناظم الاطباء). با قلب همزه به یاء و ادغام یاء گویند اسم است از رَوَءَ، به معنی تفکر و نظر کردن در کارها و آن حالتی است بین بداهت و تصمیم، یعنی اندیشیدن امری را پس از تصور آن و پیش از تصمیم گرفتن به آن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ردیئه

(رَ ءَ)

مؤنث ردی ٔ. (یادداشت مؤلف). رجوع به ردی ٔ شود.
- ردیئهالهضم، ناگوارد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

رزیه

(رَ زی یَ)

رزیت. مصیبت. (منتهی الارب) (آنندراج) (دهار) (از اقرب الموارد). مصیبت. ج، رزایا. (مهذب الاسماء) : و یقابل مؤلم الرزیهبما اسبغ اﷲ تعالی علیه من الصبر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 299) ، کمی. (منتهی الارب) (از آنندراج) ، عیب. ج، رزایا. (منتهی الارب)

رزیت. مصیبت. (منتهی الارب) (آنندراج) (دهار) (از اقرب الموارد). مصیبت. ج، رَزایا. (مهذب الاسماء) : و یقابل مؤلم الرزیهبما اسبغ اﷲ تعالی علیه من الصبر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 299) ، کمی. (منتهی الارب) (از آنندراج) ، عیب. ج، رَزایا. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا