ربیئه ربیئه طلایه. (فرهنگ فارسی معین). طلایه. ج، رَبایا. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به رَبایا شود، دیده بان. دیده بان لشکر. (دهار) لغت نامه دهخدا