معنی رباخواره - جستجوی لغت در جدول جو

رباخواره

لغت نامه دهخدا

سوغات، هدیه ای که کسی از سفر برای دوستان و آشنایان خود بیاورد
رهاورد، تحفه، ارمغان، سفته، نورهان، نوراهان، نوارهان، بازآورد، عراضه، بلک، لهنه

فرهنگ فارسی عمید

رباخوار

کسی که سود پول می گیرد، نزول خور

فرهنگ فارسی عمید

آب خواره

هر ظرفی که با آن آب یا شراب می خوردند

فرهنگ فارسی عمید

گاخواره

(خوا / خا رَ / رِ)

گهواره و به عربی مهد خوانند. (برهان). و رجوع به گاهواره و گهواره و گاواره شود

لغت نامه دهخدا

راهواره

(رَ / رِ)

ره آورد. سوغات و ارمغان و راه آورد. (ناظم الاطباء). ارمغان و راه آورد. (از برهان). ارمغان و هدیه که از سفر برای دوستان آرند. (رشیدی) (آنندراج) (بهار عجم) (از انجمن آرا) :
دست تهی نیاید گردون بخدمت تو
مه بر طبق برآرد بر شرط راهواره.
اثیرالدین اخسیکتی (از رشیدی).
رجوع به رهواره و ره آورد و راه آورد شود

لغت نامه دهخدا

باخواجه

(خوا / خا جَ / جِ)

جد اعلی:
نه بابا و نه باخواجه نه پور است
دراز و خشک و لاغر چون پنور است.
مبرایل ؟ (از جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

باقواره

(قَ رَ / رِ)

مرکّب از: با + قواره، که دارای قوارۀ نیکو باشد. خوش فرم. متناسب. بااندام. خوش ریخت. مقابل بی قواره. و نیز رجوع به قواره شود، دائمی و همیشگی. (ناظم الاطباء) ، برجای ماندگی، عقب ماندگی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رباخواری

(رِ خوا / خا)

رباخوارگی. خوردن پول ربا. عمل رباخوار. پول فزونی حرام خواری:
رباخواری مکن این پند بنیوش
که با شیر رباخور کرد خرگوش.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گیاخواره

(حِ تَ)

مخفف گیاه خواره است. و به معنی گیاه خور باشد

لغت نامه دهخدا

رباخوارگی

(رِ خوا / خا رَ / رِ)

رباخواری. عمل رباخواره. رجوع به ربا و رباخواره و رباخواری شود

لغت نامه دهخدا

چراخواره

(چَ / چِ راخْ رَ / رِ)

قندیلی باشد که درآن چراغ روشن کنند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). قندیل بود که در میان آن چراغ روشن کنند. (جهانگیری). چراغواره. (ناظم الاطباء). قندیلی که در میان آن چراغ گذارند. (فرهنگ نظام). بعربی مشکوه خوانند. (برهان) (آنندراج). مشکوه. (ناظم الاطباء) :
در شب قدر ماه تو روح امین نظاره کرد
این شش و سه قرابه را دید چراخواره ای.
سیف اسفرنگ (از جهانگیری).
رجوع به چراغ بره و چراغوره شود، شمعدان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رباخور

(کُ لَهْ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ)

رباخوار. رباخواره:
رباخواری مکن این پند بنیوش
که با شیر رباخور کرد خرگوش.
نظامی.
و رجوع به رباخوار و رباخواره و ربا شود

لغت نامه دهخدا

رباخوار

(کَ / کِ)

سودخوار. پاره خور. (یادداشت مرحوم دهخدا). فزونی خوار. زیادتی خوار. خورندۀ سود مرابحه. پول رباخوار. (ناظم الاطباء). کسی که در دادوستد ربا میگیرد. (ناظم الاطباء) :
رباخواری از نردبانی فتاد
شنیدم که هم درنفس جان بداد.
سعدی.
و رجوع به ربا و رباخواره شود

لغت نامه دهخدا

کاخواره

(کاخْ رَ / رِ)

گاهواره. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گیاخواره

خورنده گیاه، جانوری که خوراکش منحصرا گیاهان و علفها باشد علف خوار جمع گیاه خواران. یا گیاه خواران. ( جمع گیاه خوار) جانورانی که منحصرا تغذیه آنها از انساج گیاهی باشد از قبیل دامها و انواع گوزنها و آهو ها و برخی حشرات علف خواران، علف زار مرتع: چون ربیع بودی بگیاه خوار از آنجا برفتندی

فرهنگ لغت هوشیار