معنی ذوالشری - جستجوی لغت در جدول جو

ذوالشری

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از ذوالقربی — تصویر ذوالقربی

ذوالقربی

صاحب نزدیکی و خویشی، خویشاوند، خویش

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از ذوالعرش — تصویر ذوالعرش

خداوند تخت، صاحب سریر، کنایه از یکی از صفات خدای تعالی

فرهنگ فارسی عمید

(ذُشْ شُ)

لقب پسر ابوشرح خزاعی، لقب پدر تاجۀ حمیری ملکۀ یمن که در ایام قحط یوسف از گرسنگی بمرد. ابن هشام گوید: سیل گوری را به یمن بشست و در آن گور زنی یافتند که بر گردن هفت مخنقه در و در هر یک از دو دست و دو پای هفت دست آورنجن و هفت خلخال و هفت بازوبند داشت و به هر انگشت انگشتری که در آن گوهری گران بها درنشانده بودند و نزدیک سر وی صندوقی انباشته از چیزها و لوحی که بر آن نبشته بود: بنام تو ای خدا. خدای حمیر! من تاجه دختر شفرغلّه کشان خود را بیوسف علیه السلام گسیل داشتم. و بازگشت آنان دیر کشید. پس مدی سیم مسکوک با یکی از خواص ّ خود برای یک مد آرد فرستادم و یافت نشد. سپس مدی زر بهمین مقصود ارسال کردم و هم نیافتند و باز یک مد مروارید روانه داشتم و نیز بدست نکردند پس گفتم تا یک مد مروارید آس کردند و در دهان گرفتم لکن گرسنگی من ننشانید و بیرون افکندم. ای شنوندۀ قصۀ من بر من رحمت آر و ای زن که این زیورهای من پوشیدن خواهی هم بمرگ من خواهی مردن

لقب پسر ابوشرح خزاعی، لقب پدر تاجۀ حمیری ملکۀ یمن که در ایام قحط یوسف از گرسنگی بمرد. ابن هشام گوید: سیل گوری را به یمن بشست و در آن گور زنی یافتند که بر گردن هفت مخنقه در و در هر یک از دو دست و دو پای هفت دست آورنجن و هفت خلخال و هفت بازوبند داشت و به هر انگشت انگشتری که در آن گوهری گران بها درنشانده بودند و نزدیک سر وی صندوقی انباشته از چیزها و لوحی که بر آن نبشته بود: بنام تو ای خدا. خدای حمیر! من تاجه دختر شفرغلّه کشان خود را بیوسف علیه السلام گسیل داشتم. و بازگشت آنان دیر کشید. پس مدی سیم مسکوک با یکی از خواص ّ خود برای یک مد آرد فرستادم و یافت نشد. سپس مدی زر بهمین مقصود ارسال کردم و هم نیافتند و باز یک مد مروارید روانه داشتم و نیز بدست نکردند پس گفتم تا یک مد مروارید آس کردند و در دهان گرفتم لکن گرسنگی من ننشانید و بیرون افکندم. ای شنوندۀ قصۀ من بر من رحمت آر و ای زن که این زیورهای من پوشیدن خواهی هم بمرگ من خواهی مردن

لغت نامه دهخدا

(ذُشْ شی)

موضعی است به یمامه، موضعی است به جزیره

لغت نامه دهخدا

(ذُشْ شَنْ نَ)

لقب وهب بن خالد، از بنومعاویه بن بکر. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ذوالشقرین

ابن مساقعبن صفوان. پسرعم و شوی نخستین جویریه یکی ازامهات مؤمنین است، حبیب السیر جزو 3 از ج 1 ص 147

لغت نامه دهخدا

(ذُشْ شَ قَ)

صفوان. وی در غزوۀ بنی المصطلق حامل لوای مشرکین بود. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

(ذُشْ شَ فَ)

لقب خالد بن سلمهالمخزومی یکی از خطباء قریش

لغت نامه دهخدا

ذوالشراء

(ذُشْ شَ)

نام بتی بنودوس را، نام بتی بنوالحارث ابن یشکر ازد را. (المرصع). و دیگر لغویین ذوالشری، بالمقصوره آورده اند

لغت نامه دهخدا

(ذُشْ شَ)

در حاشیۀ المرصع بنقل از ابن الکلبی آمده است: لقب حمزه بن ایفعبن زبیب بن شراحیل بن ربیعه یکی از شرفاء

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ مَ)

جایگاهی است براه مدینه به تبوک و رسول اکرم گاه رفتن به تبوک بدانجا نماز گزارده است. (از المراصع)

لغت نامه دهخدا

(ذُسْ سَ)

واد بین الحرمین زاد هماالله شرفا. سمی بشجرالسرح هناک قرب بدر و واد آخر نجدی. (تاج العروس). و یاقوت گوید وادیئی است میان مکّه و مدینه نزدیک ملل . و ابن الاثیر در المرصع گوید: و هم، موضعی است به شام. و یاقوت گوید: در شام نزدیک بصری واقع است

واد بین الحرمین زاد هماالله شرفا. سمی بشجرالسرح هناک قرب بدر و واد آخر نجدی. (تاج العروس). و یاقوت گوید وادیئی است میان مکّه و مدینه نزدیک ملَل َ. و ابن الاثیر در المرصع گوید: و هم، موضعی است به شام. و یاقوت گوید: در شام نزدیک بصری واقع است

لغت نامه دهخدا

ذوالزرین

(ذُزْ زِرْ رَیْ)

لقب سفیان بن ملجم یا ملجّج قروی است. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(ذُرْ ری)

لقب اسپ سمج بن هندالخولانی

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ خِ رَ)

نام اسپ عباد بن حارث است

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ خِ رَ)

ابن شریح بن سیف. شاعری است از عرب. یا ابن شریح بن ارام بن دارم. یکی از شعرای جاهلیّت. ذکره ابن حبیب فی تسمیه شعراءالقبائل. ذکره الاّمدی. (از المرصّع ابن الاثیر)
لقب خلیفه بن جمل است
نعمان بن راشدبن معاویه بن وهب بن عبد الأشهل، سیّد بنی عمیره است. ذکره ابن الکلبی. (از المرصّع)
الطهوی. لقب دینار بن هلال است. و ظاهراً او همان قرط یا ابن قرط طهوی باشد
یربوعی. شاعری جاهلی از عرب از بنوصیربن یربوع

ابن شریح بن سیف. شاعری است از عرب. یا ابن شریح بن ارام بن دارم. یکی از شعرای جاهلیّت. ذکره ابن حبیب فی تسمیه شعراءالقبائل. ذکره الاَّمدی. (از المرصّع ابن الاثیر)
لقب خلیفه بن جمل است
نعمان بن راشدبن معاویه بن وهب بن عبد الأشهل، سیّد بنی عمیره است. ذکره ابن الکلبی. (از المرصّع)
الطهوی. لقب دینار بن هلال است. و ظاهراً او همان قرط یا ابن قرط طهوی باشد
یَربوعی. شاعری جاهلی از عرب از بنوصیربن یربوع

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ مَ)

موضعی است به یمن. کثیر راست:
بعزّه هاج الشوق فالدمع سافح
مغان و رسم قد تقادم ما صح
بذی المرخ من ود ان غیر رسمها
ضروب الندی ثم اعتنقها البوارح.
و دیگری گوید:
من کان اعسی بذی مرخ و ساکنه
قریرعین لقد اصبحت مشتاقا
اری بعینی نحو الشرق کل ضحی
داب المقید منی النفس اطلاقاً

موضعی است به یمن. کثیر راست:
بعزّه هاج الشوق فالدمع سافح
مغان و رسم قد تقادم ما صح
بذی المرخ من ود ان غیر رسمها
ضروب الندی ثم اعتنقها البوارح.
و دیگری گوید:
من کان اعسی بذی مرخ و ساکنه
قریرعین لقد اصبحت مشتاقا
اری بعینی نحو الشرق کل ضحی
داب المقید منی النفس اطلاقاً

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ عُ)

ربیعه بن وائل ذی طوّاف حضرمی، قبیله ای است ربیعه بن عبدان بن ربیعه ذی العرف ربیعه (کذا) و از اعلام است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ عَ)

خداوند تخت. یکی از اسماء صفات الهی تقدست اسمائه

لغت نامه دهخدا

(ذُشْ شَ)

لقب است عدی ّبن جبله را. و ازآن این لقب بوی داده اند که با قوم خود شرط کرد که هیچ مرده را تا او جای قبر نشان نکند بخاک نسپارند

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ غُرْ رَ)

لقب یعیش الجهنی یا طائی. وی از صحابه است و از او یک حدیث روایت شده است. (قاموس الاعلام ترکی). و رجوع بفقرۀ قبل و الاستیعاب ج 1 ص 170 شود

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ فَ)

نام کوهی است باجاء. و یاقوت گوید: هو اطول جبل باجاء و اوسطه

لغت نامه دهخدا

ذوالفریه

(ذُلْ فُ رَیْ یَ)

لقب شاعر و دلیری قرشی. نام او وهب بن الحرث القرشی الزهری است و ابن الکلبی گوید کان شریفاً اذا اراد القتال اعلم بفروه. (از المرصّع)

لغت نامه دهخدا

ذوالقربی

(ذُلْ قُ با)

خداوند نزدیکی رحم. خویش. خویشاوند. ج، ذوی القربی

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ قَ)

لقب کعب بن خفاجه که بر تن اثر خستگی کاردی داشت. (منتهی الارب) (المرصع). و قیل معویهابن الکلبی. (از حاشیۀ المرصع خطی)

لغت نامه دهخدا

ذوالقرحی

(ذُلْ قَ حا)

موضعی است بوادی القری. (معجم البلدان یاقوت)

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ قَ)

نام نوعی ماهی است. (کتاب البلدان ابن الفقیه). قوقی. ختو. زال. ماهی زال. حریش. هرمیس نوعی پستاندار دریائی از راستۀ قطاس ها که طولش تا 4 متر می رسد یکی از دندانهای نیش جنس نر این حیوان رشد بسیار یافته و بموازات طول بدن حیوان ازدهان خارج میشود (حدود 3 متر) و مانند شاخی دراز و افقی در جلوی سر قرار دارد و عضو دفاعی حیوان است.
جریش البحر. کرکدن البحر. (کتاب البلدان ابن الفقیه) و قدما می گفتند که چون استخوان او کسی با خود دارد اگر سمی بمجلس درآرند آن استخوان جنبیدن گیرد

نام نوعی ماهی است. (کتاب البلدان ابن الفقیه). قوقی. ختو. زال. ماهی زال. حریش. هرمیس نوعی پستاندار دریائی از راستۀ قطاس ها که طولش تا 4 متر می رسد یکی از دندانهای نیش جنس نر این حیوان رشد بسیار یافته و بموازات طول بدن حیوان ازدهان خارج میشود (حدود 3 متر) و مانند شاخی دراز و افقی در جلوی سر قرار دارد و عضو دفاعی حیوان است.
جریش البحر. کرکدن البحر. (کتاب البلدان ابن الفقیه) و قدما می گفتند که چون استخوان او کسی با خود دارد اگر سمی بمجلس درآرند آن استخوان جنبیدن گیرد

لغت نامه دهخدا

(ذُلْ خِ رَ)

نام جایگاهی به سرّ من رآی

لغت نامه دهخدا

دارنده تخت صاحب تخت خداوند سریر، صفتی است از صفات خدای تعالی. یا ذو العرش المجید. صاحب تخت بزرگ، صفتی است از صفات خدای تعالی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ذوالعلی — تصویر ذوالعلی

بلند پایه صاحب رفعت خداوند بلندی، صفتی است از صفات خدای تعالی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ذوالقربی — تصویر ذوالقربی

ذوالقربی

خویشاوند خویش نزدیک خویش خویشاوند، جمع ذوی القربی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ذوالقرن — تصویر ذوالقرن

کرگدن دریایی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ذوالعرش — تصویر ذوالعرش

((~. عَ))

از صفات خداوند به معنای صاحب سریر، دارنده تخت

فرهنگ فارسی معین

تصویری از ذوالقربی — تصویر ذوالقربی

ذوالقربی

((~. قُ با))

خویش، خویشاوند، جمع ذوی القربی

فرهنگ فارسی معین