معنی ذوالقربی
- ذوالقربی((~. قُ با))
- خویش، خویشاوند، جمع ذوی القربی
واژههای مرتبط با ذوالقربی
ذوالقربی
- ذوالقربی
- خویشاوند خویش نزدیک خویش خویشاوند، جمع ذوی القربی
ذوالقربی
- ذوالقربی
- صاحب نزدیکی و خویشی، خویشاوند، خویش
ذوالقربی
- ذوالقربی
- خداوند نزدیکی رحم. خویش. خویشاوند. ج، ذوی القربی
ذوالقرحی
- ذوالقرحی
- موضعی است بوادی القری. (معجم البلدان یاقوت)
ذوالقرنین
- ذوالقرنین
- گیسودار گیسدار بر نام اسکندر
ذوالقرابه
- ذوالقرابه
- خویشاوند
ذی القربی
- ذی القربی
- ذوالقربی: خویشاوند خویشاوند: (حق تعالی در کتاب مجید از قطع رحم نهی کرده است و بمودت ذی القربی فرموده)
ذوی القربی
- ذوی القربی
- نزدیکان، کسان، خویشاوندان
ذوی القربی
- ذوی القربی
- نزدیکان، خویشان
