معنی دیوانخانه در لغت نامه دهخدا

مُرَکَّب اَز: دیوان + خانه، بارگاه سلطنت، عدالتخانه. (ناظم الاطباء)، محکمه. دارالقضاء. (یادداشت مؤلف) : و بر مقتضاء این ادرارنامه از دیوان خانه ’لولاک لما خلقت الافلاک’ منشیان قل لاأسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی در حق اولاد مصطفی و احفاد مرتضی محرر و مقرر گردانیده اند. (ترجمه محاسن اصفهان ص 120)، دارالحکومه. (ناظم الاطباء)، ادارۀ حاکمی. محل نشستن امراء و ارباب دفاتر. (آنندراج)، مقابل اندرون خانه. بیرونی

معنی دیوانخانه در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان گچلرات بخش پلدشت شهرستان ماکو با 231 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

معنی دیوانخانه در فرهنگ لغت هوشیار

بارگاه سلطنت، محکمه، دارلقضا

معنی دیوانخانه - جستجوی لغت در جدول جو

دیوانخانه

لغت نامه دهخدا

دیوانخانه

لغت نامه دهخدا

دیوانخانه

فرهنگ لغت هوشیار

دواخانه

داروخانه، جای فروش دارو برای بیماران

فرهنگ فارسی عمید

دیوان خانه

عدالت خانه، دارالحکومه، جای قضاوت و حکمرانی

فرهنگ فارسی عمید

نوانخانه

جایی که مستمندان و بینوایان را نگه داری می کنند

فرهنگ فارسی عمید

دیوانبان

(دی وام)

متصدی دیوان. محافظ دستگاه دیوانی. ضباط. (یادداشت مؤلف) : رسم آن بود که چون نامه ها رسیدی رقعتی نبشتی و بونصر دیوانبان را دادی تا بخادم رساند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 349). من خواندم ومهر کردم و به دیوانبان سپردم. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 642). اسکدار خوارزم بدیوان آورده بودند حلقه برافکنده و بر در زده دیوانبان دانسته بود، که هر اسکداری که چنین رسد سخت مهم باشد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 323). و بومنصور دیوانبان را فرستاد و مثال داد که دبیران را باز باید گشت. (تاریخ بیهقی ص 159 چ ادیب)

لغت نامه دهخدا

دیوانگان

(دی)

نام کوهی و ناحیتی به هرسین. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دواخانه

(دَ نَ / نِ)

داروخانه. (لغات فرهنگستان). دوافروشی. داروفروشی. آنجا که دارو فروشند. دکان داروفروشی

لغت نامه دهخدا

دیوخانه

(وْ نَ / نِ)

خانه دیو. محل دیو. جایگاه دیو. دیوخان:
او در آن دیوخانه رفته ز هوش
کآمد آواز آدمیش بگوش.
نظامی.
خانه دیو، دیوخانه بود
گر خود ایوان خسروانه بود.
نظامی.
دیوخانه کرده بودی سینه را
قبله ای سازیده بودی کینه را.
مولوی

لغت نامه دهخدا

دیوانگانه

(دی نَ / نِ نَ / نِ)

مانند دیوانگان. (آنندراج). همچون مجنونان

لغت نامه دهخدا

دندانخانه

(دَ خا نَ / نِ)

لحی. دو استخوان زیر و زبر دهان که دندانها برآن روید. آرواره. (یادداشت مؤلف) : و تن او (قسمی مار) کوچکتر است لکن دندانخانه بزرگ است و دندانخانه را به تازی اللحی گویند و او را بدین سبب لحیانی گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). شکستگی دندانخانه که به تازی اللحی گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

لغت نامه دهخدا

درونخانه

(دَ نَ / نِ)

خانه اندرونی، در مقابل بیرونی، به مجاز باطن و ضمیر و جان:
از درونخانه کنم قوت چو نحل
چون جهان راست زمستان چه کنم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

نوانخانه

(نَ وا خا نَ / نِ)

مرکّب از: نوان، ناتوان و لاغر و ضعیف + خانه، جایی است که از طرف شهرداری ناتوانان را در آن نگاهداری می کنند. دارالعجزه. (لغات فرهنگستان)

لغت نامه دهخدا

دواتخانه

(دَ نَ / نِ)

جایی که دوات و قلمدان در آن نگاه می داشتند. جایی بوده است که اسناد دولتی را می نهاده اند از قبیل بایگانی و ضبط سلطنتی و محل نگهداری فرمانها و نامه های مهم: نبشت (خواجه احمد حسن) ... و آن را به دواتخانه انداخت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 686). سلطان ماضی خوارزم بگرفت و کاغذها و دواتخانه بازنگریست. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 686). سوگندنامه ها به دواتخانه بنهادند. (تاریخ بیهقی). خواجه (احمد حسن) گفت فرمانبردارم... بازگشت سوی خانه و مواضع با وی بردند و سوگندنامه به دواتخانه بنهادند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 149)

لغت نامه دهخدا

دیوانگاه

(دی)

محکمه. دیوانخانه. دیوانگه. جای و مستقر دیوانیان

لغت نامه دهخدا

دیوانگاه

(دی)

دهی است از دهستان سرولایت بخش سرولایت شهرستان نیشابور با 677 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا